Es ist zeit, fürs Guppybach

Een paar weken geleden stuurde Marcel de Vries mij een filmpje, van iemand die in Duitsland op de 'Guppybach' met een schepnet gaat vissen. De 'Guppybach' is één van de laatste overgebleven beken waar koelwater in geloosd wordt. Door dit koelwater, is de watertemperatuur van deze beek altijd rond de 20 graden Celsius! In het filmpje worden verschillende zebra cichlides en zelfs een paar guppen gevangen! Daar moeten wij natuurlijk naar toe...

Vanochtend om 05:00 gaat de wekker. Na een bak koffie skate ik naar de Shell, die langs de afrit van de snelweg ligt. Wanneer ik aan kom staan Ruud Pannekeet, Jos Verruit en Marcel op me te wachten. Iedereen behalve Marcel, ziet er slaperig uit. Na ongeveer een uur rijden passeren we de grens. Daarna is het zo mistig, dat we langzamer moeten rijden, maar rond kwart voor acht is het zover. Iedereen maakt zijn hengels klaar, we besluiten om op te splitsen. Als iemand één van de twee soorten vangt, kan de rest op dezelfde plek proberen.

De centrale, waardoor de beek zo warm is

We hebben zo gezien dat er in heel de beek veel kopvoorntjes zwemmen, die gaan het ons niet makkelijker maken! Wanneer we beginnen met vissen, besluiten Jos en Marcel meteen wat verder stroomafwaarts een kijkje te nemen. Ruud blijft op een veelbelovend stuk met minder stroming staan, net na een duiker. Ik ga in mijn eentje stroomopwaarts van deze duiker zitten, net voor de stroomversnelling. Ik kijk in het water en zie meteen een heel klein visje beschutting zoeken langs een tak. Wanneer ik mijn haakje 30 met daaraan een pinkie, voor zijn neus laat zakken hapt hij meteen! Ik sla aan en wil het visje pakken, maar voordat ik hem goed bekeken heb spartelt hij zich weer vrij! Argh! Wat was dit? Het was zeker geen gup. Hij had wel wat weg van een zonnebaars zonder felle kleuren, of een hele lichte cichlide... Verder is er niks te zien, daarom probeer ik zo dicht mogelijk langs een overhangende bramenstruik af te vissen. Iedere keer zie ik mijn pennetje trillen, dat moet kleine vis zijn! Maar helaas krijg ik geen beten verzilverd.

Na nog een paar gemiste beten, komt Marcel naar me toe. 'Ik heb net die cichlide gevangen! En er zitten er best wel veel, als je wil kan je op mijn plek komen vissen.' Ik zeg hem dat ik er al één

verspeeld heb en dat er waarschijnlijk meer onder dit bosje zitten. 'Als het hier niet lukt, kom ik zo naar je toe.' zeg ik. Marcel besluit dat het wel goed gaat komen, daarna gaat hij weer terug naar zijn plekje. 

Ik vis weer verder op mijn plekje, er zal in ieder geval één visje van onder dit bosje op de foto moeten! Na een poosje naar de dobber te staren, besluit ik om eens aan de andere kant van de beek te kijken. Ik hoeft maar 20 meter om te lopen, daarom laat ik mijn hengel even liggen. Wanneer ik aan de overkant sta zie ik mijn dobber weer diezelfde verdachte trillingen maken! Ik klim, ren en ontwijk alle takken zo goed en snel als ik kan. Als ik mijn hengel op til, ben ik (zoals verwacht) te laat. Dit schiet niet op zo! Ik maak een nieuwe made aan mijn haakje en leg hem op precies hetzelfde plekje. Nu ga ik geconcentreerd zitten staren tot het weer gebeurd! Na ongeveer een kwartier begint het pennetje weer op dezelfde manier te trillen; ik sla aan... Ja! Weerstand! Ik til mijn pennetje op, maar dit is geen cichlide! Dit is een gup (Poecilia reticulata)! YES!! Ik roep naar Ruud, maar zie dat hij waarschijnlijk doorgelopen is. Ik maak een paar foto's van dit grootse kleine visje, waarna ik hem weer op dezelfde plek terug zet. Ik vind het moeilijk te geloven dat dit zojuist echt is gebeurd!

Gup (Poecilia reticulata)! 

Daarna zet ik een sprint in naar Jos, Ruud en Marcel. Als ik op hun plek kom zie ik dat Marcel waarschijnlijk nog verder stroomafwaarts is gelopen 'Je raadt nooit wat ik net teruggezet heb!' roep ik als ik aan kom rennen. Ik laat de foto zien, Ruud is meteen overtuigd: 'Pf, huh? Nou! Dan ga ik ook daar vissen!'

Wanneer we terug op mijn plekje zijn, laat ik Ruud precies zien hoe en waar ik de gup gevangen heb. Zelf probeer ik het nu aan de andere kant van de beek. Na een tijdje proberen komt Marcel aangelopen en hij zegt dat hij nog twee zebra cichliden bij heeft gevangen! We wisselen even info uit over onze laatste vangsten, daarna loop ik stroomafwaarts. Jos is nog op dezelfde plek aan het proberen. Ik begin langs de beek af te struinen, pas als ik ze tegenkom, ga ik vissen. Na een eindje wandelen zie ik een vrij dikke stronk in het water liggen, zo'n 50cm uit de kant. Eerst zie ik alleen een paar kopvoorns, maar

Zebra cichlide (Amatitlania nigrofasciata)

dan zie ik een donker visje met strepen! Dat is hem! Ik manoeuvreer mijn montage onder een bos takken door. Ik probeer de made voor zijn bek aan te bieden, maar dan hapt hij in het loodje! Argh, er is niks irritanter dan dat! Voordat ik het weet schiet er een twee cichilide onder de stronk vandaan die wel snapt dat lood niet eetbaar is en vol op de made duikt. Ik sla aan, hangen! Yes! Ik til het visje uit het water en ren er mee naar Jos, zodat hij een foto kan maken. Daarmee is de zebra cichlide (Amatitlania nigrofasciata) ook een feit. Dit is mijn 150ste soort wereldwijd! Het doel wat ik voor 2017 gesteld heb, is behaald!

Het is pas 11:00 en ik heb beide targets al binnen! Daarom leen ik mijn hengel uit aan Ruud en help ik Jos met het spotten van cichlides. Wanneer ik met Jos aan het zoeken ben, zien we dat ze gewoon nog op hetzelfde plekje liggen als waar ik hem ving! Ik laat Jos rustig zijn gang gaan en ga even kijken bij Marcel en Ruud, die hebben allebei nog geen guppen gezien... Ze hebben ondertussen hun waadpakken tevoorschijn gehaald en staan in de beek te zoeken naar een guppy.

Marcel en Ruud in actie

Wanneer ik een uurtje later weer bij Jos ga kijken, is hij net zijn spullen bij elkaar aan het rapen. Hij heeft zojuist tot twee keer toe een cichlide verspeeld door lijnbreuk, maar bij de 3de was het raak! We lopen samen terug naar Marcel en Ruud. Zij hebben nog altijd geen beten gehad langs de bramenstruiken. 

'Als ik jou was, zou ik voor de cichlide gaan' zeg ik tegen Ruud, die lijkt een stuk makkelijker te vangen dan een gup... Ruud geeft me gelijk, daarom lopen we samen stroomafwaarts, zodat ik weer kan helpen met spotten. Helaas zien we er niet veel meer, degene die we wel zien, zijn ons te slim af. Na een poosje proberen te helpen, bedenk ik me dat het misschien beter is om Ruud zijn gang te laten gaan. Daarom ga ik bij Jos zitten kijken hoe hij wat kopvoorntjes en riviergrondels vangt, ondertussen gaat Marcel bij Ruud in de buurt staan.

Net voordat het tijd is om te gaan, wil ik gaan kijken of Ruud al een cichlide heeft. Als ik daar aan kom, staat hij te poseren en Marcel foto's te maken! 'Yes! Dat is wat ik wou zien!' roep ik enthousiast. Nu heeft iedereen de zebra cichlide op zijn lijstje toegevoegd! Als het visje weer zwemt, besluiten we om onze spullen te pakken en weer richting het altijd zonnige Nederland te vertrekken. Wat een fantastische dag! Naast de gewenste target(s) vingen we ook nog riviergrondel, kopvoorn en Jos pakte zelfs nog een klein barbeeltje! Het enige wat er aan deze dag ontbrak, waren een paar extra guppen...

Marcel bedankt voor het rijden en jullie alle drie bedankt voor de leuke, gezellige sessie! Altijd super om met een groepje gelijkgestemden op pad te gaan en het is al helemaal geweldig als iedereen op zo'n dag een nieuwe soort vangt!

Op naar de banjaard en neeltje jans

Voor wie in het oosten van het land woont, Deep Down South of juist Om de Noord, zijn het welhaast exotisch klinkende namen: de Banjaard en Neeltje Jans… Maar nadat ik nóg een nieuwe soort had gevangen op dat ene zo bijzonder soortrijke stekje in IJmuiden, besloot ik dat ik het tijd was om iets nieuws in Zeeland te gaan proberen. Ik richtte mijn peilen op het vangen van tarbot (Psetta maxima) en/of zwartooglipvis (Symphodus melops); twee bijzondere vissoorten die je elders langs onze kust niet zoveel zult zien, maar daar met enige regelmaat worden gevangen. En dan ook nog eens redelijk dicht bij elkaar; de lipvis vanaf het voormalige werkeiland Neeltje Jans in de monding van de Oosterschelde en tarbotjes van het Banjaardstrand, gelegen aan het zuidelijke eind van de Pijlerdam.

Het Banjaardstrand, dicht tegen de zuidkant van de Oosterscheldekering aan.

Bewapend met een zakje mosselen, wat gezoute zagertjes en een stuk aluminiumfolie (om eventueel de haakjes mee te versieren om zo zandspiering (Ammodytes tobianus) te vangen) stap ik in de trein. Vanaf het eindstation in Goes pak ik de bus naar de Banjaard en vanaf daar loop ik in 20 minuten naar de Oosterscheldekering. Daar begin ik aan de binnenkant langs en tussen de stenen te vissen, in de hoop op een zwartoog. Helaas krijg ik hier geen beten. Daarom loop ik over de Pijlerdam door naar het ongeveer halverwege gelegen Neeltje Jans, waar die lipvissoort ten slotte vaker gevangen zou zijn…

Lees verder

Mijn eerste tarbotje!

Afrikaanse meervallen meppen met MijnVismaat

Een paar maanden geleden vroeg Pieter Beelen mij of ik mee wilde helpen met het valideren van de gemelde vangsten op MijnVismaat. Daar heb ik sindsdien aan meegewerkt. Een keer per jaar wordt er voor iedereen die mee helpt, een dagje vissen georganiseerd.

Daar mocht ik vandaag voor het eerst bij zijn. 'S ochtends vroeg als de wekker gaat heb ik er moeite mee, het was gisteren veel te laat... Ik maak een bak koffie en controleer mijn spullen nog een keer. Rond kwart voor negen wandel ik naar de bus. Na een half uurtje rijden, is het nog ongeveer twintig minuten lopen.

Voordat ik er ben zie ik Pieter, Jos Verruit, Frank Habets, Manolo Sendon en Remko Verspui al langs een klein beekje staan, we zijn te vroeg en het is nog niet open. Na een tijdje kletsen vertrekken we richting de vijver, waar we nog wat piertjes bijkopen en dan kunnen we eindelijk beginnen! Alleen Jos en ik hebben nog nooit een Afrikaanse meerval gevangen, voor ons is het dan ook een stuk spannender dan voor de rest.

Remko, Jos en Manolo vissen met de feeder. Pieter, Frank en ik met de pen. Iedereen gebruikt ander aas; kattenbrokken, wormen, zalm, zure haring, smac en kipfilet. Die laatste heb ik gekozen als mijn haakaas. Al snel hebben Frank en Pieter er één te pakken. Na die twee vissen hoeft ik niet lang te wachten, of mijn pen begint te bewegen. Ik sla, mis! Niet veel later gebeurd er precies hetzelfde. Wanneer de pen voor de derde keer begint te lopen, wacht ik iets langer met slaan. Ja! Hangen, ze vechten verrassend hard. Tijdens de drill, werkt mijn slib opeens niet meer naar behoren, waardoor ik de vis binnen moet strippen. Daarbij is hij ook nog eens in de lelie's gezwommen, waardoor uiteindelijk de lijn knapt. Argh! Frank leent mij zijn reserve molen, waardoor ik snel weer verder kan vissen. Precies op hetzelfde plekje, ik gooi in en vrijwel meteen begint mijn pen weer hobbelig weg te lopen. Ik wacht even met slaan...

Ja! Hangen. Deze keer kom je niet weg, denk ik nog. Na een paar minuten schept Manolo mijn vis. Yes, gelukt. Hij is maar liefst 75cm lang! Niet veel later volgt Jos ons goede voorbeeld. Door er ook één te vangen. Daarna wordt er door iedereen af en toe eentje misgeslagen of gevangen. Rond kwart voor drie eten we met zijn allen een uitsmijter, waarna we nog een uurtje verder vissen. Op het einde van de dag hebben we 11 afrikaanse meervallen gevangen, iedereen had vis en op alle aassoorten werd gevangen. Frank ving de grootste van maar liefst 79cm en Pieter de dikste, die was 78cm. Daarnaast werden er nog 3 kleine spiegelkarpertjes, een vetje en een driedoornige stekelbaars gevangen.

Afrikaanse meerval 75cm - niet slecht

Topdagje!

 Bedankt voor de gezellige dag jongens, ik vond het top!