Gestippelde alver en een verrassing

Een tijd terug ving ik een paar barbelen, mooie beekforellen en een flinke kopvoorn op de Berwijn. De beek stroomt net over de grens bij Eijsden, daar stapte ik dan uit en de laatste paar kilometer ging ik te voet. Vismaat Jamie Steer heeft nog nooit een barbeel gevangen en wilde een paar weken geleden graag een poging gaan wagen. Om hem een handje te helpen heb ik hem de locatie en de methode die ik daar gebruikte doorgegeven. Hij kwam die dag terug en stuurde mij een foto van een mooie kopvoorn en een gestippelde alver. Verdorie! Die gestippelde alver is de reden waarom ik daar al vier keer eerder geweest ben! Daarom moest ik natuurlijk terug.

Vandaag was het zo ver, omdat ik deze week avonddiensten heb gehad was ik niet zo vroeg wakker. Hierdoor en samen met mijn eeuwige getwijfel vertrek ik pas rond half twaalf. Rond één uur kom ik bij de beek. Ik besluit om eerst driftend te vissen met een made. Jamie ving zijn alver met een stuk dauwpier, maar een kleine vis belaag ik liever met klein aas. Na een aantal worpen zie ik af en toe een visje aan de oppervlakte happen. Zouden ze dat zijn? Ik gooi op die plek een paar keer in. Ze pakken de made wel, maar tuffen deze net zo vlug weer uit. Na ongeveer tien worpen besluit ik om mijn dobber wat langer mee te laten voeren door de stroming, onder een struik door. Als mijn pennetje te ver weg drijft, trek hem een paar meter naar me toe en laat ik hem weer afdrijven. Bij de derde keer naar me toe te halen krijg ik een zachte aanbeet. Ik haal mijn draad binnen en zie de gestippelde alver waar ik op hoopte! Yes! Hoe kan ik deze vis over het hoofd gezien hebben? Ze zaten hier waarschijnlijk altijd al! Ik til hem uit het water en probeer een goede foto te maken, maar door de grauwe lucht en de schaduw valt dit nogal tegen. Het duurt een beetje te lang naar mijn zin, daarom giet ik wat water uit een flesje over het visje zodat hij niet dood gaat. Na een paar minuten klungelen heb ik dan toch een redelijke foto, niet helemaal scherp, maar toch. Vissoort nummer 86 is binnen!

Gestippelde alver - jammer van de foto

Na mijn vangst vis ik nog even zo verder, hopend dat ik er nog eentje vang voor een betere foto. Na ongeveer een half uurtje met het pennetje te gooien en te slepen geef ik het op. Ik wil nog wel een andere mooie vis vangen, of een barbeel, om Jamie mee te kunnen plagen. Deze keer kies ik voor een schuifloodje van 28 gram, maar laat mijn pen zitten. Op deze manier kan de draad slapper staan waardoor de vis minder snel weerstand voelt. Ik gebruik ongeveer 80cm onderlijn, omdat de stroming de lijn al voor een groot deel strak trekt. Zo zou de vis iets meer tijd moeten hebben om het aas te pakken. Als aas gebruik ik een halve dauwworm. Ik gooi in en ga rustig onder een boom zitten wachten. Al snel krijg ik beet, een baarsje van ongeveer twintig centimeter. Wanneer ik weer op dezelfde plek gooi krijg ik meteen weer beet, weer een baarsje.. Hier kom ik niet voor! De volgende worp is een paar meter dichterbij, in de hardere stroming. Wanneer ik een broodje zit te eten krijg ik beet, hardere tikken als van de baarsjes, dus dat is alvast goed! Ik begin de vis binnen te draaien en ik merk al snel dat dit geen baars is. Forel en barbeel zijn duidelijk te herkennen in het water en dat is deze vis allebei niet! Hij komt dichterbij, ik zie dat hij lang, slank en zilverachtig is. Wat heb ik er nu weer aan hangen? Nog dichterbij de kant gekomen, zie ik een wel heel grote rugvin! Mijn hart begint sneller te kloppen, ik voel me net weer dat kleine kind dat zijn eerste vis aan de haak heeft. Hier doe je het als soortenjager voor, dat gevoel wanneer je weet dat er een langverwachte soort aan de haak hangt. De vis komt boven en dan weet ik het zeker, Een vlagzalm! YES!! Op deze vis durfde ik eigenlijk al bijna niet meer te hopen in dit beekje. Alleen dan moet ik hem nog scheppen, ik heb alleen mijn pan-netje zonder de steel bij me, want de steel past niet in mijn rugzak. Na de meest stressvolle schepsessie van mijn leven, zit de vis in het net. Mijn camera is nog steeds niet helemaal oké, daarom hang ik het netje even in het water en ondertussen poets ik mijn lens schoon. Ik knip vlug een paar foto's, helaas met flits. Dankzij de flitser krijg ik van deze nieuwe soort wel een paar scherpe foto's. Wanneer ik de vlagzalm in het water leg zwemt hij niet weg. Verdorie! Ik heb hem zo goed behandeld! Ik begin de vis te reanimeren door hem op en neer te bewegen in het water. Gelukkig begint hij steeds meer tegen te stribbelen en schiet hij na een tijdje weer de diepte in. Wat een dag! Na deze vis gooi ik nog een paar keer uit, maar na drie kwartier besluit ik dat het mooi geweest is. Ik pak mijn spullen en wandel weer naar het station in Eijsden. Ongeveer anderhalf uur later ben ik weer thuis.

Vlagzalm

Tien dagen op Kreta

Ik zat er al maanden naar uit te kijken. Na zeven jaar eindelijk weer een keer op vakantie. Samen met Juul, mijn vriendin, zou ik voor tien dagen naar Kreta gaan. Op 22 Juli was het dan zo ver. Om 02:00 stond de wekker, van de zenuwen kon ik niet in slaap komen. Uiteindelijk heb ik niet geslapen en Juul een uurtje of anderhalf. Rond drie uur werden we door haar ouders naar Schiphol gebracht. Rond zeven uur vertrok het vliegtuig.

Vrijdag 23 Juli rond half één zijn we met een tussenstop in Heraklion aangekomen. Vanaf daar moeten we nog een uurtje met de bus voordat we bij ons appartementencomplex in Coutouloufari zijn. Toen we er eenmaal waren hebben we eerst boodschappen gedaan en daarna gingen we de boel verkennen. Chersonissos en de zee liggen ongeveer 900m van ons vandaan. De zus van Juul en een vriendin van haar zijn ook op het eiland, maar hun vakantie zat er al bijna op. Zij waren op star beach, daarom lopen we langs de zee af daarheen. Net voor mijn vakantie heb ik een polaroid zonnebril met donkere glazen gekocht.  Voordat we er zijn heb ik al visjes gezien die aan de oppervlakte aan het azen zijn. Bij star beach hebben we met zijn vieren een drankje besteld, na daar een tijdje te zitten zijn we weer opgesplitst. We krijgen de tip om een stuk terug te lopen en daar ergens uit eten te gaan, dus dat doen we. We zitten hier een paar meter hoger dan de zee, dus hebben we een prachtig uitzicht. Een ocotopus, een visje, een bord pasta en een paar glazen wijn later pakken we een taxi terug naar het appartement en zijn we vrijwel meteen gaan slapen.

De volgende dag werden we al vroeg wakker, na twee bakken koffie besluiten we om naar het strand te gaan. Na kort overleggen stop ik mijn hengel, mijn visdoos en een half brood in mijn rugzak. Bij de zee zien we pas hoe druk het overal wel niet is. We besluiten daarom om door te lopen totdat we een rustiger stuk tegenkomen. Na ongeveer een kilometer wandelen komen we op een stuk rotsstrand, daar is het veel minder druk. Waarschijnlijk om dat de stenen niet zo lekker liggen, maar er staan wel strandbedjes. We huren twee bedjes en een parasol dicht bij het water. Hier kan ik gewoon vanuit mijn strandbedje vissen! Omdat we hier toch gezellig bij elkaar zitten vis ik bijna de hele dag.

Ik gooi wat brood in het water en niet veel later komt er een school hardertjes van een centimeter of tien van eten. Met de pen probeer ik ze te vangen, maar dit valt behoorlijk tegen. Na een tijdje proberen besluit ik om met een vast loodje te vissen, in de hoop dat ze zichzelf haken. Na een paar keer een leeggegeten haak binnenhalen krijg ik een beetje. De vis zit vrijwel meteen vast achter een steen, daarom ga ik het water in om hem los te maken. Na wat geklungel til ik de eerste vis van de 

Reuzengrondel

vakantie uit het water. Een reuzengrondel! Niet wat ik verwacht had, maar de eerste binnen! Daarna blijft het een tijdje stil, de hardertjes eten mijn haak wel leeg maar ik vang er geen één. De pen wordt weer bevestigd, deze keer wikkel ik de draad een paar keer om het brood zodat het beter blijft zitten. Na een paar pogingen haak ik een visje, na een korte dril heb ik hem op de kant. Is dit een dunlipharder? Ik knip een foto en laat hem weer vrij. Dan zie ik dat het weggedreven brood veel sneller op is dan het brood wat dichterbij ligt. De volgende worp gooi ik zover als ik kan. Voordat mijn montage goed en wel in het water ligt schiet de dobber al weg. Ik sla aan en merk meteen dat deze vis een paar maatjes groter is. Na een korte dril komt er een vis boven die ik niet 1-2-3 herken. Al drie soorten! Op dezelfde manier vang ik al snel nog twee van deze vissen. Na de derde vangst bijten ze niet meer. De hardertjes eten nog wel en niet veel later vang ik er weer één.

Boxlip mullet

Oostatlantische gaffelmakreel

Na de tweede harder besluiten we dat het tijd voor pauze en een drankje is. We worden bij onze bedjes bediend door een aardige man die af en toe een praatje met ons maakt. Na iets meer dan een half uur besluit ik om eens wat eenkleppige schelpjes van de stenen te steken en als aas te

Pauwlipvis

gebruiken. Hiervoor gebruik ik weer een vast loodje. De top van mijn hengel beweegt steeds op en neer, maar ik vang niets. Daarom verwissel ik mijn twee haakjes maat 8 voor haakmaat 12. Dit heeft succes! Al snel vang ik een pauwlipvis. Weer een nieuwe soort erbij! Het water wordt langzaam rustiger en de beten worden minder. Wanneer we samen van een biertje zitten te genieten roept Juul 'Ja! Sjors, ja! Snel!' Ik zie dat ik vlug moet worden, omdat mijn hengel al bijna in het water ligt. Dit is de sterkste vis tot nu toe. Na een korte dril komt er een andere soort lipvis boven, wat zou dit zijn? Ik neem een paar foto's en laat hem weer vrij. Ongeveer twintig minuten later besluiten we in te pakken, omdat we vanavond met zijn vieren uit eten gaan, moeten we wel op tijd terug zijn. Ik draai mijn hengel binnen maar bedenk me dan dat het slim is om deze als laatste op te ruimen. Mijn montage laat ik recht voor de kant langs een steen zakken. Tijdens het opruimen krijg ik een wel heel wilde aanbeet! Omdat mijn draad nog geen meter uit de kant ligt, til ik de vis zo uit het water. Een soort baars, helemaal zwart met kleine gele vlekjes en een gele rand op zijn staartvin. Wat zou dit zijn? Wanneer deze vis weer zwemt en alles opgeruimd is gaan we naar de taxi en ons appartement. 'S avonds hebben we heerlijk gegeten in Coutouloufari dichtbij ons appartement.

Papegaaivis

Bruine tandbaars

Zondag word ik al om acht uur wakker. Juul wil nog een uurtje slapen, daarom ga ik met mijn skateboard een stukje verkennen. Na een gevaarlijke maar snelle afdaling kom ik bij de zee. Daar zie ik meteen een paar mooie rotsen waarlangs het water een stuk dieper lijkt. Ik had geen hengel bij me, maar wist dat ik daar nog een keer moest proberen. Na ongeveer een half uur rondrijden en kijken ga ik terug de berg op. Wanneer Juul ook goed en wel uit bed is gaan we wat boodschappen doen bij ons in de buurt. We delen een pizza als middageten en gaan daarna weer naar het strand. Dit keer lopen we bij de zee de andere kant op. Een eind verderop is een leuk strandje met kleine kiezels, hier kan je goed in de schaduw zitten. Wat fijn is voor ons, want ik ben een beetje verbrand en Juul al helemaal. Hier is de zee heel ruw, door alle stenen in het water en de rechte kant. Toch ga ik twee keer een half uurtje proberen. Ik verzamel weer wat schelpjes en vang al snel reuzengrondels. Eén keer zelfs twee tegelijk, beide boven de twintig centimeter. Na een iets verdere worp krijg ik een hele harde aanbeet. Niel veel later komt de zevende nieuwe 

Bandzeebrasem

soort van de vakantie boven! Een zeebrasem! Ik weet niet welke soort het is maar ik ben heel blij met deze vis. Na deze vangst ga ik even terug in mijn bedje zitten. We drinken samen een cocktail en na ongeveer drie kwartier ga ik toch nog even proberen om een visje te vangen. Na een stel reuzengrondels te vangen krijg ik weer beet. Dit is een schorpioenvis! Ik weet weer niet welke, maar toch alweer een nieuwe soort! Na deze vis ga ik terug naar Juul en gaan we een soort van kroegentochtje maken. Op het einde van de avond eten we bij een restaurantje op het strand. Wanneer we weer terug bij het appartement komen zijn we allebei zo moe dat we meteen gaan slapen.

Zwarte schorpioenvis

Maandag gaan we weer terug naar het rotsstrandje. De schelpen zijn tot nu toe zo succesvol dat ik er meteen maar een paar ga verzamelen. Het vissen staat vandaag op een lager pitje. Ik leg mijn hengel wel af en toe ergens anders neer maar ik vang het eerste uur niks. Wanneer mijn zin om te wachten op is, loop ik dropshottend langs de kant, al snel krijg ik beet. Ik til de vis uit het water en denk dat het een zwarte grondel is. Maar nadat ik hem aan Juul heb laten zien, zie ik het oranje randje op de voorste rugvin. Yes! Een paganelgrondel! In het uur daarna vang ik nog twee pauwlipvissen. We hadden de dag van te voren al een snorktel gekocht en we besluiten om deze

Paganelgrondel

eens uit te proberen. Juul ziet het niet zo zitten dus even later is de snorkel voor mij. Ik zie veel vissen die ik nog niet heb en besluit met mijn reishengeltje het water in te gaan. Ik kom er al snel achter dat de schelpjes erg geliefd zijn, maar dat de meeste vissen het niet in hun bek krijgen en hun interesse verliezen. Daarom vis ik daarna verder met een haakje maat 22 en een klein stukje van de schelpdiertjes. Dit levert iedere worp een vis op, maar het zijn alleen maar bandzeebrasems en pauwlipvissen. We lopen later in de middag terug naar de boulevard om wat te eten. Het is nog licht en we besluiten om naar de haven, een eind verderop, te wandelen. Daar zie ik al snel weer harders en niet veel later een schooltje gepen. Ik bevestig een kleine pilker aan mijn lijn. Bij de eerste worp gooi ik mijn molen leeg en vliegt de pilker inclusief mijn hele draad het water in. Deze molen heb ik tweedehands van mijn pa gekregen en niet gecontroleerd voor ons vertrek, pech voor mij! Ik heb wel een reservespoel bij met dikkere draad maar hier zit hooguit zes meter op. Voor de rest van de dag is het dus gedaan met vissen! We vissen nog wel even met een dobber, Juul weet nog een schorpioenvis en een pauwlipvisje te vangen. ´S avonds ligt de haven vol met boten waar je voor 25 tot 40 euro een dagje mee kunt varen. We hebben daar een paar foldertjes gekregen en besluiten dat we zeker een keer met één van de boten mee gaan.

Pauwlipvis

Dinsdag zijn we voor de verandering op een drukker strand gaan liggen. Na hier een paar uur te zwemmen en te zonnen ben ik eventjes op en neer gelopen naar een viswinkeltje. Daar koop ik nieuwe draad voor op mijn molen, een dobber, wat loodjes en ze verkopen zelfs zagers, waarvan ik ook een bakje mee neem. 'S middags rond half vijf lopen we weer naar de haven. Daar zou de boot waar we mee mee willen binnen een uur aankomen. In de tussentijd probeer ik om een geep te scoren. Ik krijg twee keer beet, maar ze blijven beide niet hangen. Niet veel later ziet Juul een zeenaald, die ik met een haakje 22 en een mini stukje zager niet gevangen krijg. We vangen nog wel een paar lipvisjes en een paar kleine bandzeebrasempjes. Ongeveer een half uur later komt de boot binnen, we gaan aan boord en betalen voor de volgende dag. We worden de volgende dag opgehaald en weggebracht, er zit zelfs een BBQ bij! Nadat we betaald hebben gaan we lekker uit eten en weer terug naar het appartement, daar leren we Elise kennen die in hetzelfde appartementencomplex als ons verblijft.

Woensdag ontbijten we bij het restaurantje dat bij de appartementen hoort. Rond half twaalf worden we opgehaald en rond kwart over twaalf varen we aan. De boot vaart eerst maar een kort stukje, naar een plek waar we kunnen zwemmen. Kort daarna is de BBQ en dan begint het

lange stuk varen, naar de haven Sissi. Onderweg zien we af en toe vliegende vissen springen. Eenmaal aangekomen zien we dat dit echt een hele mooie haven is. Met aan één kant palmen tot aan het kraakheldere water. We hebben hier maar een uurtje en hoewel het stikt van de harders vis ik hier niet. Op de terugweg wordt er muziek gedraaid en door veel mensen volop bier gedronken en gedanst. Wanneer we terug in de haven van Chersonissos zijn worden we met hetzelfde busje terug naar ons appartement gebracht. Juul is zo moe dat ze een uurtje wil gaan slapen. Dit is voor mij een kans om de stek, die ik al eerder gezien had, uit te testen. Op mijn skateboard ga ik de berg weer af, deze keer zonder te remmen! Bij de stek aangekomen klauter ik over de stenen en begin snel te vissen. Al snel vang ik een schorpioenvis, het beestje

weet mij te steken en het voelt net als een wespensteek. Gelukkig trekt de pijn snel weg. De volgende worp gooi ik een stukje verder in en heb al snel weer beet! Een hardertje! Wanneer ik hem vast pak voor de foto zie ik een geel vlekje op de kieuwdeksel, dit is een goudharder! Langs één steen krijg ik bij iedere worp vrijwel meteen beet. Vaak zijn het

Goudharder

grondels of pauwlipvissen maar de volgende worp vang ik een lipvis die ik nog niet eerder gezien heb, yes! Al twee nieuwe erbij! Wanneer het bijna tijd is om terug te gaan besluit ik om nog even vanaf een andere rots te vissen. Eerst vang ik twee reuzengrondels, maar de volgende vis is weer een nieuwe soort! Een soort slijmvis, maar welke? Deze vis wil echt niet op de foto, na mij te bijten en een hoop gespartel lukt het me dan toch om een goede foto te maken. Wanneer deze vis weer in de zee zit ga ik terug naar boven. Voordat ik naar het appartement ga koop ik wijn en een kaasje, die dezelfde avond nog op gaan.

Regenbooglipvis

Roodgevlekte slijmvis

Donderdagochtend besluiten we om een dagje rustig aan te doen en ons zo weinig mogelijk in te spannen. We ontbijten weer in het restaurantje en nemen daarna een taxi naar de boulevard. Waar we eerst de vissen spa binnen lopen. Hier ben ik voor de verandering zelf een keer het aas. Na een relaxt half uurtje maken we een wandeling. Voorbij de haven is een stuk strand wat we nog niet eerder gezien hebben, helaas is het ook hier heel druk. We besluiten om daar bij een tentje vast te lunchen. Na het eten spelen we nog een potje dammen en daarna lopen we naar het strandje waar ik voor het eerst een zeebrasem ving. We hebben ondertussen vrienden gemaakt met de 'beachboy' daar. Hij komt, als hij tijd heeft, vaak bij ons zitten om een praatje te

Mannetje van de regenbooglipvis

maken. Tegen het einde van de middag besluit ik om toch nog even op een rots te gaan staan met mijn hengel. Heel de vakantie heb ik dichtbij gevist, om mijn materiaal te sparen. Na een stel pauwlipvissen en reuzengrondels begin ik te twijfelen. Nieuwe soorten vang ik voor de kant vrijwel niet meer, dus ik besluit om de rest van de vakantie verder te gooien. Binnendraaien zonder het lood te verliezen is nogal lastig met het korte hengeltje. Ondanks het wilde takelen en snelle draaien, vang ik al snel regenbooglipvissen. Deze keer zitten er mannetjes bij. Deze zien er heel anders uit dan de vrouwtjes. Lipvissen hebben een vreemde manier van leven, ze worden allemaal geboren als vrouwtje. Naarmate ze groter en dominanter in de groep worden veranderen ze in een mannetje. Zoals je ziet veranderen ze helemaal van kleur. Na een aantal lipvissen krijg ik een doublet van twee zeebrasems, ze lijken helemaal niet op elkaar! Die ene heb ik al veel vaker gevangen, maar welke soort is die tweede dan? Na deze vis wil ik niet langer ongezellig doen en loop ik terug naar Juul. 'S avonds gaan we in Coutouloufari uit en eten en daarna drinken we thuis nog een flesje wijn.

Vuurzeebrasem

Vrijdag worden we wakker, onze planning is om naar Heraklion te gaan. Na een ontbijtje lopen we naar beneden en pakken we de bus. Ongeveer een uur later zijn we in Heraklion. Hier hebben we een wandeling door het centrum gemaakt en wat souvenirs gekocht. De stad en de kust zijn hier

wel een stuk meer vervuild dan in Chersonissos. Na onze wandeling voelen we er weinig voor om hier aan de kust te gaan liggen, daarom pakken we de bus terug en gaan we naar ons favoriete rotsstrandje. Ook hier ga ik verder gooien dan de andere keren. Al snel komen er een paar pauwlipvissen boven. Na vijf dezelfde lipvissen valt het stil. Wanneer Juul net met haar ouders aan het bellen is krijg ik weer een beetje. Het visje komt bij de kant en zo gauw ik hem kan zien ga ik helemaal uit mijn dak! Het is een mul! Een echte mul! Dit is voor mij het mooiste visje van de vakantie. Na een paar foto's gaat hij weer terug. Één worp later vang ik een zeebrasem, weer een soort die ik nog niet heb. Ik vraag me ondertussen af
hoe ik al deze soorten op naam ga brengen. Bij deze vis zitten twee hele grote parasieten op zijn flank, het lijken wel pissebedden, maar dan met slagtanden. Ik zet de vis even in een poeltje op de rotsen en peuter de bloedzuigende beestjes er van af. De vis mag weer zwemmen, maar de parasieten worden geplet. Na deze vis zijn mijn zagers op en probeer ik het nog even met wat schelpdiertjes. Helaas zonder succes. We pakken in en nemen een taxi naar Coutouloufari, waar we weer bij een ander tentje uit eten gaan, zoals iedere avond. 'S avonds rond half twaalf zijn we beide zo moe dat we vroeg terug naar het appartement gaan en na een douche gaan slapen.

Mul

Marmer zeebrasem

Zaterdagochtend worden we weer vroeg wakker. We moeten morgen alweer terug, daarom besluiten we om naar het strandje van 'onze maat' te gaan. Skatend gaan we naar beneden, we lopen nog langs wat winkeltjes, inclusief het viswinkeltje. Daar haal ik nog wat loodjes en een bakje zagers bij. Op het strandje drinken we eerst een paar biertjes en later op de dag schakelen we over op cocktails. Natuurlijk wil ik de laatste kansen op nieuwe soorten niet laten liggen. De steen waar ik vorige keer op stond is hier de favoriete plek geworden. Toch vis ik steeds maar eventjes, omdat ik niet ongezellig wil doen. Vandaag vang ik alleen maar zeebrasems en lipvissen die ik al eerder gevangen heb. Op het einde van de middag, wanneer ik weer een pauwlipvisje binnendraai zie ik opeens een schim op mijn visje afschieten. Wat is dit?! Het is een langwerpige gevlekte donkerblauwe vis, volgens mij een barracuda. Ik geef de vis wat lijn en begin het water in te lopen. Wanneer ik mijn lijn strak draai zie ik dat de rover alweer weg is. Er hangt alleen nog een gehavende lipvis vol gaten aan mijn haakje. Ik sla het arme beestje dood en maak een onderlijn met twee dreggen. Daar hang ik het lipvisje aan. Helaas gebeurd er niets en wanneer ik een uur later mijn montage ga controleren is mijn aasvis weg. Een nieuwe vis vangen om dood te maken zie ik niet zitten. Daarom pak ik mijn hengel maar weer in. Tegen de avond vragen we aan onze vriend waar we het beste lekker kunnen eten, hij zegt dat het restaurant waar het strandje van is recht hierboven is. Hij zegt erbij dat hij geen reclame wil maken voor zijn baas. Hij had zeker geen ongelijk! We hebben die avond het lekkerste eten van onze vakantie gegeten. Wanneer we 's avonds terug zijn bij ons appartement komen we Elise weer tegen. Ze is die dag bij het reptielenopvangcentrum geweest, waar ze ook veel aquaria hebben staan. We drinken en eten met zijn drieën tot een uur of een twee.


Zondag, de laatste dag, besluiten we om ook naar de reptielen en aquaria te gaan kijken. Eerst lopen we een rondje langs alle vissen, we bekijken alles kort. Ze hadden een paar gemengde bakken met veel vissen die ik ook heb gevangen, maar in andere in aparte bakken zaten murene's, pietermannen, congers, roggen en ze hebben zelfs een alligatorsnoek. Buiten in de tuin hadden ze veel verschillende reptielen. Ze hebben er verschillende grote pythons, een paar leguanen, een zeeschildpad, een grote landschildpad en nog veel meer kleinere reptielen zitten. Je kunt ze bijna allemaal vasthouden en/of voeren. Nadat we met de meeste op de foto zijn geweest ga ik terug naar binnen om de aquaria beter te bekijken. Overal hangen bordjes bij met de namen

van de vissen die er in zwemmen. De latijnse namen sla ik op in mijn telefoon, zodat ik ze via soortenjagers.nl op kan zoeken. Toch blijft het lastig om sommige vissen op deze manier te determineren. Na een gesprek met een enthousisaste man, heb ik al mijn nieuwe soorten op naam gebracht. Een paar soorten had ik al laten determineren op soortenjagers.nl maar de rest van de namen wist ik nu ook. Na drie uur vissen en reptielen bewonderen gaan we toch nog een paar uurtjes naar het strand. Juul heeft nog steeds niet gesnorkeld, maar vandaag gaat ze het doen. Wanneer we het water in gaan is het wel even lastig om op de goede plek te komen. We moeten over een grote

stenen plaat heen waar het water nogal hard overheen golft. Maar eenmaal voorbij de plaat is het water bijna drie meter diep en stikt het van de vissen. We hebben maar één snorkel, Juul begint meteen vissen aan te wijzen zo gauw ze naar beneden kijkt. Nadat zij uitgekeken is pak ik de snorkel over. Wow! Ik zie meteen lipvissen, grote zeebrasems, grote bokvissen, zeekarpers en ook nog wat vissen die ik zo niet bij naam kan noemen. Als je lang in het water ligt is het toch best koud, vandaar dat we even terug naar de kant gaan. Ik besluit om een stuk draad om een flesje te wikkelen en er een loodje en haak aan te bevestigen. Het lege flesje blijft drijven, waardoor ik het niet kwijt kan raken als er een vis aan komt. Een paar zagers stop ik in een plastic zakje in mijn broekzak. Ik hoeft niet lang te zoeken voordat ik nieuwe soorten zie. Ik laat het zagertje zakken, maar de lipvissen en kleine zeebrasempjes vallen meteen aan. Nu begrijp ik waarom ik die zoveel ving! Ze zijn veel gulziger als de andere vissen. Na een tijdje proberen haak ik een zeekarper van ongeveer twintig centimeter. Wanneer ik terug naar de kant aan het zwemmen ben komt deze helaas los. Bah! Balen, zeg! Die had ik heel graag op de foto gehad! Ik zwem weer terug naar de rand van de stenen plaat en begin weer verder te vissen. In een scheur zie ik wat beweging van wat grotere vissen, ik laat mijn zager er in zakken en krijg al snel weer beet! Ik takel de vis omhoog en begin weer aan de terugweg. Deze blijft wel mooi

Oostatlantische pauwlipvis

hangen! Is dit een zwartooglipvis? Ik dacht het zeker te weten, maar Pieter Beelen vertelde mij op soortenjagers.nl dat dit niet zo is. Theo Modder vertelde me een paar dagen later dat het een Oost atlantische pauwlipvis is! Na deze vis besluit ik om niet meer te snorkelen, ik zit te rillen van de kou en voel er maar weinig voor om terug het water in te gaan. Na een broodje te eten en nog even van de zon te genieten zien we dat we over drie kwartier alweer de taxi terug moeten hebben. Juul vraagt waarom ik niet even naar de haven loop, om die ene lange vis nog te vangen. Dat vind ik een goed idee. Na vijf minuten wandelen kom ik in de haven, ik zie de gepen wel zwemmen, maar ze hebben geen interesse in een stuk zager. Even later zie ik kleine zwarte visjes, vlak voor de kant. Ik bied ze het stukje zager aan, ze willen wel, maar de pauwlipvissen zijn gretiger. Dus trek ik het stukje zager steeds weg als ik weer zo'n vreetzak aan zie komen zwemmen. Wanneer ik even op mijn telefoon kijk voor de tijd, krijg ik beet. Het visje is zo uit het water, wat is dit? Nou, ja maakt niet uit, een nieuwe soort, maar als ik die zwarte nog wil vangen moet ik vlug worden. Ik knip snel een foto en gooi hem terug, ik maak zo snel als ik kan een nieuw stukje zager aan mijn haak en gooi weer in. Na een paar mislukte pogingen vang ik er dan toch één! Yes! Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik alweer aan moet lopen. Vlug terug naar Juul en samen naar de taxi. Terug bij het appartement kleden we ons om en drinken we nog één biertje voordat we naar de reisbus moeten die ons naar het vliegveld brengt.

Bokvis

Monniksvis

Onderweg bekijk ik al mijn foto's en kom ik er achter dat ik maar liefst achttien nieuwe soorten heb gevangen! Wat een vakantie zeg! We hebben samen erg genoten van het eten, het weer, de zee, de aardige mensen en daarbij heb ik ook nog eens zoveel nieuwe soorten gevangen! Met zijn tweeën op vakantie gaan is zeker voor herhaling vatbaar!

Drie weken later, wanneer ik mijn vakantiefoto's weer eens doorblader, zie ik dat één zeebrasem toch niet helemaal op de rest lijkt. Via fishbase kom ik er achter dat het waarschijnlijk een goudstreep zeebrasem is. Deze foto gaat als zwoenzel op soortenjagers en een dag later bevestigd Ton Nientied dat ik inderdaad gelijk had! Dat zet de teller van de vakantie op negentien nieuwe soorten!

Goudstreep zeebrasem