Blauwband

Een paar dagen geleden zat ik weer met Max in de trein naar huis vanuit school. Van hem kreeg ik te horen dat de blauwband een ware plaag is in de vijver De vijf koppen, in Maastricht. Voor een soortenjager is een plaag een heel makkelijke manier om een nieuw visje te scoren. Zo gauw je hem hebt veranderd de zaak, dan zijn ze alleen nog maar vervelend.. Zoals de zwartbekgrondel.

Ik was een beetje ziek de laatste tijd en had eigenlijk besloten om gisteren niet te gaan. Rond half 7 's avonds baalde ik ontzettend dat ik niet weggeweest was. Ik was op internet aan het zoeken om nog een paar plannen te maken voor nog meer nieuwe soorten te vangen. Ik kwam weer bij Maastricht uit, die blauwband is goed bereikbaar! Ik kan nog ongeveer 2,5 uur vissen als ik geluk heb, ik had mijn tas al ongeveer klaar staan, omdat ik, als ik me fitter gevoeld had, sowieso al ergens heen was gegaan. In Maastricht aangekomen moet ik een eindje wandelen, aangekomen bij de vijver is er een mooie lage kade met bankjes. Ik zie al hier en daar kringen. Wanneer ik dichterbij het water kom beweegt alles! Als er een visje schrikt, schrikken ze allemaal en komen er duizenden kringetjes in het water. Ze zijn zo klein dat zelfs mijn haakje 24 en drie fruitvliegmaden te groot is! Ik besluit om mijn aas wat dieper aan te bieden, in de hoop dat de volwassenen onder de school zitten. Binnen een minuut is het raak, helaas valt het visje voor de kant van de haak. Zo volgen er nog twee, die net boven water komen en weer weg zijn. De volgende zit wel goed gehaakt. Precies wat ik dacht, blauwband!  De 43ste vissoort die ik gevangen heb!

Blauwband

Het gefreugel met de fruitvliegmaden was me te veel werk voor nog een blauwbandje. Daarom ben ik naar de Maas gewandeld, daar heb ik met mestpieren nog een stel zwartbekgrondels gevangen, hier was ik een paar weken geleden nog blij mee, maar ik heb nu al een hekel aan ze. Bij het haken van één van de grondels zag ik een snoekbaarsje van een centimeter of 25 aan komen zwemmen, helaas schrok deze meteen weer weg door mijn silhouet in het water. Jammer, die moet ik toch nog eens een keer één zien te strikken. Ik ben om kwart voor 11 opgehouden met vissen, zodat ik om 11 uur in de trein naar huis kon zitten. 

Meerssen

Om 5:45 gaat de wekker. Ik zet koffie voor onderweg en pak om 6:32 de trein naar Maastricht, daar moet ik overstappen om in Meerssen te komen.

Waarom Meerssen? Manolo Sendon plaatste een paar dagen geleden een foto van een rivierdonderpad op www.soortenjagers.nl. Sinds ik bezig ben met soortenjagen heb ik gedroomd van deze vis. Ik heb op de foto gereageerd dat ik deze ook graag wil vangen. Manolo heeft me de dag er na een mail gestuurd met veel goede informatie over de Geul bij Meerssen.

Het gereedschap van vandaag

Ik wist al dat de Geul niet erg breed is en dat ik er sowieso in zou gaan om een paar stenen om te rollen. Daarom heb ik een oude kapotte hengel doormidden gezaagd en daar, met Gaffa-tape, het kleinste molentje wat ik heb aan gezet. Dit past mooi in mijn rugzak en leek me kort genoeg om nog mee om te gaan tijdens het stenen rollen.

Eenmaal bij de Geul aangekomen herken ik al snel het 'eilandje' waar Manolo het over had in zijn mail. Ik besluit om eerst even door te lopen in de hoop op elrits. Het is nog best vroeg en een beetje fris, ik wacht wel even met het water in gaan. Een stukje verder gooi ik mijn hengeltje uit en al snel krijg ik beet, een baarsje. Een paar minuten later nog een. Ik loop wat langs de beek af in de hoop iets te zien zwemmen, maar dat valt tegen. Dus besluit ik om terug te gaan naar het eilandje en daar het water in te gaan. Ik rol mijn broek op en ruil mijn schoenen om voor slippers. Het water is verrassend koud voor deze tijd van het jaar. Wanneer ik een flinke steen omrol zie ik meteen een stuk of vijf visjes wegschieten, waaronder bermpjes, een riviergrondel en een rivierdonderpad. Eén bermpje blijft liggen, ik probeer deze te vangen maar merk dat mijn hengel te lang is om het aas goed te kunnen sturen. Ik bijt mijn lijn net boven de wartel door en maak er, met het stukje hoofdlijn dat nog over is, een lus aan. Na een paar stenen om te rollen zitten er weer een paar visjes, alleen bermpjes. Ik probeer de handlijn voor hun neus te krijgen, maar dit zinkt niet snel genoeg. Vervelend!

Elrits

Voor mij een droomvis, ook al is ie maar 7cm! - Rivierdonderpad

Ik draai nog wat stenen om en begin steeds harder te balen, zo gaat het niet lukken! Dan zie ik een stuk hengel liggen tussen de stenen (links op de foto). Hier knoop ik mijn handlijn aan vast. Als ik mijn hand onder water tegen de stroom inhoudt kan ik de stok voor me uit wijzen, waardoor het aas zo'n 15-20cm naast mijn hand ligt. Op deze manier krijg ik ook geen rimpeling in het water, wat slecht is voor het zicht. Ik draai een steen om, niets. Dan voel ik iets tikken aan mijn voet. Binnen no-time zie ik een hele school visjes tegen mijn voeten en benen kopstoten, ik denk dat ze hetzelfde doen als de gaffa rufa visjes die ze voor pedicure gebruiken. Ik laat ze even hun gang gaan, omdat het best een fijn gevoel is. Na een paar minuten besluit ik om ze mijn made eens aan te bieden. Al snel hangt er een visje aan, het is een elrits! Dat is alvast één nieuwe soort! Ik vang er nog twee meer voordat ze wegschrikken, dan ga ik verder met stenen omdraaien. Ik vang eerst een bermpje, die zich van de haak worstelt in mijn hand, voordat ik een foto kon maken heeft hij zich alweer vrij gesparteld. Al snel kom ik weer een rivierdonderpad tegen, deze lijkt weg te schrikken maar gaat ongeveer 60cm verderop weer liggen. Ik houd het oude stuk hengel in de goede richting en.. ja hoor! Hij zit goed gehaakt, dus deze blijft mooi zitten. Ik knip een paar foto's en zet hem terug. Yes! Precies waar ik voor gekomen ben.
In de mail die ik kreeg stond ook nog wat over beekdonderpadden, barbeel, sneep en  beekforellen. Omdat de rivierdonderpad en de beekdonderpad bijna identiek zijn en het al gelukt is om de rivierdonderpad te vangen, besluit ik om naar de stek voor beekdonderpadden te gaan. Onderweg daar naartoe zie ik een heel

Beekdonderpad

ondiep beekje dezelfde kant op stromen als waar ik heen moet. Ik loop er even naartoe, er liggen veel platte stenen op de bodem. Dat zijn perfecte verstopplekjes voor donderpadden, dus besluit ik om hier vast te water te gaan. De eerste die ik zie is misschien wel 10cm groot, helaas racet deze ervandoor. Ik begin tegen de stroming in te lopen, dit is eigenlijk de verkeerde kant op, maar ze zitten hier en dit is de beste manier om te vangen. Al snel vind ik een kleinere die niet bang voor me is, deze hapt binnen een paar seconden op mijn aas. Omdat het water hier zo ondiep is, is het hier een stuk makkelijker. Geweldig! Dat is vissoort nummer 42 voor mij! Ik klim uit het mini-beekje en kijk meteen een lama en een gans aan. Alsof ze me in de gaten hielden. Nu de beekforel proberen. Ik loop naar het puntje wat ik op mijn kaartje had gezet. Dit is ongeveer een kilometer wandelen. Daar aangekomen staat deze 'omweg' van
de Geul droog! Is dit wel de goede stek? Ik trek

"Wat staat die gozer daar nou blij te wezen in de plomp?"

mijn slippers weer aan klim naar beneden. De grond hier is een dikke laag blubber, waar ik maar moeilijk doorheen kom. Wanneer ik eigenlijk besluit om terug te gaan zie ik een eind verderop weer een mooi stromende beek. Misschien is dat de plek voor beekforel? Wanneer ik daar aankom zie ik dat ik precies boven de sluis ben, de grens tussen de rivierdonderpadden en de beekdonderpadden. Ik gooi nog een paar keer uit op het bredere stuk na de sluis, dit keer met een mestpiertje. Helaas levert dit niets op. Rond 16:40 ben ik er mee opgehouden en terug richting Eindhoven gegaan. Toch drie nieuwe soorten gevangen op één dag, dat is een hele mooie eindstand. Die grotere beekvissen komen nog wel.. 

Zwarte dwergmeerval

Gisteren zat ik vanuit school in de trein naar huis met Max (de kerel die een steur van maar liefst 103kg wist te vangen!). We hadden het over onze targets, hij vertelde me dat in Gemert de dwergmeerval veel gevangen werd. Ik wist, dankzij mijn vissengids, dat de dwergmeervallen hier zwarte amerikaanse dwergmeervallen zijn. Er zouden vissen met een DNA test gedetermineerd zijn, wat dus zekerheid biedt over de soort.

Het is ondertussen al twee weken geleden dat ik naar een nieuwe soort op zoek ben gegaan. Omdat dit zo'n goede informatie was kon ik het niet laten om meteen te gaan. Om 5 voor half 6 zat ik in bus

Zwarte dwergmeerval

122 naar Gemert. Daar aangekomen dacht ik eerst dat het een heel klein watertje bij de visvijver in buurt zou zijn. Daar was niets, na een kwartiertje vond ik het daar dan ook leuk geweest. Ik heb mijn spullen gepakt en ben naar een ander watertje gelopen. Na 20 minuten lopen kom ik bij een vijver die aangesloten is op een beekje. Meteen vragen een paar kinderen me waar ik op ga vissen. Ik antwoord; katvis, die zit hier toch? "Ja". Dus dit is de goede vijver. Ik gooi meteen al het voer dat ik bij me heb op één plek, in de hoop dat ik er snel één vang en weer naar huis kan. Achter elkaar door vang ik voorns variërend van 5 tot 20 cm. Omdat ik de bus wil halen van half 9 besluit ik om nog tien minuten verder te vissen voordat ik naar de bushalte loop. Binnen een paar minuten krijg ik beet, dit voelt anders dan de voorntjes. Het is de zwarte dwergmeerval waar ik naar op zoek was! Het verschil met de bruine is eigenlijk niet te zien, misschien dat de vinnen en de bekdraden wat donkerder van kleur zijn. Maar dat zou ook door de foto kunnen komen.

Frank Habets heeft wat later ook achter dit visje aangezeten en schrijft op zijn blog dat het verschil wel zichtbaar is. De zwarte variant heeft duidelijkere strepen in de staartvin, het verschil is dus wel te zien! Je moet het maar weten.