Iets voor elven stap ik uit de bus. Omdat het op de zuidpier waarschijnlijk druk is kies ik ervoor om naar de andere steenstort te lopen, net na de marina haven. Daar aangekomen, begin ik met klimmen. Ik klim helemaal door tot de kop. Daar zie ik af en toe kleine visjes zwemmen, het zijn waarschijnlijk de haringen die ik hier eerder al tegen kwam. Ze zijn ondertussen een maatje groter geworden. Ik leg één hengel met garnaaltjes er aan ongeveer een meter uit de kant. Met mijn spinhengel vis ik actief met een verenpaternoster, deze levert helaas niets op. Met de garnalen vang ik één zwartbekgrondel. Na een hele tijd proberen besluit ik om toch maar naar de zuidpier te wandelen. Na een lange en hete wandeling, kom ik op de pier. Er zitten verspreid best wel wat mensen te vissen. Veel met een dobber of met veren, een enkeling vist op platvis. Ik besluit om in de binnenbocht een heel stuk naar beneden te klimmen en daar verder te vissen. Dit levert helaas niets op. Na een uur of anderhalf heb ik nog steeds geen vis gezien, alleen bij mijn buurman, die ving drie scharren tegelijk. Ik besluit om weer een wandeling te maken; door de haven terug naar het strandje en eventueel nog over de steenstort klimmen.
Ik loop over de pier terug, richting de haven. Bij de ingang van de haven zie ik een paar harders rond de palen zwemmen, ze zijn aan het eten. Maar ik kan ze hier nooit vangen, vanaf vijf meter hoogte. Ik loop terug, om een rondje om de haven heen te maken. Daar zie ik al snel nog twee harders, deze zijn ook aan het grazen! Tien meter van ze af klim ik over de rotsen naar beneden en ga stil op een platte steen zitten. Af en toe gooi ik wat stukjes brood terwijl ik mijn hengel en mijn schepnet klaar maak. Voordat ik in kan gooien hebben ze al een beetje van mijn brood gegeten. Ze eten bijna niet drijvend, alleen de stukjes die naar beneden zinken worden gepakt. Daarom maak ik een paar knijploodjes op de lijn, ongeveer 20cm boven mijn broodje. Het broodje maak ik aan de haak zodat het drijft. Dit is een soort van pop-up die boven het wier blijft staan. Mijn brood wordt een aantal keer gepakt, maar zo snel weer uit getuft dat ik te laat aan sla. Na een keer of vijf misslaan, draai ik mijn draad iets strakker aan, na het ingooien. Het broodje wordt weer gepakt, ik sla. Ja, hangen! De eerste paar seconde wiebelt de vis verwart met zijn kop, maar daarna racet hij aan! Ik heb moeite om hem onder de steigers uit de houden, maar ook moeite om mijn draad niet langs de stenen af te schuren. Tijdens het drillen klim ik voorzichtig verder naar het water, hoewel de vis er nog lang niet is. Hij blijft voor mijn gevoel echt heel lang vechten. Na een tijdje krijg ik hem dichterbij, nu moet hij nog over de stenen heen. Tot drie keer toe komt hij bij de stenen maar is hij nog te diep om hem erover heen te slepen. Als de vis te dichtbij de stenen komt, draai ik mijn molen iets losser. Dan zwemt de vis weer wat verder weg en kan ik hem weer proberen omhoog en naar me toe te tillen. Bij de vierde poging komt hij er overheen, nu nog scheppen. Hij past eigenlijk helemaal niet in het net, daarnaast heeft de harder nog steeds genoeg energie om tegen te stribbelen. Terwijl ik moeilijk sta te doen om hem te scheppen knakt het bovenste segment van mijn hengel door! Omdat dit te lang duurt, besluit ik om de lijn vast te pakken en de hengel neer te leggen. Nu kan ik de vis met mijn vrije hand in het net stoppen. Ondertussen zijn er best wel wat mensen komen kijken, als hij eindelijk het net ingaat roep ik "Ja, nu heb ik hem!". Ik onthaak de vis in het net en vraag aan de voorbijgangers of ze een foto willen maken. Ik klauter met het netje naar boven en laat iemand een paar foto's knippen. Daarna klim ik weer snel naar beneden, de harder is een beetje loom wanneer ik hem vrij laat. Hij gaat even op de bodem liggen rusten en voegt zich na een tijdje weer bij zijn soortgenoten. Yes! Wat een mooie vis! Dit was een gevecht wat ik niet snel meer zal vergeten. En mijn 58ste vissoort!
 |
| Diklipharder |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten