Het belangrijkste visje van de zee

“Sjors, ben je nou van plan om ons een stuk uit een kinderboek voor te lezen? Of wat is de bedoeling?” Helaas - wie daar op hoopte, moet ik helaas teleurstellen. Dat belangrijkste visje van de zee is niet de hoofdpersoon uit een kinderboek, maar betreft een even bescheiden als importante vissoort: de zandspiering (Ammodytes tobianus).

Waarom is dit visje zo belangrijk dan? Hoewel heel veel zeehengelaars er waarschijnlijk nog nooit eentje hebben gevangen, betreft het qua aantallen een van de meest talrijke soorten die voor onze kust voorkomen. Ze worden maximaal 20 cm lang en vormen voor heel veel zeedieren een uiterst essentieel bulkvoedsel. Van zeebaarzen, gepen en makrelen tot zeehonden en bruinvissen, de zandspieringen of ‘sand eels’ zoals de Engelsen deze slanke, ietwat slangachtige vissoort noemen, vormen samen met garnalen en visbroed de grootste voedselbron van de Noordzee. Wanneer het hoog of laag water is en de meeste stroming is gaan liggen, komen ze in grote scholen tevoorschijn. Het grote verschil met haring en makreel is, dat als ze er eenmaal zitten, ze zich vrijwel niet meer verplaatsen.

Het is 29 juli van dit jaar. Nadat ik gisteren op het Banjaardstrand mijn eerste tarbot (Psetta maxima) ving, is het vandaag tijd om een betere foto van een fint (Alosa fallax) te gaan scoren. Die soort ving ik vorig jaar voor het eerst, maar doordat ik toen een kapotte telefoon had, was de foto onderbelicht en onscherp. En aangezien voor onze documentatie als soortenjagers juist ook een goede foto van de zelfgevangen vis heel belangrijk is, wil ik per se een nieuwe, betere foto maken. En natuurlijk hoop ik vandaag ook weer zandspieringen tegen te komen, zodat ik ze met mijn haakjes maatje no. 30 kan pesten.

Lees verder

Estartit en Barcelona (deel 3 en slot)

In de vorige twee delen van mijn drieluik over mijn recente visavonturen in Noord-Spanje beschreef ik hoe ik samen met mijn gastheer Ton Nientied bij het Light Rock Fishing (LRF) op verschillende locaties al een vracht aan voor mij totaal nieuwe vissoorten wist te vangen. En het is nog niet over…

Bandzeebrasem (Diplodus sargus sargus) van ongeveer een kilo.

Als Roye en ik maandagochtend wakker worden in zijn appartement in Barcelona, besluit ik om overdag mee te gaan chillen op het strand, maar vanavond ga ik vissen! Om hier samen met Roye te zijn is net alsof we in Eindhoven op het stadhuisplein zitten en daarom voelt Barcelona op de één of andere manier een beetje als thuis. We hebben een relaxte dag op het strand, zwemmen wat, drinken een paar biertjes en besluiten vervolgens om terug te gaan naar het appartement van Roye om alvast te eten.

Als we goed en wel gegeten hebben, krijgt Roye bericht dat vrienden van hem in de stad zijn aangekomen en onze kant op komen. Ze zijn met de camper en willen graag ergens gratis parkeren. Roye weet wel een plekje in het noorden van de stad en ik besluit om mijn visspullen te pakken en met hen mee te gaan...

Lees verder!

Estartit en Barcelona (deel 2)

In het vorige deel van mijn drieluik over mijn recente visavonturen in Noord-Spanje beschreef ik hoe ik goed en wel geland in Girona door Ton Nientied werd opgehaald van het vliegveld en dezelfde dag meteen al twee korte sessies op verschillende locaties heb gevist. Vandaag is het echter tijd voor het echte werk: Light Rock Fishing (LRF)!

De zoveelste nieuwe vissoort van deze bijzondere trip, een Roux' slijmvis (Parablennius rouxi).

Rond 5.00 uur maakt Ton me wakker; ik heb echt heel slecht geslapen en heb echt moeite om mijn ogen open te houden op de heenweg. We zijn onder weg naar de haven van Palamòs, waar het even afwachten is of we er wel kunnen vissen. Rond 6.00 staan we daar op de kade, die we eerst langs en tussen de boten beginnen af te vissen. We gebruiken allebei een tuigje met drie zijlijntjes, waarvan één haakje maat no. 18 op de bodem en de andere twee ‘tussen water en wind’, oftewel zwevend. Het is nog donker en de eerste vis die ik vang is een rode kardinaalbaars (Apogon imberbis). Deze soort heb ik vorig jaar op Lanzarote ook al gevangen. Het is maar goed dat het geen nieuwe soort betreft, want omdat ik echt nog niet goed wakker ben, lukt het me simpelweg niet om een goede foto te maken voordat ik me verplicht voel om de vis terug te gooien.

Lees verder!

Estartit en Barcelona (deel 1)

Een paar vrienden die ik dankzij het skateboarden heb leren kennen, zijn naar Barcelona verhuisd. Omdat ik hen wel eens wilde opzoeken, begon ik een plan te maken om een weekje van de zon te genieten, te vissen en een beetje te skaten. Dave van Balkum, waarmee ik laatst in IJmuiden heb gevist, is niet zo lang geleden ook in Spanje geweest. Hij gaf mij al de nodige tips, maar vertelde me ook dat Ton Nientied dé Spanjeexpert bij uitstek is en ook nog eens hofleverancier van Nederlandse NCRZ-records.

Nog geen uurtje in Spanje en al een eerste nieuwe vissoort gescoord: Eastern mosquitofish (Gambusia holbrooki).

Toen ik begon rond te vragen over de vismogelijkheden in de buurt van Barcelona, kreeg ik ook van andere soortenjagers te horen dat Ton het meeste ervaring heeft in die regio. Hij heeft in Estartit een huis gebouwd en daar vervolgens 20 jaar gewoond. Tegenwoordig fungeert het huis als vakantieverblijf, waar Ton en zijn echtgenote Hilda vrijwel de gehele zomer vertoeven. Ik kreeg zijn e-mailadres en we raakten digitaal ‘aan de praat’. Daarbij kom ik er al gauw achter dat ik de grotere vissen zoals roggen wel kan vergeten op de Middellandse zee. Eigenlijk kun je in deze regio alleen grotere vis vangen, als je met een (charter)boot mee gaat... Dat kost je dan echter al gauw zo’n € 150,- voor één dag en dat is nogal veel voor het budget dat ik te besteden heb. Het vissen op de grotere vis zet ik dus al snel uit mijn hoofd en ik besluit me te concentreren op het vertrouwde Light Rock Fishing (LRF) vanaf de kant.

Na een paar mailtjes op en neer, nodigt Ton mij uit om samen te vissen. “Als je naar Girona vliegt, kom ik je daar ophalen van het vliegveld en gaan we samen wat stekken af. Ik heb ook nog wel een slaapplekje voor je!” Wow, wat een aanbod! Daarop moést ik natuurlijk wel in gaan...

Lees verder...

Es ist zeit, fürs Guppybach

Een paar weken geleden stuurde Marcel de Vries mij een filmpje, van iemand die in Duitsland op de 'Guppybach' met een schepnet gaat vissen. De 'Guppybach' is één van de laatste overgebleven beken waar koelwater in geloosd wordt. Door dit koelwater, is de watertemperatuur van deze beek altijd rond de 20 graden Celsius! In het filmpje worden verschillende zebra cichlides en zelfs een paar guppen gevangen! Daar moeten wij natuurlijk naar toe...

Vanochtend om 05:00 gaat de wekker. Na een bak koffie skate ik naar de Shell, die langs de afrit van de snelweg ligt. Wanneer ik aan kom staan Ruud Pannekeet, Jos Verruit en Marcel op me te wachten. Iedereen behalve Marcel, ziet er slaperig uit. Na ongeveer een uur rijden passeren we de grens. Daarna is het zo mistig, dat we langzamer moeten rijden, maar rond kwart voor acht is het zover. Iedereen maakt zijn hengels klaar, we besluiten om op te splitsen. Als iemand één van de twee soorten vangt, kan de rest op dezelfde plek proberen.

De centrale, waardoor de beek zo warm is

We hebben zo gezien dat er in heel de beek veel kopvoorntjes zwemmen, die gaan het ons niet makkelijker maken! Wanneer we beginnen met vissen, besluiten Jos en Marcel meteen wat verder stroomafwaarts een kijkje te nemen. Ruud blijft op een veelbelovend stuk met minder stroming staan, net na een duiker. Ik ga in mijn eentje stroomopwaarts van deze duiker zitten, net voor de stroomversnelling. Ik kijk in het water en zie meteen een heel klein visje beschutting zoeken langs een tak. Wanneer ik mijn haakje 30 met daaraan een pinkie, voor zijn neus laat zakken hapt hij meteen! Ik sla aan en wil het visje pakken, maar voordat ik hem goed bekeken heb spartelt hij zich weer vrij! Argh! Wat was dit? Het was zeker geen gup. Hij had wel wat weg van een zonnebaars zonder felle kleuren, of een hele lichte cichlide... Verder is er niks te zien, daarom probeer ik zo dicht mogelijk langs een overhangende bramenstruik af te vissen. Iedere keer zie ik mijn pennetje trillen, dat moet kleine vis zijn! Maar helaas krijg ik geen beten verzilverd.

Na nog een paar gemiste beten, komt Marcel naar me toe. 'Ik heb net die cichlide gevangen! En er zitten er best wel veel, als je wil kan je op mijn plek komen vissen.' Ik zeg hem dat ik er al één

verspeeld heb en dat er waarschijnlijk meer onder dit bosje zitten. 'Als het hier niet lukt, kom ik zo naar je toe.' zeg ik. Marcel besluit dat het wel goed gaat komen, daarna gaat hij weer terug naar zijn plekje. 

Ik vis weer verder op mijn plekje, er zal in ieder geval één visje van onder dit bosje op de foto moeten! Na een poosje naar de dobber te staren, besluit ik om eens aan de andere kant van de beek te kijken. Ik hoeft maar 20 meter om te lopen, daarom laat ik mijn hengel even liggen. Wanneer ik aan de overkant sta zie ik mijn dobber weer diezelfde verdachte trillingen maken! Ik klim, ren en ontwijk alle takken zo goed en snel als ik kan. Als ik mijn hengel op til, ben ik (zoals verwacht) te laat. Dit schiet niet op zo! Ik maak een nieuwe made aan mijn haakje en leg hem op precies hetzelfde plekje. Nu ga ik geconcentreerd zitten staren tot het weer gebeurd! Na ongeveer een kwartier begint het pennetje weer op dezelfde manier te trillen; ik sla aan... Ja! Weerstand! Ik til mijn pennetje op, maar dit is geen cichlide! Dit is een gup (Poecilia reticulata)! YES!! Ik roep naar Ruud, maar zie dat hij waarschijnlijk doorgelopen is. Ik maak een paar foto's van dit grootse kleine visje, waarna ik hem weer op dezelfde plek terug zet. Ik vind het moeilijk te geloven dat dit zojuist echt is gebeurd!

Gup (Poecilia reticulata)! 

Daarna zet ik een sprint in naar Jos, Ruud en Marcel. Als ik op hun plek kom zie ik dat Marcel waarschijnlijk nog verder stroomafwaarts is gelopen 'Je raadt nooit wat ik net teruggezet heb!' roep ik als ik aan kom rennen. Ik laat de foto zien, Ruud is meteen overtuigd: 'Pf, huh? Nou! Dan ga ik ook daar vissen!'

Wanneer we terug op mijn plekje zijn, laat ik Ruud precies zien hoe en waar ik de gup gevangen heb. Zelf probeer ik het nu aan de andere kant van de beek. Na een tijdje proberen komt Marcel aangelopen en hij zegt dat hij nog twee zebra cichliden bij heeft gevangen! We wisselen even info uit over onze laatste vangsten, daarna loop ik stroomafwaarts. Jos is nog op dezelfde plek aan het proberen. Ik begin langs de beek af te struinen, pas als ik ze tegenkom, ga ik vissen. Na een eindje wandelen zie ik een vrij dikke stronk in het water liggen, zo'n 50cm uit de kant. Eerst zie ik alleen een paar kopvoorns, maar

Zebra cichlide (Amatitlania nigrofasciata)

dan zie ik een donker visje met strepen! Dat is hem! Ik manoeuvreer mijn montage onder een bos takken door. Ik probeer de made voor zijn bek aan te bieden, maar dan hapt hij in het loodje! Argh, er is niks irritanter dan dat! Voordat ik het weet schiet er een twee cichilide onder de stronk vandaan die wel snapt dat lood niet eetbaar is en vol op de made duikt. Ik sla aan, hangen! Yes! Ik til het visje uit het water en ren er mee naar Jos, zodat hij een foto kan maken. Daarmee is de zebra cichlide (Amatitlania nigrofasciata) ook een feit. Dit is mijn 150ste soort wereldwijd! Het doel wat ik voor 2017 gesteld heb, is behaald!

Het is pas 11:00 en ik heb beide targets al binnen! Daarom leen ik mijn hengel uit aan Ruud en help ik Jos met het spotten van cichlides. Wanneer ik met Jos aan het zoeken ben, zien we dat ze gewoon nog op hetzelfde plekje liggen als waar ik hem ving! Ik laat Jos rustig zijn gang gaan en ga even kijken bij Marcel en Ruud, die hebben allebei nog geen guppen gezien... Ze hebben ondertussen hun waadpakken tevoorschijn gehaald en staan in de beek te zoeken naar een guppy.

Marcel en Ruud in actie

Wanneer ik een uurtje later weer bij Jos ga kijken, is hij net zijn spullen bij elkaar aan het rapen. Hij heeft zojuist tot twee keer toe een cichlide verspeeld door lijnbreuk, maar bij de 3de was het raak! We lopen samen terug naar Marcel en Ruud. Zij hebben nog altijd geen beten gehad langs de bramenstruiken. 

'Als ik jou was, zou ik voor de cichlide gaan' zeg ik tegen Ruud, die lijkt een stuk makkelijker te vangen dan een gup... Ruud geeft me gelijk, daarom lopen we samen stroomafwaarts, zodat ik weer kan helpen met spotten. Helaas zien we er niet veel meer, degene die we wel zien, zijn ons te slim af. Na een poosje proberen te helpen, bedenk ik me dat het misschien beter is om Ruud zijn gang te laten gaan. Daarom ga ik bij Jos zitten kijken hoe hij wat kopvoorntjes en riviergrondels vangt, ondertussen gaat Marcel bij Ruud in de buurt staan.

Net voordat het tijd is om te gaan, wil ik gaan kijken of Ruud al een cichlide heeft. Als ik daar aan kom, staat hij te poseren en Marcel foto's te maken! 'Yes! Dat is wat ik wou zien!' roep ik enthousiast. Nu heeft iedereen de zebra cichlide op zijn lijstje toegevoegd! Als het visje weer zwemt, besluiten we om onze spullen te pakken en weer richting het altijd zonnige Nederland te vertrekken. Wat een fantastische dag! Naast de gewenste target(s) vingen we ook nog riviergrondel, kopvoorn en Jos pakte zelfs nog een klein barbeeltje! Het enige wat er aan deze dag ontbrak, waren een paar extra guppen...

Marcel bedankt voor het rijden en jullie alle drie bedankt voor de leuke, gezellige sessie! Altijd super om met een groepje gelijkgestemden op pad te gaan en het is al helemaal geweldig als iedereen op zo'n dag een nieuwe soort vangt!

Op naar de banjaard en neeltje jans

Voor wie in het oosten van het land woont, Deep Down South of juist Om de Noord, zijn het welhaast exotisch klinkende namen: de Banjaard en Neeltje Jans… Maar nadat ik nóg een nieuwe soort had gevangen op dat ene zo bijzonder soortrijke stekje in IJmuiden, besloot ik dat ik het tijd was om iets nieuws in Zeeland te gaan proberen. Ik richtte mijn peilen op het vangen van tarbot (Psetta maxima) en/of zwartooglipvis (Symphodus melops); twee bijzondere vissoorten die je elders langs onze kust niet zoveel zult zien, maar daar met enige regelmaat worden gevangen. En dan ook nog eens redelijk dicht bij elkaar; de lipvis vanaf het voormalige werkeiland Neeltje Jans in de monding van de Oosterschelde en tarbotjes van het Banjaardstrand, gelegen aan het zuidelijke eind van de Pijlerdam.

Het Banjaardstrand, dicht tegen de zuidkant van de Oosterscheldekering aan.

Bewapend met een zakje mosselen, wat gezoute zagertjes en een stuk aluminiumfolie (om eventueel de haakjes mee te versieren om zo zandspiering (Ammodytes tobianus) te vangen) stap ik in de trein. Vanaf het eindstation in Goes pak ik de bus naar de Banjaard en vanaf daar loop ik in 20 minuten naar de Oosterscheldekering. Daar begin ik aan de binnenkant langs en tussen de stenen te vissen, in de hoop op een zwartoog. Helaas krijg ik hier geen beten. Daarom loop ik over de Pijlerdam door naar het ongeveer halverwege gelegen Neeltje Jans, waar die lipvissoort ten slotte vaker gevangen zou zijn…

Lees verder

Mijn eerste tarbotje!

Afrikaanse meervallen meppen met MijnVismaat

Een paar maanden geleden vroeg Pieter Beelen mij of ik mee wilde helpen met het valideren van de gemelde vangsten op MijnVismaat. Daar heb ik sindsdien aan meegewerkt. Een keer per jaar wordt er voor iedereen die mee helpt, een dagje vissen georganiseerd.

Daar mocht ik vandaag voor het eerst bij zijn. 'S ochtends vroeg als de wekker gaat heb ik er moeite mee, het was gisteren veel te laat... Ik maak een bak koffie en controleer mijn spullen nog een keer. Rond kwart voor negen wandel ik naar de bus. Na een half uurtje rijden, is het nog ongeveer twintig minuten lopen.

Voordat ik er ben zie ik Pieter, Jos Verruit, Frank Habets, Manolo Sendon en Remko Verspui al langs een klein beekje staan, we zijn te vroeg en het is nog niet open. Na een tijdje kletsen vertrekken we richting de vijver, waar we nog wat piertjes bijkopen en dan kunnen we eindelijk beginnen! Alleen Jos en ik hebben nog nooit een Afrikaanse meerval gevangen, voor ons is het dan ook een stuk spannender dan voor de rest.

Remko, Jos en Manolo vissen met de feeder. Pieter, Frank en ik met de pen. Iedereen gebruikt ander aas; kattenbrokken, wormen, zalm, zure haring, smac en kipfilet. Die laatste heb ik gekozen als mijn haakaas. Al snel hebben Frank en Pieter er één te pakken. Na die twee vissen hoeft ik niet lang te wachten, of mijn pen begint te bewegen. Ik sla, mis! Niet veel later gebeurd er precies hetzelfde. Wanneer de pen voor de derde keer begint te lopen, wacht ik iets langer met slaan. Ja! Hangen, ze vechten verrassend hard. Tijdens de drill, werkt mijn slib opeens niet meer naar behoren, waardoor ik de vis binnen moet strippen. Daarbij is hij ook nog eens in de lelie's gezwommen, waardoor uiteindelijk de lijn knapt. Argh! Frank leent mij zijn reserve molen, waardoor ik snel weer verder kan vissen. Precies op hetzelfde plekje, ik gooi in en vrijwel meteen begint mijn pen weer hobbelig weg te lopen. Ik wacht even met slaan...

Ja! Hangen. Deze keer kom je niet weg, denk ik nog. Na een paar minuten schept Manolo mijn vis. Yes, gelukt. Hij is maar liefst 75cm lang! Niet veel later volgt Jos ons goede voorbeeld. Door er ook één te vangen. Daarna wordt er door iedereen af en toe eentje misgeslagen of gevangen. Rond kwart voor drie eten we met zijn allen een uitsmijter, waarna we nog een uurtje verder vissen. Op het einde van de dag hebben we 11 afrikaanse meervallen gevangen, iedereen had vis en op alle aassoorten werd gevangen. Frank ving de grootste van maar liefst 79cm en Pieter de dikste, die was 78cm. Daarnaast werden er nog 3 kleine spiegelkarpertjes, een vetje en een driedoornige stekelbaars gevangen.

Afrikaanse meerval 75cm - niet slecht

Topdagje!

 Bedankt voor de gezellige dag jongens, ik vond het top!

Eindelijk dan die pollak

Na het Engelandavontuur samen met Dirk waarover ik eerder in een tweedelig blog berichtte, stond het vissen even op een lager pitje. Er moest weer even wat meer gewerkt worden ter voorbereiding op de zomer. In heel juni en tot en met 15 juli ben ik uiteindelijk slechts twee keer naar zee geweest en beiden keren ving ik weinig vis en al helemaal niet de gewenste targets.

Eindelijk is dan ook mijn eerste Nederlandse pollakje een feit.
Foto’s: Dave van Balkum

In de tussentijd heb ik wel Savivas haakjes in maatje no. 30 aangeschaft. Als je daar een driehaaks onderlijntje van maakt, met wat glitterend spul op de haak, zou je er zandspieringen (Ammodytes tobianus) mee moeten kunnen vangen... Marcel de Vries deed dat begin juli nog eventjes voor en ook weer op dezelfde plek in IJmuiden. Zijn goede voorbeeld wilde ik natuurlijk zelf ook proberen te volgen en daarnaast ben ik de pollakjes die er vorig jaar rond deze tijd gevangen werden niet vergeten! Want ook die pollak (Pollachius pollachius) ontbrak nog immer op mijn lijst. Omdat Dave van Balkum net terug was uit Spanje en ik dus visplannen aan het maken was, nam ik contact met hem op. Hoewel hij goed bekend is in het havengebied van Ijmuiden hij hij toch wat vragen over die bijzondere stek van ons bij de Zuidpier, waar al zoveel bijzondere soorten bovengekomen zijn. Na enig telefonisch overleg besloten we dat we op 16 juli zouden afspreken op station Heiloo, om vervolgens samen die stek te gaan bevissen.

Lees verder

Soortenjagen aan de overkant (Deel 2 en slot)

Afgelopen vrijdag konden jullie deel 1 lezen van mijn tweeluik over de recente visavonturen die vismaat Dirk en ik mochten beleven tijdens onze korte soortenjacht in Ramsgate, aan de overkant van de Noordzee. Onze tweede visdag visten we vrijwel het etmaal rond en de volgende dag staan we daarom laat in de ochtend op in ons hotel. Uiteindelijk zijn we zelfs pas rond 14.00 uur klaar om te vertrekken. We besluiten om eerst eten en drinken te gaan kopen en ook brood om te proberen een harder te vangen. Dan meteen door naar de tackleshop Fishermans Corner om wat verse zagers en nog meer informatie over goede kantvisstekken te scoren.

Engelse Starry smouthhound oftewel gevlekte gladde haai

Opnieuw blijkt eigenaar John een uitermate vriendelijke kerel en hij wist ons inderdaad nog meer goede stekken te wijzen. Zo zou er vooraan in de haven een soort van een zoutwater poel zijn, waar alleen met storm via enkele scheuren in de wanden vis in terecht kan komen. Volgens John zou het vol zitten met paling, harder, koornaarvis en zelfs lipvisjes, maar… je mag er alleen niet vissen! In de winkel treffen we ook Mick, ook al een zeer aangename man die graag op harders vist en die wij op onze eerste dag inderdaad al hadden zien vissen. Mick loopt zelfs met ons mee naar de haven, om ons daar de beste plekjes voor het vangen van lipvissen aan te wijzen. Dirk en ik dachten allebei dat er diklipharders in het smerige zoutwatervijvertje bij de haven zouden kunnen zitten. Die soort heb ik al en dus daarom geef ik Dirk de kans om er eerst één te vangen; daarna lukt het misschien niet meer...

Lees verder!

Soortenjagen aan de overkant (deel 1)

Tijdens onze eerste gezamenlijke sessie aan de Waal, vertelde ik mede-soortenjager Dirk dat ik graag eens met de bus naar Engeland zou gaan, om daar dan een paar dagen van de boot te vissen. Het doel zou daarbij dan vooral zijn om aan de overzijde van de Noordzee in ieder geval één haai en één rog te vangen. Er ging nog de nodige tijd overheen voor we er aan toe kwamen om die eerst nog wat ‘vage’ plannen te concretiseren, maar toen ging het ineens snel en hadden we uiteindelijk drie weken van te voren alles geregeld. We zouden op 24 mei jl. de bus nemen om vervolgens om 23.00 te vertrekken met de ferry naar Dover. Vanuit de veerhaven aan de overkant was het vervolgens zo’n 20 minuten sjouwen tot een pinautomaat en een bushalte. Dan tenslotte nog een iets langer dan een uur met de bus naar onze eindbestemming Ramsgate en dan nog tien minuten lopen naar het hotel waar we B&B hadden geboekt. Je moet wat tijd inruimen voor zo’n buitenlandtripje met het openbaar vervoer…

Ook vismaat Dirk ving zijn eerste stekelrog.

Op de dag van ons vertrek staat Dirk rond 14.00 uur op het station van mijn woonplaats. Dat geeft ons zowaar nog de gelegenheid om vóór we naar Engeland vertrekken nog te proberen een zonnebaars(Lepomis gibbosus) voor hem te scoren, want dat kleurrijke visje ontbreekt nog op de lijst van Dirk.

Wanneer we eerst maar eens zijn spullen bij mij thuis hebben neergezet, lopen we naar het kanaal. Daar zien we wat flinke brasems en een paar zeelten, die we vervolgens natuurlijk ook proberen te vangen. Dan realiseren we ons dan dat we hier niet voor komen en lopen door naar de beoogde stekken. Daar zien we langs een ijzeren trapje enkele baarsjes en als ik onder het trapje kijk, zie ik warempel ook een zonnebaars liggen. Al snel heb ik hem te pakken en even later weet ook Dirk er eentje te vangen. Daarmee is het target van vandaag alvast binnen en we besluiten om nog een poging te wagen om een zeelt te vangen. Als we terug bij het begin van het kanaal komen, zien we de goudwinde. Het prachtige exemplaar dat ik hier al eerder ving. We proberen deze vis te verleiden met broodkorstjes en maïs. Dirk vangt tijdens die pogingen een flinke brasem en een zeelt. Zelf weet ik niks meer te vangen en dan is het tijd om onze spullen te gaan ophalen. We gaan zo echt vertrekken!

Lees verder

Geen geluk met gepen

"Wat? Nog geen geep gevangen? Zoveel soorten op je lijst en die veelvoorkomende langsnavel heb jij die nog niet!" Helaas, die treiterige opmerking had ik al veel te vaak gehoord. En als antwoord kon ik dan niets beters inbrengen dan: “Nee, nog niet op mijn lijst, althans'…

Ik had namelijk ooit weldegelijk als eens geep gevangen, maar ik heb geen foto van die vangst. Vandaar dat onze vertrouwde zomergast Belone belone ontbrak op mijn lijst. Vorig jaar heb ik in IJmuiden een poging gedaan, waarbij ik één keer beet kreeg en de vis loste, net voor de kant! Op het Canarische eiland Lanzarote ving ik vorig jaar zelfs een andere soort geep. Deze soort heeft geen Nederlandse naam en zelfs geen Engelse, maar de wetenschappelijke naam luidt: Tylosurus acus imperialis.

Naast die geep waren er overigens nog een hele hoop vissoorten die ik als kind al wel ooit gevangen had, maar doordat de foto's ontbraken, moest ik die soorten allemaal opnieuw gaan vangen om ze mét foto te kunnen registreren. Als ik geen foto heb, dan tel ik de betreffende soort niet. Dat is overigens een regeltje dat ik zélf heb verzonnen; het is niet verplicht op soortenjagen.nl Ondertussen ben ik daar gelukkig echter al een heel eind mee gekomen. Nu zijn alleen de geep, makreel en horsmakreel nog over. Dat zijn dan meteen ook de drie makkelijkst te vangen zeevissoorten uit ons kustwater, die nog niet op mijn lijst staan.

Klik hier om verder te lezen...

Soortenjagen ten top

Na mijn onverwachte avontuur in IJmuiden, alweer een tijdje geleden, kreeg ik van hoofdredacteur Peter Dohmen te horen dat de kliplipvis (Ctenolabrus repustris) nog ontbreekt op de NCRZ-recordlijst Nederlandse wateren. Zie: www.ncrz.nl Helaas heb ik geen getuigen van mijn vangst en had ik ook geen foto met meetlint kunnen maken en derhalve kon ik dan ook geen officieel lengterecord claimen bij de Nederlandse Commissie Record Zeevissen. Jammer, maar wat kunnen we daar aan doen? Juist! Terug gaan -drie man sterk- en er voor zorgen dat we nóg zo’n kliplipvis zouden vangen.

De kliplipvis (Ctenolabrus repustris) ontbreekt op dit moment nog op de
NCRZ-recordlijst Nederlandse wateren. Vismaat Jamie Steer heeft voor dit
exemplaar van 19 cm een recordclaim ingediend en wie weet komt het
officiële lengterecord voor deze soort dus op zijn naam!

Toevallig stuurde soortenjager Manolo Sendon mij juist in die tijd een berichtje. “Zin om op Koningsdag naar IJmuiden te gaan?” Natuurlijk heb ik daar zin in! Voor Manolo zou deze dag vooral om de donderpadden gaan. Ik was al van plan om het weekend daarop samen met Jamie Steer naar IJmuiden te gaan en daarom stelde ik Manolo voor om ook Jamie mee te vragen die donderdag.

Als ik in alle vroegte op deze Koningsdag op de afgesproken parkeerplaats aankom, staan Jamie en Manolo daar al te wachten. Vlug rijden we met z’n drieën door naar IImuiden en als we op de geplande stek aan komen, vissen we eerst met afgaand water tussen de stenen...

Lees verder

Deze mediterrane meun was voor mij het hoogtepunt van de dag

Gaidropsarus mediterraneus

Puitaal (Zoarces viviparus)

Eerder dit jaar was ik samen met Chris Doornaert en Pascal Rommelaere een dag naar Friesland afgereisd om daar te proberen een puitaal (Zoarces viviparus) te vangen. Dat bijzondere inheemse visje ontbrak bij ons alle drie nog op de lijst. Die dag in januari wist uiteindelijk alleen Chris er eentje te vangen. Vrij kort na onze dus slechts gedeeltelijk geslaagde missie had ik weer contact met Ronnie van Beem, de in Friesland wonende soortenjager die ons had getipt voor wat betreft de stek.

Hij gaf aan dat de puitaal wellicht beter te vangen zou zijn in april; volgens hem dé maand bij uitstek. Ook had Ronnie nog enkele goede tips voor ons, zoals dat we beter op de dijk zelf kunnen zitten, omdat je daar veel minder last hebt van de stroming en er in de regel leuk vangt. Met die informatie nu paraat, besloten we dat op 15 april terug te gaan naar de Waddendijk bij Harlingen om daar een nieuwe poging te doen.

Lees verder

Donaubrasem uit de Waal

De laatste sessie op de Waal was eigenlijk gepland voor de donaubrasem. Aangezien die zich niet liet zien en ik de enige was die een blauwneus wist te vangen, zijn Dirk en ik nog eens terug gegaan. Op die dag wist Dirk maar liefst drie blauwneuzen te vangen. Ondertussen zijn er veel soortenjagers geweest en is dit de plek bij uitstek voor de blauwneus geworden.

Wanneer Jamie een paar weken later ook voor diezelfde soort gaat, vangt hij maar liefst twee donaubrasems! In de dagen erna worden er nog 3 gevangen. Dat is voor mij de reden om vlug terug te gaan. Als Dirk op een maandag alleen gaat, vangt hij zijn donaubrasem zelfs op de eerste worp! Die dag zorg ik dat ik alles klaar heb om op de dinsdag lang te blijven zitten.

Rond 10:00 kom ik aan in het kribbevak, er is niemand. Ik kies een plek midden in het vak. Aan één hengel zet ik een korf van 70 gram, met 75cm onderlijn, daaronder een brasem haak maat 14 met twee maden er op. Aan de andere hengel zet ik een korf van 45 gram, deze gooi ik dan ook een stuk minder ver. Meteen vanaf het begin vang ik leuk; winde, blankvoorn, pontische stroomgrondel, zwartbekgrondel, brasem, kolblei en zelfs twee blauwneuzen zijn het eindresultaat. Helaas geen donaubrasem. Dat zal betekenen dat ik hier binnenkort weer terug kom. Omdat het tussen 12:00 en 15:30 helemaal stil viel, wordt de volgende poging een avondsessie.

Blauwneus

Zaterdag 20 Mei is het zo ver. Deze keer ben ik pas rond 16:00 aan het vissen. Precies op dezelfde manier, op dezelfde plek. Vandaag vang ik veel beter dan de vorige keer. Op het begin vang ik meteen drie mooie blankvoorns, eentje is een persoonlijk record van 36cm. Af en toe

Pr blankvoorn

is het eventjes stil, maar op de zwaardere hengel krijg ik redelijk constant beten. Deze keer vang ik zelfs vier blauwneuzen, kleine en grote brasem, kolblei, zwartbekgrondel, ruisvoorn, pontische stroomgrondel en mooie grote blankvoorns. Alleen zit er wéér geen donaubrasem tussen! Wanneer ik rond 21:30 besluit om de lichtere hengel vast op te ruimen, zie ik voor de zoveelste keer mijn top op en neer schudden. Deze vis is iets groter dan de bliekjes en hij heeft een wel hele lange anaalvin. Yes! Dit is de donaubrasem waar ik op zat te hopen! Na een paar foto's gaat hij weer terug, ik gooi nog één keer uit voor tijdens het opruimen. Niet veel later krijg ik wéér beet en dit is zelfs een tweede donaubrasem! Zo heb ik vier sessies gevist en vang je er twee in de laatste vijf minuten.

De donaubrasem!

Lange anaalvin

Prachtig uitzicht

Na vier keer te proberen voor deze soort, ben ik er heel erg blij mee dat ik hem nu als 120ste soort op mijn lijst toe mag voegen. Het is hier natuurlijk wel prachtig vissen en helemaal niet erg om een paar keer terug te komen voor een bepaalde soort.

Een onverwacht avontuur

In de getijdentabel was me opgevallen dat op 9 april het water wel héél laag zou staan. Dit is ideaal om aan de kust tussen de stenen te peuteren, omdat je dan de diepere spleten met het blote oog kunt zien. Dat zijn de verstopplekken van normaliter wat verstopt levende vissoorten als zeedonderpadden en slijmvissen, maar er kunnen altijd verrassingen uit zo'n spleet tevoorschijn komen.

Kliplipvis (Ctenolabrus rupestris).

De planning was eerst om naar Zierikzee te gaan, maar onderweg zie ik dat de aansluitingen, door werkzaamheden, wel héél erg beroerd zijn. Ook al was ik om 9.00 uur vertrokken, nu blijkt dat ik op z’n vroegst pas zo rond 13.45 uur aan het vissen kan zijn! Wanneer ik al in de tweede trein zit, besluit ik alsnog dat het verstandig is om mijn bestemming te wijzigen. IJmuiden is het eerste dat in me opkomt en daarom stap ik op het eerstvolgende station uit en pak de trein richting Amsterdam-Sloterdijk. Vanaf daar is het naar het havengebied van IJmuiden nog ongeveer 40 minuten met de bus.

Lees verder...

Geef het beestje een naam!

Op 28 maart sprak ik soortenjager Marcel de Vries over de plannen voor het weekend. Hij wilde die zondag met vismaat Jos Verruit achter de brakwatergrondel (Pomatochistus microps) aan gaan in het Zeeuwse Bruinisse. Deze grondeltjes heb ik daar een paar jaar geleden volop gevangen. Om de kansen op succes van Jos en Marcel te vergroten, heb ik hen precies verteld hoe, waar en wanneer ik daar viste. Ik kreeg het aanbod om mee te gaan, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan, omdat ik reizend met het OV pas zo’n 3 ½ uur later aan het viswater zou zijn dan zij, als alles al goed ging…

Een van de door mede-soortenjager Marcel De Vries gevangen blonde grondels.

Zondagochtend krijg ik in de trein op weg naar een andere visstek een berichtje van Marcel. Een foto, met daaronder 'Wat is dit?' Het gaat vanzelfsprekend om een visje en aan de licht omringde vlek op de basis van de staart en de regelmatige blauwe schubjes op zijlijn, zie ik meteen dat dit een blonde grondel (Gobiusculus flavescens) betreft. En verdraaid… die soort ontbreekt nog op mijn lijstje! Op het strandje waar het in augustus vol zat met grondels, blijkt in deze tijd van het jaar niets te bekennen. Daarom kozen Jos en Marcel voor een andere stek, in Bruinisse in de vluchthaven. Daar vingen ze allebei diverse van die blonde grondels! Was ik nu maar mee gegaan! Ik ving op de door mij elders gekozen visbestemming die dag slechts drie kleine botjes en twee dikkopjes…

Lees verder...

Vanaf nu vang ik alleen nog oude laarzen

Al ongeveer twee weken, was ik aan het proberen om samen met Dirk Temmink een avondsessie te plannen. De weekenden kwamen allemaal slecht uit. Doordat we het beide druk hadden, moesten we ons avontuur een paar keer verzetten. Gisteren had ik een halve dag vrij, omdat ik om 2 in het ziekenhuis moest zijn, om naar mijn enkel te laten kijken. Geluk bij een ongeluk, win ik hier wel twee uur vistijd mee. Dat wist ik van te voren en daarom stond er voor die avond een feedersessie op de Waal gepland.

De eerste stek

Wanneer ik om kwart over 3 de Jumper uit stap met een paar korfjes, feedermix en maden, loop ik naar huis. Mijn tas staat al klaar en om 4 uur zit ik in de trein. Wanneer ik richting de uitgang van het station in Zaltbommel loop, kom ik Dirk tegen. Samen lopen we richting de Waal. We hebben het over onze afgelopen visdagen en komende plannen. Als we bij de rivier aankomen zien we al twee andere vissers zitten. Eén van hun vangt op dat moment een visje, dat betekent dat het ons ook moet lukken! We installeren ons een eind verder op in het vak. Bij de eerste worp krijg ik meteen beet. Een kleine kolblei. Dat belooft wat! Het stroomt hier wel heel erg hard, waardoor onze korven niet goed blijven liggen. Na een kwartiertje vangt Dirk een dikke blankvoorn. Alleen door de stroming zitten onze korven vaak vast. We verliezen allebei (nog) geen materiaal, maar besluiten toch om naar het volgende vak te lopen. Zodat we aan het begin van de terugstroom kunnen vissen.

De stroming is hier veel minder hard, waardoor we veel verder weg kunnen vissen en de korven wel goed blijven liggen. Toch gaat het best traag, met de beten. Af en toe een visje, zo vangen we een paar flinke windes, een baars en nog een blankvoorn. Rond kwart voor negen besluiten we dat het best

Wel mooie windes

taai is, we hebben beiden pas vier vissen gevangen. Wanneer we een beetje aan het kletsen zijn, gaat mijn reishengeltje redelijk te keer. De vis moet van ver komen en af en toe denk ik dat hij er af is, maar dan voel ik weer gespartel. Ik dacht dat het een grondel zou zijn. Maar wanneer hij nog maar een paar meter van de kant is, voel ik de beweging van de vis beter. Dit is geen grondel! Wanneer ik hem zie weet ik meteen dat dit geen gewone vis is. Hij is veel donkerder dan een voorn en langer gebouwd, wanneer ik hem vast heb zie ik het kenmerkende neusje van een blauwneus! Wat? Een echte blauwneus? Ik heb hier al best vaak op de Waal gevist en er nog nooit één gevangen! Wat een vangst! Doordat het al schemert is het lastig om een goede foto te maken. Na even klooien staat hij goed en wel op de foto en mag hij weer zwemmen. Dirk draait zijn hengels binnen en vangt nog een flinke kolblei.

Niet groot, maar wel heel erg blij mee!

Daarna laat ik Dirk vissen op de plek waar ik hem ving. Verder in het vak. Ik leg één hengel weg en ben eigenlijk meer op Dirk zijn toppen aan het letten dan de mijne. Er zijn wel veel tikjes te zien op zijn hengels, maar helaas lukt het niet om iets te vangen. Na nog ongeveer anderhalf uur vissen is het tijd om te gaan.

Bedankt Dirk voor deze gezellige avond. Doordeweeks een avondje er op uit, kan weer! Dit moeten we zeker nog eens vaker doen.

Rausenberger met Manolo en Frank

Al meer dan een maand geleden vertelde Manolo Sendon mij, dat hij en Frank van plan waren om weer eens op karper en steur te vissen op de kleine vijver van Rausenberger. Ze hebben er al vaker gevist en altijd goed gevangen. Kosten zijn 25€ inschrijfgeld en daarna voor de rest van het jaar 1€ per uur, voor dagdelen van 6 uur. Zeker de eerste dag kost wel wat, maar je zou er een hoop voor terug krijgen. 'Je kan gerust mee' werd mij verteld. Dat laat ik me natuurlijk geen tweede keer vertellen. Daarom regelde ik 31 maart vrij en keek ik al drie weken uit naar deze dag.

Die ochtend als de wekker om 6:20 gaat, heb ik het zwaar. Al drie nachten achter elkaar heb ik slecht geslapen, door herrie in huis. Manolo stuurt mij een berichtje dat hij later is, daarom ga ik nog een half uurtje slapen. Om 7 uur sta ik op, drink een kop koffie en pak mijn spullen bij elkaar. Het aas voor vandaag bestaat uit rolmops, verse zalm en een nog een blik maïs. Voor de kruiskarper, dat is een hybride tussen een giebel en een karper. Dat telt niet als een nieuwe soort, maar het is wel leuk om bij te houden hoeveel hybrides je hebt gevangen. Rond half 8 loop ik richting de parkeerplaats op de stationsstraat, waar Manolo net geparkeerd heeft. Na een korte stop op het station vertrekken we richting België. Rond 10 uur komen we bij het hek van de vijver. Door het hek zien we dat Frank al bezig is en vol op vis vangt. Hij trekt letterlijk de ene na de andere vis uit het water. Terwijl we staan te wachten en binnen moeten inschrijven, kan ik haast niet meer wachten om te beginnen.

Nadat we beiden betaald hebben en de regels van de vijver even kort doorgenomen hebben, mogen we naar het water. Frank heeft op het moment dat we aankomen en dubbel-run en 'pak jij die hengel maar, Sjors'. Na een kort gevecht komt er een diamantsteur van zo'n 85cm boven. Mooie vis! Ondertussen heeft Frank een vette kruiskarper op de onthaakmat liggen. Vlug beginnen! Ik vis eerst

Albino sterlet

met één hengel. Een stevige hengel, met op de molen 28/00 nylon. Met de weerhaakloze haak maat 6 direct op de hoofdlijn, met ongeveer 7-8cm daarboven een schuivend wartelloodje van 20gram. Heel simpel dus! Al snel krijg ik de eerste beet. Een albino sterlet! Na een vlugge foto gaat hij weer terug. Ongeveer vijf minuten later vang ik nog een sterlet met natuurlijke kleuren. Heel veel beten krijg ik niet en daarom besluit ik om met mijn reishengeltje dichter bij de kant te vissen. Al snel gaat het reishengeltje helemaal krom, na een minuut of vijf komt er een prachtige diamantsteur boven. Dat zijn alvast twee nieuwe soorten! Daarna vang ik op de haring een spiegelkarper. Daarna wordt het even rustiger, maar na een half uurtje bijten er weer een stel sterlets. Rond half 12 krijg ik weer beet, dit is een siberische steur! Nu zijn de drie soorten die ik graag wilde vangen vandaag compleet!

Diamantsteur

Sterlet

Siberische steur

Nadat we één pilsje opengemaakt hebben om het te vieren krijg ik een wel heel harde aanbeet op het reishengeltje. Tijdens het aanslaan knapt de lijn. Daarom besluit ik om de reishengel weg te leggen en met één hengel verder te vissen. Rond half 3 moet Frank helaas vertrekken, omdat hij een oproepdienst van het werk heeft. Frank heeft een stel hele mooie vissen gevangen, waaronder twee persoonlijke records; spiegelkarper en kruiskarper. Diverse steuren en twee prachtige kois.

Samen met Manolo vis ik verder, ik wissel een beetje af met mijn aas. De ene keer doe ik maïs aan de haak en dan weer zalm of haring. Zo vang ik tussen de steuren door, nog twee spiegelkarpers en een zeelt. Wanneer ik een handje maïs gooi, zie ik meteen een groep karpers aanvallen. Die maïs komt

Spiegelkarper

De eerste zeelt van het jaar

echt niet op de bodem zo! Daarom zoek ik in mijn tas naar een dobber, gelukkig zit er nog een foreldobber in. Die zet ik zo'n 80cm boven de haak, met één loodje net onder de dobber. Zodat mijn maïs natuurlijk afzinkt. Ze vallen zo snel aan, dat het lastig is om goed aan te slaan. De eerste paar keer sla ik mis, maar dan is het 2x achter elkaar raak. Beide kruiskarpers! Deze vissen vechten echt opvallend hard, ze worden niet voor niets F1-carp genoemd door de Engelsen. Nadat ik ook dit

Kruiskarper (karper/giebel hybride)

doelwit afgestreept heb, ga ik me weer op de steur concentreren. Ik heb nog nooit een metervis gevangen en dat kan hier, met maar een klein beetje geluk zomaar gebeuren. Manolo vangt ondertussen ook een zeelt en de nodige steuren en (kruis)karpers. Wanneer ik weer een beet krijg, zie ik al aan mijn hengel dat dit serieus is. Dit is een grote! Manolo haalt het grote schepnet alvast. De vis bepaald op het begin wat er gebeurd, maar langzaam begint hij kracht te verliezen. Aan de kolken aan de oppervlakte te zien,is dit zeker geen kleintje! Na nog een paar korte runs, komt de siberische steur vermoeid aan de oppervlakte. Manolo schept hem en maakt de camera klaar, terwijl ik de vis meet. Deze is maar liefst 124cm! Voordat we de foto kunnen maken krijgt Manolo een kei harde aanbeet op zijn hengel. Hij zorgt er voor dat de vis gehaakt is, legt zijn hengel neer, rent terug naar mij, maakt vlug een foto van mijn steur en vist weer verder. Hij heeft met deze superhelden actie een flinke schubkarper van 77cm te pakken. Deze dag is compleet! We vissen verder tot een uur of zeven, ondertussen vangen we allebei nog genoeg om ons goed te vermaken. Ik vang nog één siberische steur groter dan een meter (121cm). Manolo wist ook nog één zo'n grote te vangen van 120cm.

Manolo kan foto's maken en vis vangen tegelijk

Siberische steur - 1,24m! Mijn eerste vis langer dan een meter!

Manolo met zijn vis van 1,20m

Onderweg naar huis hebben we het over onze vangsten en onze plannen voor nieuwe soorten. We concluderen dat we in lente samen achter de geep aan moeten en dat iedereen leuk heeft gevangen, vooral Frank wist op het begin de ene na de andere er uit te trekken. Voor mij was op zo'n vijver vissen helemaal nieuw, daardoor heb ik maar liefst drie nieuwe soorten en een nieuwe hybride toegevoegd aan mijn lijst. Manolo en Frank, nog bedankt voor de uitnodiging en de gezellige dag!

Bronforel uit België

Al een aantal weken geleden sprak ik Roman Scheaken weer eens, we vonden dat het weer eens tijd was om samen een visje te vangen. We waren eerst van plan om naar zee te rijden, maar op soortenjagers kwamen foto's voorbij van Marcel de Vries en Jos Verruijt van bronforellen gevangen op een forelvijver in België. Die hadden we beide nog nooit gevangen. Ik miste de regenboogforel ook nog en die zou er ook makkelijk te vangen zijn. Daarom stelde ik Roman voor om daarheen te gaan in plaats van de zee. Roman vond het een goed plan en Dirk Temmink sloot later ook aan. Op 18 Maart hadden we om 8:20 op station Nijmegen afgesproken elkaar te ontmoeten.

Om half zeven gaat de wekker. Alles staat al klaar, daarom ben ik vlug de deur uit en loop ik vanuit Juul naar station Geldrop. Dirk ontmoet ik in 's-Hertogenbosch, waar we dankzij slechte timing van de NS de trein missen. Een half uur later dan gepland stappen we bij Roman in de auto en zijn we onder weg naar onze target. In Voeren aangekomen, is het wel even zoeken, maar na ongeveer een kwartiertje stappen we bij de forelvijvers uit de auto.

Een man vertelt ons dat we gewoon kunnen beginnen en straks de vis per kilo af moeten rekenen. Ook wijst hij ons de vijver aan, waar we bronforel kunnen vangen. We parkeren onze tassen langs de kleine ondiepe vijver. Het water is helder en de bodem bedekt met draadalg, er is geen activiteit van vis te zien. Dirk is op de 2de vijver begonnen, omdat hij daar wel vis zag springen. Hij roept al snel dat ze bijten, maar dat hij misgeslagen heeft. Ik moet de regenboogforel sowieso nog op de foto hebben voor mijn soortenlijst, dus ga ik naast hem staan. Wanneer er een forel springt gooi ik mijn dobber ongeveer op zijn kop. Tien seconden later gaat deze onder en 'Ja, hoor. Hangen!' Het is maar een kleintje en daarom heb ik hem al snel op de kant. Na een paar foto's, gooi ik hem in het leefnet. De regenboogforel is vast binnen! Dirk heeft tijdens het maken van de foto ook een regenboogforel gevangen en Roman had al iets zien springen in de vijver waar de bronforel zou zitten.

Regenboogforel

We vissen nu met zijn drieën op het kleine vijvertje. Al snel gaat ook hier mijn dobber onder, ik sla aan, 'Yes! Alweer hangen!' Onderweg naar de kant zie ik niet één, maar twee bronforellen! Ik til de vis die aan het haakje hangt uit het water en besef me dat dit de makkelijkste missie ooit was. Nog geen 20 minuten gevist en beide targets zijn al binnen. Daarmee komt mijn soortenteller op 109 te staan! Kort daarna trekt Roman zijn bronforel uit het vijvertje en nog eens een paar minuten later heeft ook Dirk onze targetvis te pakken. We vissen nog even verder, alle drie weten we ze makkelijk achter elkaar door te vangen. Ik besluit om nog een grotere regenboog te gaan vangen op de derde visvijver. Ook hier duurt het maar een paar minuten voordat ik er één te pakken heb.

Ik mocht de eerste arresteren - bronforel

Roman had er niet veel later ook één te pakken

Ook voor Dirk was de missie al snel geslaagd

Als ik terug kom stel ik voor dat we dadelijk nog ergens anders gaan vissen. Als we hier heel de dag blijven moeten we straks 20kg vis mee naar huis nemen! Ik ben hier vaker in de buurt geweest en weet een mooie bocht op een beekje, maar een stukje rijden hier vandaan. Dat zien Dirk en Roman wel zitten, zeker als ze horen hoeveel soorten ik daar al heb gevangen. Voordat we vertrekken ziet Dirk kleine visjes zwemmen. Hij denkt dat het driedoornige stekelbaars is. Die heeft hij nog niet! Na eventjes pielen met een klein haakje en een dun mestpiertje wordt zijn vermoeden bevestigd. Dat zijn dus ook voor hem al twee nieuwe soorten!

Een stekelbaars uit een forelvijver

We pakken in, laten onze vis wegen, rekenen af en stappen weer in de auto. Ongeveer 20 minuten later komen we bij de beek. Ik hoop op een gestippelde alver, omdat de foto die ik daarvan heb niet al te best is. Ik maak een onderlijntje met daaraan haakmaat 22 aan mijn wartel, op de haak zet ik één made. Na een paar minuten krijgen Roman en ik allebei tegelijk beet! Dirk schept de vissen voor ons. Roman heeft een blankvoorn te pakken, die ving ik hier zelf nog nooit. Mijn vis is een beekforel en wat voor één! Hij heeft prachtige oranje stippen, die bij andere exemplaren die ik ving rood waren. Deze mag gelukkig wel weer zwemmen.

De derde forel soort van de dag

Serpeling

Dirk vist ondertussen met een schuifloodje, ook hij vangt hier nu zijn eerste vis, een serpeling. 'Die stond heel hoog op mijn verlanglijst!' zegt hij. De volgende worp vangt hij nog zo'n zelfde vis, Roman weet niet zeker of hem al ooit gevangen heeft, dus probeert hij even met Dirk zijn hengel om er ook één te scoren. Helaas lukt dit niet en vissen ze beiden met hun eigen hengel verder. In ongeveer een uur tijd weten Roman en ik, beide ook een serpeling op de kant te krijgen. Aan de montage lag het dus niet. Vlak voor de kant verspeel ik nog een vis, omdat ik even vergeten was, wat voor licht onderlijntje ik onder de dobber heb hangen. Dit is/was een vlagzalm. Die zou Dirk maar wat graag vangen, helaas krijgen we nog maar weinig beten. We zien wel af en toe een tikje en de maden zijn vaak leeggezogen, maar we weten niets te haken. Wanneer we nog ongeveer een half uurtje hebben om te vissen, vang ik nog één kleine elrits. De worp daarna kom ik vast te zitten en breekt mijn onderlijn. Ik besluit om er geen nieuwe meer aan te maken en te kijken hoe de Dirk en Roman vissen. Helaas wordt er niets meer gehaakt en rond half 4 besluiten we om aan de terugreis te beginnen. 

Elrits

In de auto hebben we het over onze visdag. Ondanks de regen, zijn we toch nog redelijk droog gebleven. Roman, die ik nog wil bedanken voor het rijden, heeft twee nieuwe soorten gevangen en Dirk had er maar liefst drie. Zelf ving ik drie soorten forel, waarvan ik er maar één op mijn lijst had staan. Jongens bedankt voor de gezelligheid op deze topdag!