Het beste weekend sinds tijden

De dag nadat ik de bittervoorn heb gevangen wilde ik weer gaan vissen. Tijdens de opnames van VisTV heb ik het met Robert de Wilt gehad over kroeskarpers. Hij wist wel een plekje waar je ze kunt vangen. Daarom heb ik heb hem een mailtje gestuurd, of hij de locatie even door zou kunnen sturen. In Woerden zijn er een paar jaar geleden met een schepnet inventarisatie nog best een aantal gevangen vertelt Robert in de mail. Vooral kleintjes, dus dat wordt licht vissen.

Vandaar dat ik er met de trein heen gegaan ben. In Woerden is het ongeveer tien minuten tot een kwartier lopen voordat ik bij de slootjes kom. Ik besluit om ze eerst maar eens te verkennen, door ze alle drie helemaal af te lopen. Het regent en het water is nogal bruin, dus is het heel lastig om activiteit van vissen te zien. Nadat ik langs de breedste sloot af ben gelopen ga ik naar een smaller slootje, hier zie ik wel af en toe belletjes boven komen. Daarom besluit ik om hier drie voerplekken te maken, waar ik steeds een half uurtje vis voordat ik weer naar de volgende ga.

Ik vis eerst met een licht pennetje van 0,2 gram, met daaronder een haakje 22 en een pinkie. Maar omdat het aan één stuk door regent beweegt de pen ook als er geen vis aan zit. Daarom besluit ik bij het tweede plekje van methode te wisselen. Ik heb geen schuifloodjes bij me, maar wel een paar kleine korfjes. Vanaf nu vis ik met het korfje verder, hoewel ik het een slimme oplossing vind krijg ik maar geen beten. Nadat ik voor de derde keer bij het laatste plekje kom begin ik me af te vragen of er wil vis in dit slootje zit. Het enige wat ik tot nu toe heb gezien zijn een paar stekelbaarsjes, maar mijn pen en mijn hengeltop hebben nog steeds niet bewogen. Onder een boom sta ik een beetje te balen, ik ben helemaal doorweekt en bang dat ik met lege handen naar huis moet.

Om even afleiding van het niks vangen te hebben stuur ik Jamie een berichtje, dat ik hier al even sta en dat het niet opschiet. Wanneer ik mijn telefoon terug in mijn zak doe, zie ik dat mijn lijn wat strakker staat en dat het topje van mijn hengel heel minimaal op en neer gaat. Vis? Ik geef mijn hengel een tikje om aan te slaan, meteen daarna begint de top echt te schudden! Yes, een vis! Hopen dat het een kroeskarper is. In het drie meter brede slootje maakt hij geen kans om weg te komen, wanneer ik hem uit het water til zie ik een echte kroeskarper! YES! Aan de rugvin kun je het beste zien of je met giebel of kroeskarper te maken hebt, een bolle rugvin betekent kroeskarper. Ik bekijk de vis even goed van alle kanten, om te zien of er nog meer verschillen zijn, het bekje is een stukje kleiner dan bij een giebel en ze hebben iets meer schubben op de zijlijn. Ik begrijp goed dat er vaak verkeerd gedetermineerde vissen voorbij komen op internet, zeker als iemand een foto maakt en achteraf pas gaat kijken welke soort het is.

De tweede langverwachte vis in één weekend - kroeskarper

Na een paar foto's zet ik hem terug. Wow, wat ben ik hier blij mee. Bittervoorn en kroeskarper in één weekend, ik heb zo lang naar beide vissen gezocht en nu heb ik ze allebei achter elkaar gevonden.

Doordat ik zo blij ben met mijn vangst geef ik er niets meer om dat ik helemaal nat geregend ben. Ik wil er nog wel één vangen, daarom gooi ik nog een keer uit op hetzelfde plekje. Alleen is er weer niets te zien. Na een uur zonder beweging besluit ik maar om naar huis toe te gaan, het is me toch al gelukt!

Eindelijk die bittervoorn!

Een tijdje terug was ik met Manolo Sendon aan het mailen over de bittervoorn. Een heel klein visje waar ik al drie jaar alleen maar van mocht dromen, twee jaar geleden ben ik echt op zoek gegaan naar het visje, maar ik heb er nooit één gevonden. Met haakjes 32 en een muggenlarve of kleine made heb ik al heel wat watertjes geprobeerd. Zo ben ik één keer bij zwolle in de buurt geweest, omdat iemand ze daar had gevangen. Verder meerdere keren in Den Bosch bij slootjes, omdat ze daar tijdens een visstand onderzoek met een schepnet gevangen werden. Manolo vertelde mij dat er op de Teggerse plas heel veel gevangen zijn met een meting met het schepnet.

Een week geleden ging Manolo het proberen. Waarna hij mij een mailtje stuurde, om te laten weten dat hij het zo gepiept had! Het was wel even zoeken, maar daarna had hij binnen enkele minuten vijf stuks! Op www.soortenjagers.nl voegde hij ook een prachtige foto toe van het beestje.

Vanochtend werd ik later wakker dan de planning was. Maar eenmaal uit bed heb ik zo vlug mogelijk mijn spullen gepakt en ben ik naar het station gegaan. In Ohé en Laak aangekomen moet ik nog een kwartiertje wandelen. Wanneer ik bij de plas kom begin ik er omheen te lopen en kijk ik op zoveel mogelijk plekken in het water. Na een minuut of twintig hoor ik iemand heel hard zingen, het is een karpervisser die alleen een hengel en een blik bier bij heeft. Ondertussen heb ik ongeveer de halve plas bekeken en begin ik te twijfelen of het wel gaat lukken vandaag. Ongeveer 100 meter verder komt er meer zon en minder wind op het water, waardoor ik beter zicht heb. Ook is het hier rustiger, wat mij een betere plek lijkt voor kleine visjes. Hoewel ik nog niets gezien heb, begin ik hier af en toe een klein handje lokvoer en wat pinkies te gooien. Dit lokt de vissen niet alleen, door de lichte kleur van het voer zie je ze ook beter.

Wanneer ik bij een paar takken wat voer gegooid heb en nog geen vis zie wil ik verder lopen. Maar dan zie ik kleine visjes, ze zijn best hoog gebouwd en sommige hebben een rode uitstraling. Dat moeten ze zijn! Ik haal mijn hengel tevoorschijn, hier zit al een licht pennetje en een haakje 32 aan. Ik maak een halve made aan het haakje en laat dit op het plekje zakken.

Tussen de takken peuteren

Omdat dit niet echt een normale stek is om te vissen, heb ik een foto gemaakt om te laten zien waar ik heb zitten vissen. Op het begin tonen de visjes geen interesse. Ze zijn wel heel erg actief, maar zitten vooral achter elkaar aan. Dan hapt er eentje, ik sla mis. Hierna happen ze wel vaker, maar ze tuffen de made steeds weer uit. Zo heb ik wel drie kwartier geprobeerd. Dan besluit ik dat mijn montage niet goed is. Als ik het knijploodje lager zet, zo'n vijf centimeter boven de haak, staat de lijn eerder straks wanneer ik aan sla.

Het eerste visje komt nog weg, maar de tweede blijft hangen! Wanneer ik het zachte gespartel voel kan ik het haast niet geloven. Op het moment dat ik hem uit het water til zie ik waardoor ze rood leken, ze zitten helemaal in de paaikleuren! Ik maak een paar foto's en meet hem even. Hij is zes centimeter lang, maar oogt veel kleiner. Zeker het mondje is echt heel erg klein, waardoor ik het niet gek vind dat het zo lang duurde.

Bittervoorn - 6cm

Na mijn vangst blijf ik nog even zitten. Soms komt er een hele school bittervoorns voorbij, van misschien 40 vissen. Ondanks dat ze soms ruziën om mijn aasje krijg ik geen tweede te pakken. Daarom besluit ik om na een half uurtje maar eens naar de maas, achter mij, te lopen. Daar vang ik nog een paar zwartbekgrondels. Na een uurtje bij iedere worp een zwartbek vangen is de lol er wel af. Ik pak weer in en wandel naar de bus. Rond half negen was ik weer in Eindhoven.

Bedankt Manolo!

Op pad met mijn pa

Het was al een hele tijd geleden dat ik nog eens met mijn pa gevist heb. Vorige week hadden we het er toevallig over. Hij zei dat we komend weekend wel weer eens op pad konden gaan. Afgelopen zondag zouden we gaan, ik mocht kiezen waar heen.

Mijn planning was natuurlijk een poging te wagen om een nieuwe soort te vangen. Ik twijfelde, maar koos er uiteindelijk voor om naar België te gaan, om daar de gestippelde alver achter de schubben aan te zitten.

Om half negen gaat de wekker. Ik maak koffie, lokvoer en broodjes. Er gaan twee bakjes maden mee, grote en kleine. Verder heb ik nog een stel pieren over van het vissen op de Waal. Rond tien uur staat mijn pa voor de deur en rijden we naar het zuiden. Van collega-soortenjagers heb ik gehoord dat het op de Ourthe stikt van de gestippelde alvers. Maar in een verslag van een visseninventarisatie op de Berwijn heb ik gelezen dat ze daar ook algemeen voorkomen.  Omdat de Berwijn dichterbij is dan de Ourthe, is de keuze snel gemaakt.

Wanneer we daar aan komen zie ik onder een overhangende struik al snel een paar vissen die net te groot zijn om gestippelde alvers te kunnen zijn. Toch gooi ik daar uit met een piertje, de vissen reageren geschrokken op het plonsje. Daarom kies ik nu voor een vast loodje en een zijlijntje. Hierdoor kan ik mijn aas mooi op half water aanbieden en drijft het niet weg. Om de vissen niet te laten schrikken laat ik het loodje voorzichtig zakken en neem ik zo'n vijftien meter afstand. Na een paar minuten krijg ik beet, Wow, dit is een veel grotere vis dan dat ik net zag zwemmen. Niet veel later komt de vis bij de kant en zie ik een beekforel van zeker 35cm. Ik schep hem, onthaak hem en maak een foto. Daarna mag hij weer zwemmen. Ik besluit om hier even te blijven zitten, terwijl mijn pa een eindje langs de beek af gaat lopen. Gestippelde alver houdt zich graag op op plekjes naast de harde stroming. Dus maak ik twee voerplekjes; één voor de bocht van de beek en één er na. Ondertussen vis ik verder onder de struik. Na ongeveer twintig minuten krijg ik weer een mooie aanbeet, een korte drill later heb ik weer een forel te pakken van ongeveer hetzelfde formaat als de vorige.

Dan komt mijn pa terug. Hij heeft geen vissen gezien en staat er een beetje van te kijken dat ik al twee forellen heb gevangen. Hij komt rustig bij me zitten. Hij kijkt vooral naar de hengel terwijl ik meer op de voerplekjes zit te letten, helaas zie ik op beide plekjes nog niks gebeuren. Dan gaat mijn reishengeltje weer krom. Wat is dit voor vis? Ik denk aan een grote kopvoorn of een mooie barbeel. Maar dan zie ik een flank in het water met een rode gloed. Weer een forel! Deze vecht wel heel erg hard. Na een tijdje komt  hij dichterbij, maar hij blijft vechten en ik krijg hem niet 1-2-3 geschept. Ik had al lang in de gaten dat dit om een PR ging. Wanneer ik hem op de kant heb kom ik er achter dat hij maar liefst 42cm is!

Wat een mooie vis. Ik vind het opvallend dat sommige een gelige gloed hebben en anderen juist meer rood zijn.

Omdat er op de voerplekjes nog steeds niets te zien is besluiten we om naar een ander stuk van de beek te rijden. Met gps kijk ik waar we eventueel kunnen proberen. Er is geen weg die langs de beek ligt, er zijn alleen nog twee brugjes in de buurt waar we vast wel kunnen proberen. Wanneer we bij de eerste aan komen zien we een vliegvisser. Die zullen we maar niet lastig vallen, dus rijden we door naar het tweede brugje. Wanneer we daar aan komen zien we geen mogelijkheid om te vissen, ik besluit om toch even in het water te gaan kijken. Als ik ze zie zwemmen verzin ik wel een manier om ze toch te vangen. Helaas zie ik niet één visje. 

Mijn pa heeft het aan zijn hart gehad en zijn conditie is niet super. Hij was al moe en had niet zo'n zin meer daarom besloten we om naar huis te gaan. Onderweg naar huis besluiten we om toch nog even een korte stop bij de Maas te maken. Ik kijk weer op de kaart en kom er achter dat de Maas bij Roosteren het meest op onze route ligt. Wanneer we daar zijn zien we dat het hier wel heel erg hard stroomt. Mijn pa vist met mijn feeder met 80 gram lood en een haak 12 met daarop een piertje, maar hij is al snel alles kwijt. Hij denkt dat het geen zin heeft om hier te vissen. Ik vis met mijn lichte spinhengeltje, met een haakje 18 en een made aan de haak. Ik gebruik twintig gram lood, door actief te vissen kom ik niet vast te zitten. Al snel komen er zwartbekgrondels boven. Ik loop langs de rivier af terwijl ik achter elkaar door grondels vang. Na ongeveer honderd meter kom ik bij een stuk waar er een beetje tegenstroom is, hier is ongeveer twee vierkante meter water waar het wateroppervlak bijna stil is. Precies op dat stukje is twintig gram lood meer dan genoeg. Ik gooi een paar handjes voer op de plek, maar blijf toch alleen maar grondels vangen. Maar dan krijg ik een flinke aanbeet! Wat voor een vis zou dit zijn? Ik zie al snel een rugvin en een stuk staartvin boven komen. Een paar minuten later komt de vis bij de kant, een flinke brasem van 52cm. Ik heb eigenlijk geluk gehad dat mijn haakje 18 en de dunne onderlijn het vol hielden met deze stroming.  Na deze vis besluiten we om terug te gaan naar de auto. 

Ondanks dat dit maar een korte sessie was, vond ik het superleuk om op twee heel verschillende wateren te vissen op één dag. Plus een PR beekforel en gewoon weer eens met mijn pa op pad te zijn is ook mooi.

Een avondsessie op de waal

Vorige week woensdag kwam ik thuis van het werk en ik wilde graag gaan vissen. Maar waar? En op wat? Bij mij in de buurt op zeelt of winde vissen zag ik niet zo zitten. Een nieuwe soort proberen te scoren dicht bij huis is lastig geworden, dus besloot ik om iets verder weg te gaan. Op de Maas of de Waal zou er altijd een verrassing boven water kunnen komen, ik koos voor de Waal.

Na een klein uurtje stap ik uit de trein bij Zaltbommel. Ik heb mijn skateboard bij om sneller bij de rivier te komen. Na een stukje rijden kom ik bij mijn favoriete kribbe. Ik maak vlug mijn hengels klaar. Het reishengeltje met een haakje achttien en een klein piertje om dichtbij te vissen en de feeder met een haak acht en een paar pieren aan de haak om op afstand te vissen. Ik krijg op het begin weinig beten, alleen een paar keer op het reishengeltje maar ik weet niets te vangen. Een half uur later gaat het reishengeltje helemaal krom. Ik begin de vis binnen te halen, de vis beweegt heel erg snel maar is niet overdreven sterk, wat is dit? Helaas breekt een paar meter voor de kant mijn onderlijn. Ik besluit om aan mijn reishengeltje een haak twaalf te maken. Ik gooi in en vijf minuten later is het weer raak! Deze keer kom je niet los, dacht ik nog. Na een actieve drill komt er een palinkje van ongeveer 50cm boven, dat had ik niet verwacht. Ik heb ze hier nooit eerder gevangen. Na een foto zet ik hem terug. Ik gooi weer in en zie dat mijn feeder een beetje op en neer schud, weer een paling!

Na tien minuten vang ik er weer één op het reishengeltje. Maar dan valt het weer stil. Ik twijfel of ik nu zal inpakken of nog een uurtje zal blijven. Dan krijg ik een harde aanbeet op de feeder, maar na nog geen minuut schiet deze vis er waar af. Dat geeft de doorslag, dan maar een uurtje later naar bed. Ik gooi weer in, maar het blijft stil. Na een half uur wordt mijn reishengeltje omver getrokken en moet ik snel zijn voordat hij in het water verdwijnt. Dit is duidelijk een grotere paling. Soms lijkt het even of ik vast zit, maar dan komt hij weer een stukje. Na een paar minuten vechten komt hij dan eindelijk bij de kant.

Omdat ze zoveel kronkelen en zo glad zijn, zijn ze niet makkelijk te meten. Hij is ongeveer 65cm lang! Een nieuw pr en een veel mooiere foto dan de vorige. Mooi in de lip gehaakt. Wel raar, ik heb hier nog nooit een paling gevangen en nu op eens vier op één avond.