Scheveningen - gevlekte lipvis

Sinds ik geen OV-kaart meer heb probeer ik zoveel mogelijk met andere mensen mee te rijden om toch nog wat nieuwe soorten te kunnen vangen. Gisteren kon ik een gratis ritje krijgen naar Scheveningen, dus daar ben ik geweest.

Omdat ik eergisteren nog niet wist dat ik zou gaan waren de voorbereidingen slecht. Ik heb bijna altijd wel een bakje mestpieren in de koelkast en ik had ook nog een potje maden, maar verder niks. Eenmaal aangekomen op het havenhoofd wilde ik met de pieren beginnen, ik maak het bakje open en zie een vieze groene snotlaag over de pieren zitten. Shit! Die kan ik dus niet meer gebruiken. Al balend maak ik een paar maden aan het haakje 14. Ik gebruik een zijlijn van tien centimeter, die ongeveer vijftien centimeter boven het lood zit. Met het loodje kan ik de bodem 'afvoelen' en zo naar de diepere rotsspleten zoeken. 

Gehoornde slijmvis

Na een minuutje of twintig komt er een engelstalige man naast me staan. Hij heeft twee hengels bij, beide voor op de platvis te vissen. Het water is opkomend en ik begin beten te krijgen. Ik vang drie vissen, waarvan twee gehoornde slijmvissen, maar na een tijdje valt het stil. De man naast me is ondertussen schar aan het vangen. Hij heeft er vier wanneer ik besluit om mijn feeder ook maar eens uit te gooien. Ik krijg geen beet meer, op beide hengels niet.

Na een tijdje komt de engelstalige man naar me toe met een krant vol met pieren, "I've found them, they're not very fresh but you can have them". Yes! Dank je wel! Ik bedank hem en vis vanaf nu met hele kleine stukjes zeepier op mijn lichte hengeltje. Op de feeder zet ik op beide haken een hele zeepier. De kleine hengel ligt geen minuut stil meer vanaf dit moment, zo gauw ik mijn lood in een scheur laat zakken krijg ik vrijwel meteen beet. Slijmvissen en gehoornde slijmvissen blijven achter elkaar boven water komen. Iedereen die gehoornde slijmvis nog zoekt; in Scheveningen ga je ze vinden! Op de feeder krijg ik wel een paar keer beet, maar ik weet niks te haken, één keer zit er duidelijk een grote platvis aan die voor de kant los komt, helaas. 

De man die mij de pieren gaf heeft ondertussen een stuk of acht scharren gevangen, waarvan vier voor in de pan. Het is drie uur, het tij is gekeerd en hij besluit om er mee op te houden. Ik vis nog door tot de pieren op zijn. Zo zuinig mogelijk vis ik verder, want ik wordt pas na vijf uur opgehaald. Met de pieren krijg ik zo snel beet van slijmvissen, dat ik er maar weinig vertrouwen in heb dat een andere soort het aas zal pakken.

Gelukkig was de eerste vis van de dag, op de maden, een gevlekte lipvis! Ik kreeg beet, dacht natuurlijk aan slijmvis, maar ik merkte al gauw dat deze vis een stuk sterker is dan een slijmvis. Toen ik de vis zag wist ik niet wat me overkwam! Ik moest hem nog wel even heel zenuwslopend omhoog zien te takelen tussen de blokken met mijn reishengeltje. Gelukkig bleef ze hangen en kon ik deze foto maken.

Gevlekte lipvis

Vlissingen

Gisteren ben ik in Vlissingen geweest. Toen ik daar aankwam wist ik nog niet waar ik wilde gaan zitten, daarom ben ik eerst een eindje langs de zee af gaan lopen. Bij het Nollehoofd aan de kant waar ik vanaf kom kan ik uit de wind zitten, daarom besluit ik om het hier te proberen. Ik heb mijn strandhengel bij voor verder te gooien en mijn picker voor dichterbij te vissen, met stukjes garnaal. Op de garnalen krijg ik af en toe een paar tikjes, maar ik weet niks te haken. Het water zakt langzaam steeds verder, er blijven steeds meer poeltjes op de rotsen over. Ik besluit om eens wat stenen om te rollen, misschien zit er ergens een visje onder verstopt. Ik vind één grondeltje en één mini-vijfdradig meuntje. Het meuntje kan ik sowieso niet vangen, want die is veel te klein. Het grondeltje is als de dood voor me en na drie keer proberen raak ik hem kwijt. Wanneer ik bijna alle poeltjes gehad heb zie ik een heel klein aaltje zwemmen. Hij zit langs een groot blad zeesla. Ik weet dat ik hem niet met de haak kan vangen, maar ik probeer het toch. Het beestje wordt na een tijdje bang en vlucht in een lege rechtopstaande oester. Zouden er meer in de oesters zitten? Ik besluit om mijn aasje eens in een paar oesters aan te bieden. Bij de vierde oester krijg ik beet! Een botervis!

Botervis

De 59ste soort die ik af mag strepen. Omdat ze zo kronkelen en zo donker zijn is het echt lastig om een goede foto te maken. Wanneer ik een redelijke foto heb zet ik hem terug in de oester. Ik ga zo nog even verder en in hetzelfde poeltje vang ik nog een botervis! In alle andere poeltjes zaten ze niet, dus het is niet makkelijk ze te vinden.

Wanneer het langzaam vloed begint te worden besluit ik om vanaf het kleine stukje strand te gaan vissen, een stuk dichterbij het station. Hier vang ik helemaal niks, daarom ga ik na een tijdje weer verder richting het station. Mijn idee was om van de kadewanden recht naar beneden te vissen. Maar voordat ik bij de kadewanden ben kom ik langs de inlaat van de haven. Ik klim over het hekje en loop naar beneden om te kijken of ik iets zie zwemmen. Ik loop zo'n 40 meter door en besluit dan om weer om te draaien, maar dan zie ik harders zwemmen. Dat wil ik wel even proberen, dus ik maak twee voerplekjes met brood waar de harders af en toe een stukje van pakken. Er zitten ook hele kleine tussen, zou dit één van de andere twee harder soorten zijn? Na een tijdje krijgen ze me door, ik zie er steeds minder en even later zijn ze allemaal weg. Daarom loop ik verder langs de kant. Na een paar honderd meter is de kant niet meer recht en kom ik al snel weer harders tegen. Ze schrikken al snel van me en zwemmen door, ik loop langzaam achter ze aan. Totdat ik bij een hek kom dat drie meter over het water steekt. Net achter dit hek zwemmen een hele hoop kleine harders en een paar grote. Ik probeer ze aan deze kant van het hek te krijgen door wat brood en garnalen te gooien. Maar ze komen niet van hun plek af. Daarom loop ik na een uur proberen maar weer terug.

Daar ga ik aan de zeekant nog even proberen met stukjes garnaal. Na 20 minuten proberen krijg ik een beetje. Wanneer ik het visje uit het water omhoog til moet ik echt even in mijn ogen wrijven. Wat is dit nu weer? Een wel heel lelijk visje, met een bolle kop. Het heeft wel wat weg van een doorzichtig kikkervisje. Ik bekijk even alle vinnen. Twee rugvinnen, één korte en één lange, een lange anaalvin en de buikvinnen vergroeid tot een zuignapje. Het is dus

een grondel. Maar wat voor een grondel? Ik ken geen grondel die er zo uit ziet. Is dit visje misschien ziek of  gehandicapt? Tot nu toe heb ik er nergens iets over kunnen vinden. Als iemand een idee heeft welke vis dit is dan hoor ik het graag. Na dit gekke beest heb ik niks meer gevangen. Ongeveer drie kwartier later ben ik naar huis gegaan.

Ik heb veel mensen gevraagd of ze een idee hadden wat dit visje zou kunnen zijn. Meer dan één keer heb ik te horen gekregen dat het een glasgrondel is. Anderen zijn het hier niet mee eens maar weten niet wat het wel is. Ik ga er voor nu vanuit dat het een glasgrondel is. Als iemand het zeker denkt te weten hoor ik het nog steeds graag!

Ijmuiden

Gisterenochtend wilde ik met de eerste trein naar Ijmuiden gaan. Omdat ik geen eten voor mezelf had en alleen verenpaternosters en ander kunstaas, heb ik tot 8 uur gewacht zodat ik eerst nog even langs de supermarkt kon. Een brood, beleg en een bakje garnalen gingen mee. Twee minuten over half negen heb ik de intercity gepakt.

Iets voor elven stap ik uit de bus. Omdat het op de zuidpier waarschijnlijk druk is kies ik ervoor om naar de andere steenstort te lopen, net na de marina haven. Daar aangekomen, begin ik met klimmen. Ik klim helemaal door tot de kop. Daar zie ik af en toe kleine visjes zwemmen, het zijn waarschijnlijk de haringen die ik hier eerder al tegen kwam. Ze zijn ondertussen een maatje groter geworden. Ik leg één hengel met garnaaltjes er aan ongeveer een meter uit de kant. Met mijn spinhengel vis ik actief met een verenpaternoster, deze levert helaas niets op. Met de garnalen vang ik één zwartbekgrondel. Na een hele tijd proberen besluit ik om toch maar naar de zuidpier te wandelen. Na een lange en hete wandeling, kom ik op de pier. Er zitten verspreid best wel wat mensen te vissen. Veel met een dobber of met veren, een enkeling vist op platvis. Ik besluit om in de binnenbocht een heel stuk naar beneden te klimmen en daar verder te vissen. Dit levert helaas niets op. Na een uur of anderhalf heb ik nog steeds geen vis gezien, alleen bij mijn buurman, die ving drie scharren tegelijk. Ik besluit om weer een wandeling te maken; door de haven terug naar het strandje en eventueel nog over de steenstort klimmen.

Ik loop over de pier terug, richting de haven. Bij de ingang van de haven zie ik een paar harders rond de palen zwemmen, ze zijn aan het eten. Maar ik kan ze hier nooit vangen, vanaf vijf meter hoogte. Ik loop terug, om een rondje om de haven heen te maken. Daar zie ik al snel nog twee harders, deze zijn ook aan het grazen! Tien meter van ze af klim ik over de rotsen naar beneden en ga stil op een platte steen zitten. Af en toe gooi ik wat stukjes brood terwijl ik mijn hengel en mijn schepnet klaar maak. Voordat ik in kan gooien hebben ze al een beetje van mijn brood gegeten. Ze eten bijna niet drijvend, alleen de stukjes die naar beneden zinken worden gepakt. Daarom maak ik een paar knijploodjes op de lijn, ongeveer 20cm boven mijn broodje. Het broodje maak ik aan de haak zodat het drijft. Dit is een soort van pop-up die boven het wier blijft staan. Mijn brood wordt een aantal keer gepakt, maar zo snel weer uit getuft dat ik te laat aan sla. Na een keer of vijf misslaan, draai ik mijn draad iets strakker aan, na het ingooien. Het broodje wordt weer gepakt, ik sla. Ja, hangen! De eerste paar seconde wiebelt de vis verwart met zijn kop, maar daarna racet hij aan! Ik heb moeite om hem onder de steigers uit de houden, maar ook moeite om mijn draad niet langs de stenen af te schuren. Tijdens het drillen klim ik voorzichtig verder naar het water, hoewel de vis er nog lang niet is. Hij blijft voor mijn gevoel echt heel lang vechten. Na een tijdje krijg ik hem dichterbij, nu moet hij nog over de stenen heen. Tot drie keer toe komt hij bij de stenen maar is hij nog te diep om hem erover heen te slepen. Als de vis te dichtbij de stenen komt, draai ik mijn molen iets losser. Dan zwemt de vis weer wat verder weg en kan ik hem weer proberen omhoog en naar me toe te tillen. Bij de vierde poging komt hij er overheen, nu nog scheppen. Hij past eigenlijk helemaal niet in het net, daarnaast heeft de harder nog steeds genoeg energie om tegen te stribbelen. Terwijl ik moeilijk sta te doen om hem te scheppen knakt het bovenste segment van mijn hengel door! Omdat dit te lang duurt, besluit ik om de lijn vast te pakken en de hengel neer te leggen. Nu kan ik de vis met mijn vrije hand in het net stoppen. Ondertussen zijn er best wel wat mensen komen kijken, als hij eindelijk het net ingaat roep ik "Ja, nu heb ik hem!". Ik onthaak de vis in het net en vraag aan de voorbijgangers of ze een foto willen maken. Ik klauter met het netje naar boven en laat iemand een paar foto's knippen. Daarna klim ik weer snel naar beneden, de harder is een beetje loom wanneer ik hem vrij laat. Hij gaat even op de bodem liggen rusten en voegt zich na een tijdje weer bij zijn soortgenoten. Yes! Wat een mooie vis! Dit was een gevecht wat ik niet snel meer zal vergeten. En mijn 58ste vissoort!

Diklipharder

Na mijn vangst heb ik echt even pauze nodig, ik pak mijn spullen in en ga in de schaduw staan. Wanneer ik weer een beetje op temperatuur gekomen ben gaat mijn zoektocht verder. Niet meer achter de harders aan, die hengel is ten slotte kapot. Tijdens het vissen op de harders zag ik heel veel kleine visjes zwemmen, waar af en toe een visje van een centimeter of 15-20 jagend doorheen zwom. Mijn vermoeden zegt me dat het spiering is. Omdat ik geen zagers en geen vis heb, vis ik met de garnalen. Ik krijg één keer beet, maar het visje schiet los voordat ik het bij de kant heb. Hierna is het niks meer, om half acht ben ik naar de bushalte vertrokken en naar huis gegaan.

Een dagje amsterdam

Al een tijdje terug hadden Jamie en ik het over snoekbaars vangen. Ik had er nog nooit één gevangen en hij vind het gewoon mooie sport. Vandaag was het dan zo ver. We zijn met de trein naar Amsterdam geweest om daar op het Ij te vissen. Jamie had een dagkaart van de Hema, deze was pas vanaf 09:00 geldig. Daarom hebben we de trein van 09:02 gepakt.

Wanneer je op Amsterdam centraal aankomt, verlaat je het station aan de ij-zijde en kun je vrijwel meteen ingooien. Dit is precies wat we gedaan hebben. Vanaf het station zijn we al vissend de rechterkant op gegaan. Na een tijdje kwamen we op een punt dat we heel ver door moesten lopen voordat we weer konden vissen. Daarom besloten we om terug te gaan en aan de andere kant van het station te proberen. Toen we bijna bij het station waren wees Jamie en plekje aan onder een rand "hier kan je mooi peuteren". Hij laat zijn shadje zakken en wiebelt een paar keer net boven de bodem. Een paar seconden later riep hij "Ja, Hangen!" Een korte drill later komt de vis boven. Ik schepte hem. Het was een snoekbaars van een centimeter of 45. Na een foto ging hij weer terug. 'Nu ik nog!' dacht ik. We liepen door, vanaf dat moment probeerden we vooral alleen nog langs de kant en langs palen. Na een heel stuk lopen kwamen we bij een hek. Net voor het hek zit nog wel een mooie hoek, die waarschijnlijk dieper is omdat de pond hier stopt.

We visten hier langs de palen en langs het vlonder. Eerst raakte mijn shad vast in de bodem, die was ik kwijt. Ik deed er een nieuwe aan en viste verder. Net voor mijn neus dacht ik weer vast te zitten, maar opeens voelde ik gespartel. Al snel zei Jamie "snoekbaars!" Niet veel later schepte hij hem voor me. Yes, toch nog gelukt! Toen ik beet kreeg dacht ik wel dat hij een stukje groter zou zijn. Maar dat beloofd alleen betere sport voor een volgende keer. Na mijn vangst besluiten we om een rondje door de stad te lopen en daarna weer naar huis te gaan. Eindelijk die snoekbaars binnen!

Goud!

Vanaf waar ik woon is het ongeveer vijf minuten lopen tot het kanaal. Een water waar best wel wat mooie vissen op zitten. Zelf kom ik er eigenlijk alleen als ik weinig tijd heb en toch iets wil vangen. Tot begin deze week.

Maandagmiddag belde Jamie me op, hij was op het kanaal aan het vissen en had een mooie goudwinde gezien. Ik heb mijn spullen gepakt, maïs en brood gehaald en ben er heen gewandeld. Nog geen kwartier nadat ik er ben vangt Jamie de goudwinde die hij al had zien zwemmen. Dit was al de tweede keer dat hij hem ving, vorige keer was de foto blijkbaar niet goed. Na een paar foto's mag hij weer zwemmen en lopen wij een stuk door.

Eerst komen we een heel stel paaiende zeelten tegen, die geen oog hebben voor iets anders als elkaar. Niet veel later zwemt er een school ruisvoorns. Ik gooi wat brood, ze happen met best veel maar toch weet ik er maar één te vangen. Kort daarna komt er een koikarper aanzwemmen, deze hebben we allebei vaker gezien, maar nog nooit gevangen. Ik gooi wat brood zijn kant op en hij begint er voorzichtig van te eten. De eerste keer dat hij op mijn brood afkomt zwemt hij voorbij, maar de tweede keer pakt ie wel! Binnen een seconde of tien schiet de karper los.. Ik haal verder binnen en kom er achter dat mijn haak doorgebroken is.

Zeelt

Na nog eens twintig minuten moet Jamie gaan. Hij is nog geen 50 meter van me af, wanneer ik recht voor mijn neus een flinke zeelt zie zwemmen. Ik laat mijn haakje zakken met twee korrels maïs er aan, voordat ze de bodem raken heeft de zeelt ze al gepakt. Ik roep Jamie terug en hij maakt een foto voor me. Deze is net iets groter dan mijn vorige record.

Wanneer ik hem terug zet moet Jamie er echt vandoor. Als hij goed en wel weg is komt de koikarper weer aanzwemmen, daarom gooi ik meteen weer wat stukjes brood en maak ik mijn haak klaar. De eerste keer dat ik ingooi komt hij meteen op mijn brood af. Hij pakt, ik sla aan en de vis racet meteen de planten in. Op dat moment komen er twee voorbijgangers kijken wat ik aan het vangen ben. Ik voel nog wel wat gespartel, maar na een tijdje lijkt hij weg te zijn. Ik probeer hem los te trekken zonder de lijn te breken, maar er zit geen beweging in. Ik besluit om de vis wat lijn te geven, om te kijken of hij er nog aan zit, even later komt hij aan de andere kant van de planten op eens tevoorschijn! Door een paar keer trekken gaat de lijn losser en strakker staan en komen de meeste planten los. Ik draai binnen en schep hem in het net. Wat een mooie vis. Een van de voorbijgangers maakt een foto en dan mag hij weer zwemmen. Na deze vis hou ik er mee op, omdat mijn doel geslaagd is.

Koikarper

Goudwinde

Omdat de drill van de zeelt me goed bevallen was, ben ik gisteren nog eens een poging gaan wagen. Het was niet zo'n mooi weer als de vorige keer. Eerst zag ik de school ruisvoorns weer, maar het waaide veel te hard om drijvend te vissen. Na een tijdje zoeken kom ik een groepje zeelten tegen, ik denk drie of vier. Even wat maïs gooien, afwachten en even later krijg ik beet. Een zeelt van 42cm. Kort daarna krijg ik weer beet, een zeelt van 39cm. Daarna blijft het lang stil op mijn plekje. Na anderhalf uur komt er een grote zeelt op mijn stek kijken. Wanneer de dobber ondergaat sla ik aan, na een paar seconde schiet de vis los en zit er een schubje op mijn haak geprikt. Die was niet goed gehaakt. Ik besluit om nog even rond te lopen op zoek naar andere vissen. Wanneer ik bijna op het einde ben zie ik een oranje vlek in het water. Ik gooi vlug een handje brood en maak mijn hengel klaar. Ik knijp het broodje aan zodat het langzaam zinkt en gooi in. De vis cirkelt eerst een paar keer om het broodje heen, maar besluit het toch te pakken. Ik sla aan en de vis geeft bijzonder weinig weerstand, waardoor ik hem al snel op de kant heb. Dit is de goudwinde die Jamie ook al had gevangen, maar liefst 51cm!

Deze vissen tellen officieel niet als nieuwe soorten, maar het zijn wel twee hele mooie vissen. Dit zijn overigens de enige twee goudkleurige vissen die ik ooit op het kanaal gezien heb. Voor wie ze ook wil vangen; geluk/geduld zal je nodig hebben!

Berwijn

Op internet kwam ik een verslag tegen van een visseninventarisatie in de Berwijn, net over de grens bij Eijsden. In dit verslag stond dat er verschillende soorten voorkomen die ik nog niet heb zoals sneep, gestippelde alver en barbeel.

Eergisteren ging ik er heen. Het was mijn bedoeling om heel vroeg te vertrekken, dat ging niet door omdat ik heel slecht in slaap kon komen. Toen ik uit bed kwam wilde ik eigenlijk niet meer gaan, maar toen mijn koffie op was heb ik toch de trein gepakt richting Maastricht en Eijsden. Ik nam mijn skateboard mee omdat het vier kilometer lopen is vanaf het station.

In Eijsden aangekomen rijd ik naar de beek toe. Wanneer ik bij de beek ben, zie ik meteen kleine visjes zwemmen. Ik ga er vanuit dat het elrits is en loop door, de volgende vissen die ik zie zijn kopvoorns. Ze zitten in 20cm diep water. Ik besluit ze met rust te laten en verder te zoeken naar een rustige plek. Deze kom ik stroomafwaarts niet tegen, daarom besluit ik verder stroomopwaarts te gaan kijken. Het lijkt alsof er hier ook niet echt geschikte stekken zijn. Na een tijdje maakt de beek een bocht het bos in en kan je er niet meer langs af lopen. Deze bocht is een stuk dieper dan de rest van de beek. Ik besluit om hier in de schaduw te gaan zitten. Eerst gooi ik in bij een schooltje kleine visjes, net wat ik al dacht, elrits. Deze is 1 cm groter

Elrits

als mijn vorige record. Nu besluit ik om mijn aasje eens in het diepste stuk te laten zakken. Nog geen minuut later krijg ik drie flinke tikken achter elkaar op mijn reishengeltje! Ik dacht aan een kopvoorn, omdat ik geen andere grotere vissen had zien zwemmen. Na een korte drill komt de vis boven, ik til hem uit het water en zie meteen dat het een barbeel is! Yes, die is binnen! Mijn 56ste vissoort tot nu toe. Ik neem vlug een foto en zet hem weer terug.

Barbeel

Na een tijdje verder vissen komt er een man in een zwembroek naar me toe. Hij spreekt Duits, dat kan ik wel verstaan maar niet spreken. Gelukkig verstaat hij wel Engels. Hij vist hier ook vaak en vertelt me dat ik in de schaduw moet vissen, omdat de vis schuwer is in de zon. Ik gooi in in de schaduw en krijg al snel beet, helaas zit de vis er niet aan en is mijn aas weg. Ik gooi nog een keer in en krijg bijna meteen weer beet. Dit is weer een barbeeltje, een stuk kleiner als de vorige. Nadat ik hem teruggezet heb, zegt de man dat hij zijn hengel gaat halen en dat hij zo terug is. Toen ik weer alleen zat kreeg ik een keiharde aanbeet. De vis trekt zonder problemen lijn van mijn molen af . Ik probeer hem in de bovenste water laag te krijgen, zodat hij minder profijt heeft van de stroming. Maar voordat ik de vis te zien krijg breekt mijn haakje af. 

Wanneer de man terug komt vissen we samen verder. Na ongeveer een kwartier krijg ik weer een flinke beet, dit is een iets minder sterke vis als net maar nog steeds een mooie drill. Zo gauw de vis in de buurt komt roept de man "Forel!". Dit is mijn derde pr van de dag. Een beekforel van 34 cm. Ik neem een foto en zet hem vlug terug, gelukkig racet hij meteen weer aan zo gauw hij het water raakt. 

Beekforel 

De man vertelt me dat aan de andere kant van de weg veel meer grote vis zit. Ik probeer hem uit te leggen dat ik vrij weinig om de grootte van de vis geef en liever een nieuwe soort vang dan een grote. Na een half uurtje niks meer vangen besluiten we toch om daar te gaan kijken. Hij wijst me meteen op grote kopvoorns en begint met maïs te vissen. Ik voel er weinig voor om hetzelfde te doen, met pieren kun je namelijk veel meer verschillende soorten vangen dan met maïs. De man loopt wat heen en weer langs de beek en gooit hier en daar een handje maïs. Wanneer hij klaar is met voeren, gaat hij ongeveer 100 meter verderop zitten. Ondertussen krijg ik vijf of zes keer beet, maar ik weet niets te haken. Na een tijdje roept de man dat hij beet heeft. Ik ren er heen en zie dat hij een joekel van een kopvoorn aan het drillen is. Hij is zeker 40 cm groot, dat is het dubbele van mijn pr! Nadat hij terug gezet is loop ik terug naar mijn spullen. Het is ondertussen half negen en ik moet nog naar huis toe, ik besluit om nog een half uurtje verder te vissen voordat ik terug naar Eijsden skate.

In de beek hangen een paar takken, ik probeer mijn piertje zo dicht mogelijk langs de takken aan te bieden. Dit levert best snel beten op, maar door de harde stroming valt het tegen iets te haken. Na een paar mislukte pogingen haak ik toch een mooie kopvoorn. Zoveel geweld heb ik nog niet eerder gehad op mijn kleine schuifhengeltje. Omdat het water best ondiep is duurt het toch niet erg lang voordat ik de vis op de kant heb. Weer een persoonlijk record! Na mijn vangst pak ik in en rijd ik weer naar Eijsden, vanuit daar ga ik met de trein terug naar Eindhoven.

Wat een geweldige dag was dit, vier persoonlijke records, waaronder een nieuwe soort. Een avondje waarop echt alles goed ging.

Kopvoorn - 36cm

Neeltje jans

Gisteren ben ik om 5:31 met de trein vertrokken naar deltapark Neetlje Jans. Mijn doel was om eerst met laag water stenen te keren en daarna met hoog water langs de kadewanden te vissen, in de hoop een botervis te vangen. Om half 10 kom ik aan (bedankt NS), om kwart over 11 is het laag water. Dus ik heb niet erg lang om met het handlijntje te vissen.

Tijdens het stenen keren kom ik alleen krabben, garnalen en zeesterren tegen. Niet één visje! Wanneer de golven bijna over de eerste stenen heen komen besluit ik naar het kadewandje te lopen. Ik heb nog wat kleine mestpiertjes en een zakje maden bij. Ik vis met een paternoster met 2 haakjes 14 er aan, één beaasd met pieren en de ander met maden. Al snel komen er zwarte grondels boven water. Na twee uurtjes heb ik er ongeveer 20 gevangen. Daarna valt het stil, ik krijg nog wel af en toe beet maar vang niets meer. Er zijn ondertussen heel veel kleine visjes recht voor mijn neus aan het scholen. Ik probeer ze een haakje 28 met een stukje pier eraan aan te bieden, maar ik krijg ze niet gevangen. Misschien toch maar ergens anders proberen.

Eerst loop ik naar het strand, daar merk ik al gauw dat dit met mijn reishengeltje niets op gaat leveren. Dan maar bij de steenstort proberen aan de overkant van het eerste kadewandje. Ik begin over de stenen te klauteren en zie al snel dat er hier ook heel veel kleine visjes zwemmen. Twee soorten door elkaar, grijsachtige visjes en iets langgerektere blauwige visjes. In één hoek van de stenen zit ik uit de wind, hierdoor is het een stuk makkelijk om met het minihaakje te vissen. De visjes zitten vrij hoog in het water en ze happen zo te zien

Je zou haast vergeten dat je in Nederland bent

naar kleine dingetjes die in het water vallen. Daarom haal ik mijn lood eraf en zet ik alleen één klein knijploodje net boven de onderlijn. Zo probeer ik te 'vliegvissen'. Zo gauw mijn aasje te ver zinkt gooi ik het opnieuw in. Eerst reageren de blauwe slanke visjes, ze willen wel, maar het haakje is veel te groot voor deze microvissen. Na een tijdje zuigt eentje zich vast aan het piertje, zonder hem te haken trek ik hem naar me toe. Maar voordat ik hem uit het water heb valt hij er vanaf. Daarom haal ik mijn aquarium-netje tevoorschijn, wat ik eigenlijk bij had voor tijdens het stenen keren. Na een hele tijd proberen komen de grijze visjes wat dichterbij. Na nog eens twintig minuten krijg ik er één gehaakt! Ik haal binnen en leg hem in het netje. Ik onthaak hem, knip een foto en kijk even naar zijn bek en vinnen. Het visje spartelt als een malle, waardoor hij veel schubben verliest. Ik twijfelde over de soort, toen ik het visje zag dacht ik aan sprot. Maar de sprot die ik laatst ving verloor geen schubben en was ook lang niet zo wild. Verder had dit visje een roze glans in het zonlicht, dat had die sprot ook niet. Daarom raadpleeg ik de vissengids app. Dit is de eerste keer dat ik er voor determinatie gebruik van maak en dat werkt prima! Plaatjes vergelijken is een stuk makkelijker dan kenmerken zoeken. In de app kom ik er achter dat het een kleine haring is!

Mini haring

Mijn 55ste vissoort! Niet waar ik voor ging, maar toch ben ik er heel blij mee.

Op deze manier vis ik verder. Na een tijdje vang ik nog een harinkje, deze is een centimeter groter dan de vorige. Helaas weet deze met zijn gespartel vrij te komen voordat ik er een foto van kan maken. Wanneer het water weer begint te zakken trekken de kleine visjes verder de diepte in. Daarom ben ik nog even langs de kadewand gaan proberen. Hier heb ik nog een paar zwarte grondels gevangen. Om half negen ben ik gestopt met vissen en aan de reis naar huis begonnen.

Sprot

Na de laatste keer vissen in Ijmuiden vroeg Marcel de Vries mij hoe en waar ik de gehoornde slijmvis had gevangen. Ik heb hem verteld over mijn montage, aas en de plek waar ik deze ving. Niet veel later kwam er op soortenjagers.nl een kliplipvis langs, op die stek gevangen door Marcel! Verder kon ik die kleine visjes vorige keer ook niet gevangen krijgen. Daarom ben ik afgelopen dinsdag terug naar Ijmuiden gegaan.

Wanneer ik aan kom bij de stapel stenen merk ik dat het windstille hoekje van vorige keer nu juist de wind aantrekt. Het water is veel wilder en er zijn geen kleine visjes die vlak langs de stenen scholen. De harde stroming en wind zorgen er voor dat ik veel sneller vast kom te zitten als de vorige keer. Daarom besluit ik, na drie kwartier proberen, om aan de andere kant van de stapel te gaan zitten. In de hoop dat het daar minder hard waait.

Aan de andere kant van de stapel is het een stuk aangenamer. Alleen hier zijn niet van diezelfde spleten tussen de stenen. hier loopt een stalen wand langs de kant, waardoor de poeltjes tussen de stenen echt afgesloten zijn van het water. Ik gooi een mestpiertje uit over de wand en al snel hangt er een zeester aan.

Er gebeurd eigenlijk niks op het hengeltje, iedere keer als ik binnenhaal hangt er een zeester aan. Dan maar wat verderop proberen. Tijdens het klimmen zie ik een grotere poel tussen de stenen, met een schooltje visjes er in! Uit mijn tas haal ik een haakje 28 en hier rijg ik een heel dun stukje mestpier op. Met een klein stukje kneeddobber zorg ik ervoor dat ik het aas stil aan kan bieden. De visjes willen het wel opeten, maar het duurt nogal lang voordat ik er één weet te haken. Na een tijd proberen vang ik er dan toch één. Een sprotje! Mijn 54ste vissoort tot nu toe.

Sprot

Omdat ik hier verder niks gevangen kreeg ben ik weer terug naar de andere kant gegaan. Daar heb ik nog 2 slijmvissen en 2 groene zeedonderpadden gevangen. Maar na een tijdje was het opkomende water zo ruig dat ik daar niet meer verder kon vissen.

Toen ben ik naar de Marina zelf gelopen, vanaf de kadewand zag ik een gigantische staart onder het vlonder verdwijnen. Zag ik dit wel goed? Ik blijf even staan en zie eerst twee flinke harders, maar daaronder zwemmen zeker nog vier of vijf kleinere. Ik loop vlug om en begin wat brood in deze hoek te gooien. Helaas zie ik geen één vis meer en krijg ik ook geen beten. Na een uurtje proberen is het brood en mijn zin om te vissen op. Daarom ben ik naar de bus gewandeld en naar huis gegaan.

Ongeleid projectiel

Een paar weken geleden wilde ik eigenlijk al achter de haring aan gaan. Mijn eerste plan was de Brouwersdam. Omdat dit heel slecht te bereiken is met het openbaar vervoer, zou ik samen met mijn pa gaan. Doordat de weersvoorspellingen niet echt goed waren ging dit vandaag voor de tweede keer niet door.

Vanochtend zat ik te twijfelen waar ik dan heen zou gaan, het weer leek heel erg mee te vallen. Onderweg naar het station loop ik nog steeds te twijfelen. Een weekje terug heb ik wat info gekregen van Theo Modder (van soortenjagers) over haring en spiering in Ijmuiden. Ondanks dat dit ook slecht bereikbaar is, koos ik er toch voor om bij de Marina haven te gaan vissen. Ongeveer 3 uur later stap ik uit de bus, ik wandel richting het dichtstbijzijnde havenhoofd. Het waait zo hard dat ik niet verder als een meter of 40 kom met het lichtere loodje. Er zijn de hele tijd meeuwen net buiten mijn bereik aan het duiken en ze vangen vis! Ik probeer het met een zwaarder loodje maar dat gaat te snel naar de bodem toe. Na een half uur proberen raakt mijn vertrouwen een beetje op, daarbij was het ook nog fris door de wind. Ik besluit om naar de volgende stek te lopen, aan de overkant van het strandje.

Deze pier/uitloper is eigenlijk een grote stapel stenen. Omdat het lastig is om er overheen te klimmen laat ik mijn spullen even liggen. Na een paar meter zie ik een hele grote school kleine visjes. Ik denk dat het sprotjes of jonge haringen waren, maar ze waren zo klein dat ik ze niet gevangen kreeg. Tussen de rotsen zag ik een mooie diepe spleet waar het stof uit omhoog kwam door de stroming. Daar heb ik het haakje van mijn korte hengeltje in laten zakken met een mestpiertje er aan. Ik verwachte er vrij weinig van, maar kreeg al snel beet! Het visje komt boven, zeker een donderpad, maar valt van de haak af. Dit stekje heeft me de rest van de dag bezig gehouden. Al snel vang ik een groene zeedonderpad. Kort daarna een gehoornde slijmvis. Daarna weer een groene zeedonderpad, dan nog een slijmvis. Ik besluit te blijven proberen totdat ik een (normale) zeedonderpad vang.

De grootste groene zeedonderpad

Slijmvis

Gehoornde slijmvis

Na een tijdje valt het stil. Ik vang een paar krabben en gooi ze tien meter verderop terug, zodat ze weg zijn van mijn plekje. Vier krabben later beginnen de visjes weer te bijten. Eerst een zwartbekgrondel, daarna twee groene zeedonderpadden en nog een zwartbekgrondel. Het volgende visje is de vis waar ik op hoopte, een zeedonderpad. Yes, nog geen haring of spiering gezien maar wel een nieuwe soort binnen. De volgende worp vang ik nog een zeedonderpad, deze wist de haak uit te spugen en voor ik een foto kon maken spartelde hij zich alweer vrij. Daarna heb ik nog een tijdje met de paternosters geprobeerd te vissen maar er gebeurde helaas niets meer. Tot het donker blijven zitten voor spiering is ook geen optie, want dan kan ik niet meer naar huis met het openbaar vervoer. Die moet ik toch ergens anders zien te strikken..

Zeedonderpad

Maassluis

Donderdag ben ik met de trein naar Maassluis geweest om daar in de haven te vissen. Ik had garnalen en gezoute pieren bij me. Toen ik daar aankwam waren twee andere vissers net aan het opruimen. Mijn pieren waren veel te droog geworden door het zout en ik kreeg ze niet meer aan de haak gemaakt. Nadat de andere vissers goed en wel weg waren kwamen er meteen een hoop meeuwen kijken op de plek waar zij gezeten hadden. Ik ben er heen gelopen en zag dat ze een bult verse zeepieren achter gelaten hadden. Het is wel een beetje flauw dat ze ze liever voor de meeuwen achter laten dan aan mij geven. Maar nu kon ik met vers aas verder vissen, wat me een hoop meer vertrouwen gaf. Toch kreeg ik in de eerste anderhalf uur niet één stootje. In de verte kwam er een grote donkere wolk aan, voordat deze er was wilde ik weg zijn. Toen ik bijna wilde gaan inpakken kreeg ik beet. Een botje van 23cm. Yes, toch nog iets gevangen. De eerste nieuwe soort van het jaar en de tweede platvissoort.

Bot

Omdat die grote wolk steeds dichterbij kwam heb ik na mijn vangst nog maar een kwartiertje gezeten. Het was een kortere sessie dan de reis, maar dat was het waard.

3x vissen in 1.

Wijting

Sinds mijn laatste bericht heb ik niet helemaal stilgezeten, ik ben nog drie keer naar zee geweest. Waarvan één keer naar Hoek van Holland. Hier heb ik eerst tot laag water tussen de blokken naar visjes gezocht met als resultaat twee vijfdradige meunen en een verdwaalde schubkarper. Toen het water weer langzaam op begon te komen ben ik met zeepieren gaan vissen. Na veel beten die niets opleveren ving ik dan toch één kleine wijting. Geen vetpot, maar wel een nieuwe soort erbij. Toen het ongeveer donker was ben ik er mee opgehouden. De pieren die over waren heb ik thuis in een dikke laag zout gelegd voor een volgende keer.

Neeltje Jans

De tweede keer vissen was op Neeltje Jans. Op internet had ik gelezen dat er genoeg mogelijkheden zouden zijn om stenen te keren. Daarom besloot ik om mijn strandhengel niet mee te nemen. Alleen één lichte spinhengel ging mee om langs een paar kadewanden te proberen. Tijdens het stenen keren ben ik een meun en twee zeedonderpadden tegen gekomen, die ik alle drie niet gevangen kreeg. Er lagen bijna geen stenen meer hier die ik niet gehad had, daarom besloot ik om vlug het strand over te steken naar de volgende stenen. Aan de andere kant begin ik vlug verder te zoeken omdat het water al langzaam omhoog begint te kruipen. Na een paar stenen kom ik weer een zeedonderpad tegen die ik weer niet gevangen krijg aan het handlijntje! Doordat ik weinig tijd over heb zoek ik niet verder naar het beestje. In een klein afgesloten poeltje kom ik een grondeltje tegen, ik pest hem even met een stukje garnaal en dan hapt hij. Kleine grondels uit de zee zijn

Lozano's grondel?

lastig te determineren. Deze lijkt op een dikkopje of een lozano's grondel, ik durf het niet met 100% zekerheid te zeggen. Maar deze heeft geen vlekje bij de borstvin en wel een vlekje bij de basis van de staart. Ook lijkt de voorste rugvin klein, maar daar heb ik niet goed naar gekeken voordat hij weer mocht zwemmen. Deze kenmerken horen bij de lozano's grondel (als iemand het wel zeker weet hoor ik het graag). Als dit een Lozano's grondel is, is dit mijn 50ste vissoort! Verder vang ik nog een grondeltje wat hoogstwaarschijnlijk een zwarte grondel is. Wanneer de zee bijna alle poeltjes weer tot zich heeft genomen ga ik naar de kadewand. Hier vis ik nog een uurtje met mijn hengel, zonder iets te vangen. Daarna ben ik naar huis gegaan.

Scheveningen

Daarna ben ik nog een keer weggeweest om de ingezoute pieren op te maken. Naar het noordelijke havenhoofd van Scheveningen. Daar aangekomen was ik de enige visser. Na 2,5 uur niets vangen kwam er een man aanfietsen. Hij heeft ongeveer een uurtje gekeken hoe ik niks aan het vangen was. Op het zuidelijk havenhoofd waren in de tussentijd een aantal vissers aangekomen. Zij vingen wel af en toe visje! Dan moet het voor mij toch ook kunnen lukken, dacht ik. De volgende worp was zo ver mogelijk hun kant op, dit leverde alsnog drie kwartier niets op. Omdat ik het koud begon te krijgen, besloot ik om in te pakken en een stuk langs het strand te wandelen. Na een eind wandelen, voorbij de pier van Scheveningen, zie ik dat er binnen wandelbereik alleen maar strand is. Dus besluit ik om vanaf het strand mijn hengel nog een keer uit te gooien, langs de palen van de pier. De eerste worpen vang ik niets, maar is wel mijn aas steeds weg. Bij de vierde of vijfde worp gaat mijn hengel wel mooi krom! Terwijl ik naar mijn hengel loop gaat hij nog steeds flink te keer, yes, dit is zeker een vis! Ik draai binnen en vang mijn eerste platvis ooit, een schar! Dit is zeker de 50ste soort! Mijn doel was 50 soorten voor het eind van 2014, dat heb ik mooi gehaald, anderhalve week van te voren.

Schar

Na de eerste schar volgen er meer, één keer zelfs twee tegelijk. Ik vang er vijf, die allemaal de haak zover ingeslikt hadden dat ik ze niet meer terug kon zetten, misschien is haakmaat 10 dan toch aan de kleine kant. Ik heb ze schoongemaakt, in een plastic zak mee naar huis genomen en opgegeten.