maandag 20 maart 2017

Bronforel uit België

Al een aantal weken geleden sprak ik Roman Scheaken weer eens, we vonden dat het weer eens tijd was om samen een visje te vangen. We waren eerst van plan om naar zee te rijden, maar op soortenjagers kwamen foto's voorbij van Marcel de Vries en Jos Verruijt van bronforellen gevangen op een forelvijver in België. Die hadden we beide nog nooit gevangen. Ik miste de regenboogforel ook nog en die zou er ook makkelijk te vangen zijn. Daarom stelde ik Roman voor om daarheen te gaan in plaats van de zee. Roman vond het een goed plan en Dirk Temmink sloot later ook aan. Op 18 Maart hadden we om 8:20 op station Nijmegen afgesproken elkaar te ontmoeten.

Om half zeven gaat de wekker. Alles staat al klaar, daarom ben ik vlug de deur uit en loop ik vanuit Juul naar station Geldrop. Dirk ontmoet ik in 's-Hertogenbosch, waar we dankzij slechte timing van de NS de trein missen. Een half uur later dan gepland stappen we bij Roman in de auto en zijn we onder weg naar onze target. In Voeren aangekomen, is het wel even zoeken, maar na ongeveer een kwartiertje stappen we bij de forelvijvers uit de auto.

Een man vertelt ons dat we gewoon kunnen beginnen en straks de vis per kilo af moeten rekenen. Ook wijst hij ons de vijver aan, waar we bronforel kunnen vangen. We parkeren onze tassen langs de kleine ondiepe vijver. Het water is helder en de bodem bedekt met draadalg, er is geen activiteit van vis te zien. Dirk is op de 2de vijver begonnen, omdat hij daar wel vis zag springen. Hij roept al snel dat ze bijten, maar dat hij misgeslagen heeft. Ik moet de regenboogforel sowieso nog op de foto hebben voor mijn soortenlijst, dus ga ik naast hem staan. Wanneer er een forel springt gooi ik mijn dobber ongeveer op zijn kop. Tien seconden later gaat deze onder en 'Ja, hoor. Hangen!' Het is maar een kleintje en daarom heb ik hem al snel op de kant. Na een paar foto's, gooi ik hem in het leefnet. De regenboogforel is vast binnen! Dirk heeft tijdens het maken van de foto ook een regenboogforel gevangen en Roman had al iets zien springen in de vijver waar de bronforel zou zitten.

Regenboogforel
We vissen nu met zijn drieën op het kleine vijvertje. Al snel gaat ook hier mijn dobber onder, ik sla aan, 'Yes! Alweer hangen!' Onderweg naar de kant zie ik niet één, maar twee bronforellen! Ik til de vis die aan het haakje hangt uit het water en besef me dat dit de makkelijkste missie ooit was. Nog geen 20 minuten gevist en beide targets zijn al binnen. Daarmee komt mijn soortenteller op 109 te staan! Kort daarna trekt Roman zijn bronforel uit het vijvertje en nog eens een paar minuten later heeft ook Dirk onze targetvis te pakken. We vissen nog even verder, alle drie weten we ze makkelijk achter elkaar door te vangen. Ik besluit om nog een grotere regenboog te gaan vangen op de derde visvijver. Ook hier duurt het maar een paar minuten voordat ik er één te pakken heb.
Ik mocht de eerste arresteren - bronforel
Roman had er niet veel later ook één te pakken
Ook voor Dirk was de missie al snel geslaagd
Als ik terug kom stel ik voor dat we dadelijk nog ergens anders gaan vissen. Als we hier heel de dag blijven moeten we straks 20kg vis mee naar huis nemen! Ik ben hier vaker in de buurt geweest en weet een mooie bocht op een beekje, maar een stukje rijden hier vandaan. Dat zien Dirk en Roman wel zitten, zeker als ze horen hoeveel soorten ik daar al heb gevangen. Voordat we vertrekken ziet Dirk kleine visjes zwemmen. Hij denkt dat het driedoornige stekelbaars is. Die heeft hij nog niet! Na eventjes pielen met een klein haakje en een dun mestpiertje wordt zijn vermoeden bevestigd. Dat zijn dus ook voor hem al twee nieuwe soorten!
Een stekelbaars uit een forelvijver
We pakken in, laten onze vis wegen, rekenen af en stappen weer in de auto. Ongeveer 20 minuten later komen we bij de beek. Ik hoop op een gestippelde alver, omdat de foto die ik daarvan heb niet al te best is. Ik maak een onderlijntje met daaraan haakmaat 22 aan mijn wartel, op de haak zet ik één made. Na een paar minuten krijgen Roman en ik allebei tegelijk beet! Dirk schept de vissen voor ons. Roman heeft een blankvoorn te pakken, die ving ik hier zelf nog nooit. Mijn vis is een beekforel en wat voor één! Hij heeft prachtige oranje stippen, die bij andere exemplaren die ik ving rood waren. Deze mag gelukkig wel weer zwemmen.
De derde forel soort van de dag

Serpeling
Dirk vist ondertussen met een schuifloodje, ook hij vangt hier nu zijn eerste vis, een serpeling. 'Die stond heel hoog op mijn verlanglijst!' zegt hij. De volgende worp vangt hij nog zo'n zelfde vis, Roman weet niet zeker of hem al ooit gevangen heeft, dus probeert hij even met Dirk zijn hengel om er ook één te scoren. Helaas lukt dit niet en vissen ze beiden met hun eigen hengel verder. In ongeveer een uur tijd weten Roman en ik, beide ook een serpeling op de kant te krijgen. Aan de montage lag het dus niet. Vlak voor de kant verspeel ik nog een vis, omdat ik even vergeten was, wat voor licht onderlijntje ik onder de dobber heb hangen. Dit is/was een vlagzalm. Die zou Dirk maar wat graag vangen, helaas krijgen we nog maar weinig beten. We zien wel af en toe een tikje en de maden zijn vaak leeggezogen, maar we weten niets te haken. Wanneer we nog ongeveer een half uurtje hebben om te vissen, vang ik nog één kleine elrits. De worp daarna kom ik vast te zitten en breekt mijn onderlijn. Ik besluit om er geen nieuwe meer aan te maken en te kijken hoe de Dirk en Roman vissen. Helaas wordt er niets meer gehaakt en rond half 4 besluiten we om aan de terugreis te beginnen. 
Elrits
In de auto hebben we het over onze visdag. Ondanks de regen, zijn we toch nog redelijk droog gebleven. Roman, die ik nog wil bedanken voor het rijden, heeft twee nieuwe soorten gevangen en Dirk had er maar liefst drie. Zelf ving ik drie soorten forel, waarvan ik er maar één op mijn lijst had staan. Jongens bedankt voor de gezelligheid op deze topdag!

vrijdag 10 maart 2017

Die pollak gaat er komen..

Vorig jaar in de zomer zag ik op soortenjagers.nl een in Nederland gevangen pollak (Pollachius pollachius) voorbij komen. Weliswaar geen grote, maar dit betreft wel even een soort die wel 1,30 meter lang kan worden. In de loop der tijd heb ik de nodige foto’s gezien van prachtige in Noorwegen, Engeland en Ierland gevangen exemplaren en een dergelijke vis staat dan ook hoog op m’n verlanglijstje.

Van dit formaat worden er van de havenhoofden langs onze kust regelmatig pollakjes gevangen. 

Via het internet kom ik er achter dat die pollakken wel vaker ook in Nederland worden gevangen. Meestal kleinere exemplaren van 15-30 cm, maar uit verschillende hoeken hoorde ik dat er toch ook al vissen tot 50 cm op de kant kwamen. Dat is nog steeds niet reusachtig, maar wel al een mooie vis waaraan je op licht materiaal een leuke sport hebt. Ook met een pollak uit eigen land van dát formaat zou ik dus in de wolken zijn!

Lees verder...