Een weekje Lanzarote met mijn pa

Omdat ik weg ben gegaan bij mijn werk, had ik mijn vakantiedagen opgenomen voor elf tot en met twintig december. Ik was eigenlijk van plan een paar dagen alleen weg gaan, maar mijn zus vertelde me dat mijn pa hetzelfde van plan was! Omdat één plus één twee is, zijn we samen gegaan. Hij wilde graag goed weer en ik vooral nieuwe soorten. Op internet vond ik dat Lanzarote heel goedkoop is deze tijd van het jaar. Twee weken voordat het zover was boekte ik een last minute voor ons twee. We kochten nog een telescoophengel bij en ik maak gezoute inktvis om mee te nemen. Net zoals voor de vorige vakantie sliep ik slecht door de spanning.

Zondag
Rond 11 uur kom ik samen met Juul op het vliegveld aan, waar ik mijn Pa, Ad, ontmoet. Rond één uur zitten we goed en wel in vliegtuig en zijn we onder weg naar Lanzarote. Rond half vijf landt het vliegtuig en pakken we een taxi naar het hotel. We verblijven in Tias, tien minuten lopen van Puerto del carmen. Daar doen we eerst boodschappen en daarna lopen we naar beneden naar de haven. We nemen geen hengels mee, zodat we eerst even kunnen verkennen. Na een stukje langs de zee te lopen, zien we bij een duikschool een visser op een kadewandje zitten. We lopen er heen en zien dat er atlantische monniksvissen in de emmer liggen. Terwijl we staan te kijken vangt hij een prachtige gele baars met stippen en strepen, de vis is ongeveer 35cm lang. Door deze vis krijgen we allebei last van vangstdrang. We lopen terug naar het appartement en besluiten om nog eventjes te proberen om iets te vangen. Met de gezoute inktvis krijgen we amper beet, één keer een harde ruk en één klein visje wat los weet te komen. Na een uurtje niks vangen, besluiten we om ze te laten zitten voor morgen. Eerst lopen we nog even over de vlonders in de haven, waar we veel harders zien. In ongeveer één meter diep water zien we een grote barracuda van minstens een meter zwemmen, wat zou het gaaf zijn als we die één zouden kunnen vangen. Daarna lopen we weer naar boven en gaan we op tijd naar bed.

Maandag
Rond een uur of zeven worden we wakker. We drinken eerst rustig koffie, maar daarna is het tijd om te vertrekken. We lopen deze keer via de andere kant naar beneden, waar we net voorbij de haven uit komen. Daar zijn hoge rotswanden, waar we een weg naar beneden zoeken. In een hoek bij het water zijn in de gaten van de lavastenen  mooie diepe rotspoeltjes, waar losse stenen in liggen. Daar probeer ik het eerst, met een pluimpje brood. Al snel vang ik de eerste vis van de vakantie, een madeira grondel! Ik gooi nog een keer in en vrijwel meteen heb ik weer beet, dit is een rotspoelslijmvis! Wow, dat was snel! Twee nieuwe soorten in nog geen vijf minuten tijd.

Madeira grondel

Rotspoelslijmvis

Na deze twee vang ik geen nieuwe soorten meer in de poeltjes en is het tijd om in de zee te vissen. Aan beide hengels maak ik 40 gram lood en korte zijlijntjes met daaraan haakjes maat 10 bevestigd en een stukje inktvis. Ad laat mij met beide hengels vissen, omdat nieuwe soorten vangen hem niet zoveel doet. In de eerste twintig minuten vang ik twee pauwlipvissen, die had ik al. Mijn pa heeft ze nog nooit gezien en is erg onder de indruk van de kleuren. Niet veel later komt er een maderia schorpioenvis boven, weer een nieuwe soort. 

Madeira schorpioenvis

Het water begint omhoog te komen, waardoor we moeten verplaatsen. Wanneer we een meter hoger staan krijgen we wel steeds beet, maar de vis blijft niet hangen. Na een paar keer lege haken binnenhalen, blijft er toch weer eentje hangen. Dit is een blauwvin monniksvis! We vinden het heel apart hoe fel de blauwe vlekjes zijn, het lijkt bijna nep op de foto. Daarna besluiten we om naar het kadewandje te lopen, waar gisteren gevist werd. 

Blauwvin monniksvis

Wanneer we bij de duikschool aankomen, zien we dat het bezet is, er zitten drie mannen te vissen en er zijn duikers bezig het water in te gaan. Daarom lopen we nog maar een stukje verder, daar klimmen we op de stenen en vissen we weer verder. Hier is het water een stuk rustiger waardoor we verder kunnen vissen met het lichte loodje. Nu pakken we wel allebei één hengel. Weer krijgen we vrijwel meteen beet. Het is lastig om een vis te haken, maar na een paar worpen vang ik een marmerzeebrasem, het visje is nog geen tien centimeter lang. Geen wonder dat het moeilijk is om iets te haken. We vangen nog wat van

dezelfde brasems en ik nog één bokvis. Daarna besluiten we om te stoppen. Tijdens het opruimen laat ik mijn aas nog even recht onder de top zakken. Wanneer ik alles in mijn tas heb zitten en ik de hengel controleer, hangt er nog een vis aan. Een behaarde slijmvis! Vijf nieuwe soorten vandaag! Onderweg naar het appartement koop ik een grote doos bevroren gamba's, om ook als aas te gebruiken. Na een douche lopen we weer naar beneden. Daar kiezen we een resaurant uit. Waar we friet, garnalen, mosselen en een visje eten. Onder het genot van een pilsje. Wanneer we uitgegeten zijn gaan we terug naar ons appartement om te slapen.

Dinsdag
Wanneer we ´s ochtends goed en wel ontbeten hebben besluiten we om eens over de boulevard te wandelen. Deze keer neem ik mijn hengels mee, zodat we af en toe eventjes kunnen vissen. We lopen eerst naar de haven, waar we informeren naar het vissen vanaf een boot. We spreken af voor donderdagochtend en betalen vast 30€ aan. Daarna lopen we richting de boulevard. Halverwege de

Marmerzeebrasem

boulevard besluiten we een stuk over het strand te lopen. Er staan veel andere vissers, die met brood en een dobber vissen. Er wordt alleen niets gevangen. In de poeltjes op de stenen zie ik kleine visjes. Ik knoop een onderlijntje met een haak maat 22 aan mijn vinger en doe hier een klein stukje garnaal aan. Zo gauw als het aasje wat dieper in het water ligt wordt het meteen gepakt, zo vang ik er een paar, maar ik vermoed dat het allemaal rotspoelslijmvissen zijn. Daarna ga ik verder weg vissen, met de hengel. Ik vang een paar marmerzeebrasempjes voordat het tijd is om te gaan.

Na iets meer dan uur wandelen komen we bij een grote rots, beneden staan een paar vissers die vaak beten krijgen en af en toe een flinke zeebrasem vangen. Wij proberen het met een vast loodje, maar krijgen op deze manier alleen de kleintjes gevangen. Na ongeveer anderhalf uur besluiten we om terug te lopen. 'S avonds eten we wat in het restaurant dat bij het appartementencomplex zit.

Na het eten is mijn pa moe en wil ik graag nog gaan vissen. Van Pieter Beelen krijg ik de tip om een lichtgevende kraal boven de haak te zetten, om rode kardinaalbaars te vangen. Ik besluit om naar het kadewandje bij de duikschool te lopen. Wanneer ik daar in gooi vang ik vrijwel meteen bokvissen, al snel heb ik er tien. Op de lichtere hengel heb ik kleinere haakjes zitten, waarmee ik recht naar beneden vis. Al snel vang ik 

Zwarte schorpioenvis

ook op deze hengel veel visjes, het is eigenlijk geen moment rustig. Door elkaar vang ik bokvis, bandzeebrasem, blauwvin monniksvis en madeira schorpioenvis. Dan komt Ad aanlopen, hij wilde toch wel even komen kijken. Vrijwel meteen vang ik een flinke zwarte schorpioenvis, deze had ik op Kreta ook al, maar deze is ongeveer drie keer zo zwaar. Na deze vis geef ik de hengel aan mijn pa en ook hij krijgt meteen beet. Een rode kardinaalbaars! Hij gooit weer in en vangt meteen weer een kardinaalbaars. Hij geeft mij de hengel zo dat ik er ook 'vlug' even één kan vangen. Meteen vang ik een bandzeebrasem en de volgende vis is een schorpioenvis. Ik geef de hengel weer aan Ad en hij vangt vrijwel meteen weer een kardinaalbaars. Hopen dat het dadelijk wel lukt! Een visser achter ons heeft ondertussen een harder gevangen van zo'n 45cm na nog een half uurtje besluit mijn pa om weer terug te lopen, maar ik vis verder. Wanneer hij weg is vang ik een gewone zeebrasem!

Gewone zeebrasem

 Yes! Deze rotzak kreeg ik op Kreta maar niet te pakken, terwijl ik ze vaker gezien heb. Na een tijdje vang ik ook mijn rode kardinaalbaars. Na de eerste 'grootkopgoudvis' gaat het makkelijk, ik vang er in totaal tien. De visser achter mij is vertrokken en er zijn vier andere voor in de plaats gekomen. Ze gooien flinke emmers voer in het water en vissen met dode bokvis, een inktvisplug en drie strandhengels. Ik heb de hele tijd actie en vang veel van dezelfde soorten. Na een tijdje hoor ik een hoop gespetter en beginnen de mannen te roepen 'Kalamari, kalamari!' Toevallig weet ik van de menukaart dat dit inktvis betekent. Al snel wordt het beest uit het water gezwiept en doodgemaakt, een pijlinktvis van misschien wel 70cm. Ik besluit om de mannen eens aan te spreken, over soorten die ik nog niet heb. Ik krijg wat tips om kogelvis bij het vliegveld in de buurt te proberen, ondertussen komt er een flinke rog aanzwemmen, recht voor de kant! Een van de mannen maakt de verkeerde keuze en sleept zijn lompe zware plug langs het beest af, waardoor de rog schrikt en weg zwemt. Kort hierna ben ik terug naar het appartement gelopen om te gaan slapen.

Rode kardinaalbaars - al snel omgedoopt tot grootkopgoudvis

Woensdag
Tijdens het ontbijt en de koffie besluiten we om vandaag een stuk verder naar het westen te lopen. Naar

Een droomplek om een keer te vissen!

het volgende dorpje, onder weg zien we dat er in één van de rotswanden een trap is gebouwd. Hier gaan we eerst even naar beneden om een uurtje te vissen. Ik maak voor Ad een paternoster met twee dwarrellijntjes aan de zwaardere hengel. Aan de lichte hengel maak ik voor mezelf een klein sandeel shadje, met daarboven een zijlijn waar ik een haakje maat 14 en een stukje inktvis aan zet. Ad heeft al snel een schorpioenvis te pakken. Niet veel later vang ik een prachtig gekleurde baars, welke soort het is weet ik niet, maar het is zeker een nieuwe. Verder vangen we allebei af en toe een pauwlipvis of blauwvin monniksvis. Wanneer het even stil valt, klim ik over een paar stenen om wat

Konings zaagbaars

verder weg te kunnen vissen. Hier wordt het shadje steeds doormidden gebeten! Ook zijn er vaak kleine hapjes uit. Daarom maak een kleiner stukje inktvis aan de haak, ongeveer even groot als de ontbrekende stukjes shad. Kort daarna krijg ik een zachte aanbeet, ik haal hem binnen en zie dat ik een macaronesische spitssnuis kogelvis te pakken heb, op de inktvis! Dit is één van de soorten die ik heel graag wilde vangen hier! Na deze vis besluiten we om verder te lopen. Na een kilometer of vijf, komen we in de jachthaven. Hier puilt het uit van de vissen. De uitspraak 'meer water dan vis' is hier bijna niet meer van toepassing. Er zitten harders, zeebaarzen, verschillende zeebrasems, gestreepte bokvissen en monniksvissen. Helaas mag je niet vissen in de haven, daarom gaan we maar even op een terrasje zitten. Na twee biertjes, lopen we weer door om alle boten te bekijken. Het is echt niet

te geloven wat een grote en vooral dure boten hier liggen. Nadat we alles in de haven gezien hebben beginnen we aan de terugweg. Na een paar kilometer wandelen besluiten we om nog een korte stop in te lassen, om even af te koelen en te vissen. Hier vang ik nog een rode baars, het lijkt dezelfde soort als die ene van vanochtend, maar ik knip toch voor de zekerheid een foto. Even later vang ik nog een spitssnuit kogelvis. Daarna pakken we in en lopen we terug naar het appartementencomplex, waar we van het lopend buffet in het restaurantje eten.

Macaronesische spitssnuit kogelvis

(Gewone) zaagbaars - gelukkig wel een foto

Wanneer we klaar zijn met eten, gaan we naar de pooltafel, om een paar potjes te spelen. Rond negen uur is mijn pa moe en ga ik weer alleen vissen. Deze keer loop ik naar de rotsblokken bij de kop van de haven. Daar kom ik een visser tegen die net opgehouden is met vissen, we hebben het even over verschillende soorten en waar ik het beste kan gaan zitten. De beste man geeft mij ook nog een flink stuk bindelastiek, daarmee zou je vooral met garnalen beter vangen. Na wat handig informatie te krijgen besluit hij te gaan en ik om door te klimmen tot 'the corner' omdat het daar heel diep is volgens hem. Onder weg vind ik een grote zak vol met harde broodjes, deze neem ik mee. In de hoek aangekomen begin ik met stukjes inktvis aan de zwaardere hengel te vissen. Die gooi ik ver in. Van de broodjes voer ik steeds een handvol kleine stukjes, in de hoop dat er wat grotere vis van komt eten. Aan het lichte hengeltje maak ik een dobber, de broodjes zijn te hard om aan de haak te maken, daarom kies ik voor een klein stukje inktvis. Al snel vang ik kleine bokvisjes en rode kardinaalbaarzen. Dan zie ik een stukje uit de kant iets blauwigs, ik dacht dat het steen was, maar hij beweegt! Ik denk dat het een dentice (dentex dentex) is, het is een gevaarte van wel 1,20m lang! Ik probeer zo vlug mogelijk aan mijn zwaardere hengel een dobber en het net gevangen bokvisje te maken. Helaas is het monster al te ver weg voordat ik klaar ben om hem te vangen. Toch vis ik zo verder, wie weet komt hij nog een keer kijken, of zijn er meer. Na een half uurtje is het brood gevonden door grotere vissen, daarom loop ik met mijn lichtere hengeltje achter het wegdrijvende brood aan. Dan zie ik op eens iets duiken! Wat was dat? Meteen gebeurd het nog een

Geep - Tylosurus acus imperialis

keer! Waarom duikt er iets twee keer zo snel achter elkaar? Ik kijk om en zie de zwaardere hengel flink te keer gaan! Shit! Ik leg de andere hengel neer en race als een slingeraap over de stenen naar mijn hengel. Hij zit er nog aan! Ik dacht eerst dat het een barracuda was, maar zie al snel een grote geep aan de haak hangen. Na een kort gevecht komt hij bij de kant. Wow, mijn eerste geep ooit en meteen zo'n grote! Ik zie dat deze veel blauwer is als de gepen in Nederland. Dit moet wel een andere soort zijn. Helaas heeft hij het kleine dregje samen met het bokvisje ingeslikt. Daarom besluit ik maar om hem dood te maken, volgende keer moet ik beter opletten... Ik stop hem in een plastic zak en besluit om terug naar het appartementje te lopen. 

Nog een foto waarop het blauwe goed zichtbaar is

Donderdag
Vandaag is het is zover, van de boot vissen! Om kwart voor zeven gaat de wekker, we eten op het terrasje en rond tien voor acht worden we opgehaald. Er zijn nog zes andere mensen die mee gaan, waarvan er vijf zullen vissen. Wanneer we de haven uit zijn, gaan er zeven hengels met daaraan pluggen te water. Iedereen heeft zijn eigen hengel toegewezen gekregen en we trollen rustig naar de eerste plek om op de bodem te vissen. Onderweg zie ik twee keer een hengel van iemand anders een flinke tik krijgen, maar ze zijn te laat met aanslaan. Net voordat we op de eerste plek aankomen krijgt mijn hengel beet! Ik sla aan, ja hangen! Het is geen grote vis, maar zeker een rover. Na een paar meter binnenhalen voel ik op eens minder weerstand. Argh! Hij is los gekomen. We waren eigenlijk al op de eerste bestemming aangekomen, dus varen we niet verder en vervangen we de pluggen voor paternosters. Er zijn stukjes garnaal en inktvis voor ons geregeld als

Bruine kogelvis

aas. Mijn pa heeft vrijwel meteen een zeekarper van ongeveer 30cm te pakken. Ondertussen vangt iedereen bokvissen. Deze worden in een tank gezet en als aas gebruikt. Sommige levend onder een ballon en andere dood op de bodem. Achter mij is ondertussen een bruine kogelvis gevangen. Na mijn achtste bokvis vind ik het leuk geweest met die beesten! Ik wil ook andere soorten! De volgende vis is een bruine kogelvis, yes! Ik knip vlug een paar foto's en dan mag hij weer zwemmen. Daarna is het weer alleen bokvis. Wanneer ik net mijn lood weer laat zakken, zegt de schipper dat het tijd is om binnen te draaien. Niet met mijn aas nog aan de haak, denk ik. Dan krijg ik een harde aanbeet, yes! Als ik deze op de boot krijg is het mijn 100ste soort. Ik draai hem langzaam binnen, 

Zeekarper - mijn 100ste is soort!

deze vis is te belangrijk om te verspelen! Na ongeveer een minuutje til ik hem op de boot, ook een zeekarper. De 100ste is binnen! Deze heb ik op Kreta één verspeeld, dus ik ben heel blij met deze vis. Na deze vis, varen we trollend naar de volgende plek. Na ongeveer twintig minuten zijn we op de goede plek. We maken wat grotere haken aan de paternosters, maar vissen op dezelfde manier verder. Deze plek is 40m diep en er staat meer stroming. De brokken lood blijven niet op de bodem liggen, waardoor we steeds een beetje lijn bijgeven. Ad roept 'Sjors!' ik zie dat zijn hengel zo krom als een hoepel staat, maar voel ondertussen een keiharde knal op mijn eigen hengel. 'Geen tijd om te kijken! Ik heb er ook één!' Tijdens het getakel hoor ik Ad op eens vloeken, de zijne is hij kwijt. Niet veel later komt er bij mij een trekkervis boven drijven! Een medewerker van de boot schept hem voor me. Wauw! Wat een mooie vis! En hoe sterk ook, ik dacht dat er een vis van minstens 70cm aan de haak zat! De vis die mijn pa aan de haak had, was waarschijnlijk ook een trekkervis, ze staan er om bekend dat ze haak door midden bijten en mijn pa had alleen nog een haaksteel over.

Trekkervis

Dan zie ik iemand anders een rode vis vangen, een snapper zegt hij. De schipper weet dat het een 'pandora' is, die lijkt op een rode snapper maar wordt minder groot. Niet veel later

Rode zeebrasem - in het engels common pandora

krijg ik weer beet en heb ik ook een pandora te pakken. Achter mij vangt een vrouw een grote pieterman. Helaas krijg ik die geen aan de haak. In het half uur daarna wordt er door niemand nog iets gevangen. Daarna gaan we weer verder met trollen. We proberen het nog twee uur, maar helaas krijgen we niet één keer beet. Ondertussen maakt de jongen die de vis voor mij schepte, de trekkervis en een pandora schoon. Ik twijfelde of we de trekkervis wel dood moesten maken, maar het personeel van de boot haalde me over, het zou de lekkerste vis zijn die je kunt vangen. Mijn pa en ik kunnen ze in het appartement klaarmaken. Wanneer we terug in de haven zijn probeer ik uit het zicht van de havenwacht nog een hagedisvis te vangen, maar dit lukt helaas ook niet. Wanneer we uit de boot stappen, brengt de schipper ons weer terug naar het appartement.

In het appartementje bakken we onze visjes, die smaken overheerlijk! Vooral de trekkervis is echt heel erg goed te eten. Uit het skelet dat over blijft haal ik de onderkaak, om deze te bewaren als aandenken van deze vakantie. Na het eten drinken we een biertje op het terras voor ons 

appartement. Rond half tien gaat Ad slapen en ga ik weer vissen. Deze keer ga ik op zoek naar een zandplaat, in de veronderstelling dat er andere vis zal zitten. Op het eerste strandje golft het zo hard dat ik de beten niet kan zien, zeker niet op de korte hengeltjes. Na hier een half uurtje proberen loop ik verder. Een paar honderd meter verderop kom ik bij een pier. Daar zit ik al voorbij de branding, waardoor de hengels een stuk beter stil blijven liggen. Ik heb de geep in stukjes gesneden om als aas te gebruiken. Helaas krijg ik op de zwaardere hengel geen beten. Op de lichtere hengel heb ik stukjes garnaal zitten, iedere keer krijg ik meteen beet, maar hangt de vis niet. Na een paar keer leeggegeten haken boven te zien komen, besluit ik om het bindelastiek te gebruiken. Vrijwel meteen is het raak! Dit is een nieuwe soort, maar ik heb geen flauw idee welke. Hij lijkt op een bokvis, maar dan met de bouw van een zeebrasem. Op deze manier vang ik veel van dezelfde vissen. Wanneer de garnalen op zijn heb ik er in totaal twintig gevangen.

Spaanse zeebrasem

Vrijdag
Vandaag wordt ik later wakker, rond kwart over tien. Mijn pa is er al meer dan een uur uit en heeft al koffie gezet. We lopen eerst naar de boulevard waar ik een cadeautje voor Juul koop, ook gaan we daar nog even zitten om wat te drinken en een pizza als lunch te eten. Wanneer we terug bij het appartement zijn herinnert Ad me aan de twee soorten die we de eerste dag zagen. 'Zullen we die eens gaan vangen?' Vraagt hij. Dat vind ik een goed plan. Eerst maken we voer van brood en garnalen, omdat de visser die wij zagen dat ook gebruikte. Wanneer we daar aankomen ligt er een bootje voor de kadewand. Ik zie meteen heel veel vuurzeebrasems en een stelletje atlantische monniksvissen. Dat is er al vast één! Ik begin de lichte hengel klaar te maken, maar dan komen er twee mannen aanlopen. Ze zeggen dat we hier niet mogen vissen en dat er geklaagd is in de laatste week, omdat toch veel mensen hier komen vissen. Zelfs de politie is ingelicht en als je een boete wilt vermijden kun je hier beter niet gaan zitten. Verdorie! Net nu ik een nieuwe soort zie zwemmen! Daarom gaan we maar, ongeveer 70m verderop op een steenformatie zitten. Ik gooi een handje voer en meteen komt er vis kijken.

Pauwlipvis - mooi, maar heel vervelend

Veel pauwlipvissen, kleine zeebrasempjes, blauwvin monniksvis en de gewilde atlantische monniksvis. Mijn pa wil proberen een geep te vangen, dus hij vist verder weg met een dobber. Ik vang één pauwlipvis en één marmerzeebrasem, maar het valt heel zwaar tegen. Zelfs met de bindelastiek krijg ik geen atlantische monniksvis gevangen. Wel pauwlipvissen, die beesten zijn mijn target de hele tijd voor! Na een tijdje zien we ook af en toe harder en grotere zeebrasems zwemmen, maar ze blijven op afstand. Ook zie ik een iets grotere soort die ik nog niet heb, ik denk dat het jonge amberjack is. We hebben heel de middag geprobeerd, maar geen nieuwe soorten gevangen. De slijmvissen en pauwlipvissen zijn veel gulziger als de andere soorten. Op het einde van de middag vang ik een slijmvis waarover ik twijfel, of het een andere soort is. 'S avonds besluit ik om nog even met een ratelende plug te gaan vissen, helaas krijg ik geen één keer beet.

Molly slijmvis

Ongeveer een week nadat ik weer terug thuis was, kwam ik er via soortenjagers achter dat dit inderdaad een andere soort is, de molly slijmvis.

Zaterdag
Toen we wakker werden was de lucht heel donker. Voordat we gaan begint het al te regenen. We gaan eerst maar even poolen totdat het droog is. Na drie potjes gespeeld te hebben, is de regen gestopt. We lopen over de boulevard, maar we vissen niet. We spelen een potje mini-golf ergens op een dak, tijdens het spel begint het weer te regenen. Na alle banen gehad te hebben, gaan we daarom onder een afdak wat drinken. Na ongeveer een uur is het weer droog, omdat er wel overal nog donkere wolken hangen besluiten

Vuurzeebrasem

we om terug te lopen naar het appartement. Onder weg begint het weer te regenen, daarom gaan we maar niet meer vissen. Hoewel het wel kriebelt om nog te gaan, wat alleen maar erger wordt wanneer ik met Pascal Rommelaere aan het chatten ben. Hij vertelt me dat er vier soorten zijn van die rode baarzen, die ik een paar dagen geleden ving. Met mijn telefoon maak ik foto's van het schermpje dat op de camera zit. Hij zegt dat ik waarschijnlijk zaagbaars en konings zaagbaars gevangen heb. En dat schriftbaars en kleine schriftbaars zich op dezelfde plekken ophouden. Ze zouden ook 's nachts te vangen zijn, dus het is het proberen waard. Op de plek aangekomen krijg ik weinig beten, ik vang een paar blauwvin monniksvissen en nog drie konings zaagbaarzen. Ik vis dus op de goede manier, maar de twee soorten die ik zoek laten zicht niet zien. Na een tijdje vang ik nog één vuurzeebrasem. Daarna besluit ik om maar te gaan, omdat we de volgende dag al om vijf uur op moeten.

Om zes uur 's ochtends gaan we met de taxi naar het vliegveld. Het is alweer afgelopen. Na ongeveer 4,5 uur vliegen landen we weer in Eindhoven. Het was een geweldige vakantie, met geweldig weer, een prachtige omgeving, gezelligheid met mijn pa en veel visjes. In totaal 23 verschillende soorten, waarvan 17 nieuwe!

Soortenjagen in de Oosterschelde

De Oosterschelde is een populaire duikplek. Van het duiken daar, zijn veel verslagen waar in staat wat ze gezien hebben en ook veel prachtige foto's. Hiervan wist ik dat er vaak slakdolf en snotolf gezien wordt in de winter. Dat zijn twee vissen die zo goed als nooit aan de hengel gevangen worden in Nederland. Als ze er zitten, moet het kunnen besloot ik samen met Marcel de Vries.

Op 10 december spraken we af bij het station in Roosendaal, waar vanuit we met zijn auto door zouden rijden naar Wemeldinge. Daar aangekomen visten we met lichte hengels en 40 gram lood. Slakfolf zou met storm zelfs ooit per ongeluk op de kant terecht komen, daarom gooiden we maar een paar meter in. Als aas gebruikten we één slikzager per haak, maat 14.

Het begon langzaam, maar na ongeveer een uurtje kwam de eerste beet voor mij. Een klein botje. Niet veel later ving Marcel een dikkopje. Na deze twee vissen kregen we wat vaker beet. Een paar dikkopjes later ving Marcel een klein scholletje. Niet veel later vang ik weer een platvisje, ook een schol! Hij is maar 12cm lang, maar het is wel een nieuwe soort voor mij. Dat is nummer 89! Hierna vangen we geen platvisjes meer. Wel vangen we allebei veel dikkopjes, waardoor we ons niet vervelen. Helaas hebben we geen slakdolf of snotolf gezien. Een goede reden om nog eens terug te gaan! Rond half elf zijn we gestopt met vissen.

Marcel bedankt voor de gezellige avond, de foto's en het regelen van het aas!

De aanhouder fint, uh, wint

De fint staat al een tijdje op mijn verlanglijst. Ze zijn ieder jaar maar voor een korte periode in Nederland, maar wanneer ze er zijn, zijn er veel. Vorig jaar was het me niet gelukt om op tijd naar de nieuwe waterweg te gaan. Dit jaar begon het er ook steeds meer op te lijken dat het er niet van zou komen.

Roman Schaeken, waar ik al een keer eerder mee gevist heb in Scheveningen, wilde graag zijn eerste snoekbaars vangen. We kwamen op het idee om op het Ij te vissen, om eerst met shads te gooien en daarna te proberen om harder te vangen. Een paar dagen voordat we zouden gaan kwam ik op het idee om naar de waterweg te gaan voor fint. Dit kon wel eens de laatste kans van het jaar worden om ze nog te vangen, gelukkig vond Roman dit ook een goed idee en werd de planning veranderd.

Gisteren was het zo ver. Na een korte nacht pak ik de trein naar Maassluis. Bij het hengelhuis ontmoet ik Roman. We kopen nog wat materiaal en vanaf daar vertrekken we naar de landtong van Rozenburg. Om kwart over elf komen we aan bij de maeslantkering. Daar vissen we eerst recht langs hek. Roman vist ook met de feeder, om kans te maken op een tong. We zien hier een flinke brasem en nog wat kleine visjes waarvan we niet zeker weten welke soort het is. Tijdens het vissen hier zitten we vaak vast, daarom verkassen we al na een half uur. We lopen naar de pier van de vuurtoren, daar zie ik twee harders zwemmen. Ik gooi wat brood, maar ze hebben geen interesse. Een paar minuten later zijn ze weer weg, verder zien we hier niets. Daarom besluiten we om naar een strekdammetje te gaan waar al vier andere vissers met pilkertjes staan te gooien. Onderweg zien we weer een stel harders deze krijgen we ook niet aan het eten, dus lopen we weer verder. We vragen de andere vissers of ze het goed vinden als we er bij komen staan. Voordat we ingegooid hebben krijgt één van de mannen beet, wanneer de vis helemaal uit het water springt komt hij los. Hier zitten ze dus! Roman krijgt ook al snel beet en niet veel later heeft hij zijn fint op de kant. Na een foto gaat hij weer terug. Nu ik nog!

Fint - Roman

Een paar minuten later krijg ik ook beet, helaas komt de vis los. Niet erg, ik vang er dadelijk toch wel één, denk ik nog. De mannen naast ons hebben er een wedstrijdje van gemaakt, de koploper heeft er al achttien gevangen. We zien bij hun de ene na de andere fint op de kant komen. Roman vangt ondertussen zijn tweede fint. Ik krijg wel vaak beet, maar meestal haak ik ze niet. Wanneer ik er wel één haak duurt het niet lang voordat hij uit het water springt en weer los komt. Ik ga stug verder met gooien en probeer van alles; andere pilkers, een dreg in plaats van een enkele haak, de hengeltop laag houden, sneller binnendraaien, maar ook langzamer drillen. Wat ik ook doe, iedere vis komt los. Soms net voor de kant, soms op 35 meter afstand. Roman heeft na ongeveer drie kwartier zijn derde binnen. Bij mij lukt het maar niet, soms krijg ik zelfs twee keer beet in één worp. Na ongeveer twee uurtjes gooien heb ik nog steeds geen fint op de kant gekregen en is het Roman ook niet meer gelukt om er nog één te vangen. De andere mannen besluiten om in te pakken, ze tellen even hoeveel iedereen er gevangen heeft en komen uit op een totaal van 82 vissen! Wanneer ze weg zijn hebben wij meer ruimte om te vissen, maar de finten blijven ontsnappen. Het water begint langzaam te stijgen en half uur daarna is het ook voor ons tijd om te vertrekken. Bij de laatste worp krijg ik net na het ingooien een keiharde aanbeet, deze lijkt te blijven hangen! Wanneer hij nog zo'n tien meter van me af is springt hij uit het water en is ook deze fint mij te slim af!

Een beetje verslagen gaan we naar huis, dat me dit niet is gelukt zeg! Misschien wel twintig vissen aan de haak gehad, maar geen gevangen. Dit heb ik nog nooit eerder mee gemaakt. In de auto bedenk ik me dat er twee opties zijn om toch een fint te vangen; of een jaar wachten, of morgen teruggaan. 'S avonds chat ik met een paar andere vissers die ze al wel gevangen hebben, volgens hun is snel binnenvissen de truc. De vis naar je toe sleuren zo dat er genoeg spanning op je draad blijft staan als hij springt. Daarna maak ik de beslissing, het wordt morgen! Niet vanaf de landtong, maar aan de andere kant van de waterweg bij Hoek van Holland. Dit omdat de laatste pond terug al om 16:41 gaat.

Zondag wordt ik wakker, rond zes uur is het laag water dus ik hoeft niet vroeg te vertrekken. Na rustig koffie te drinken en te ontbijten ga ik naar het station. Met een dubbel gevoel stap ik in de trein, zijn ze wel te vangen vanaf de andere kant? En als ze al bijten, zal het dan vandaag wel lukken? Rond kwart over drie stap ik uit bij station Hoek van Holland haven. Vanuit daar ben ik zo bij de waterweg, ik kijk rond of ik vissen zie springen. Helaas zie ik niks, ik begin richting de pier te lopen. Hier zijn niet van diezelfde strekdammetjes als aan de overkant. Daardoor is de stroming anders, het kan goed zijn dat ze daarom allemaal aan de kant van de landtong zitten. Bij het Atlantik wallmuseum liggen een stel stenen waar je met laag water op kunt gaan staan. Het zijn vier strekdammetjes waarvan de punten met elkaar verbonden zijn, Bij de laatste begin ik vanuit de hoek te gooien met het pilkertje. Ik hou goed in de gaten hoe ver ik de blokken op kan zonder natte voeten te krijgen. Al vissend ga ik steeds iets verder op de stenen staan, na ongeveer 25 minuten gooien voel ik een flinke ruk aan de andere kant van de lijn. Helaas komt hij al snel los. Zenuwachtig ga ik verder met vissen, ik ga het vandaag niet weer verknallen! Al snel komen er meer beten. Een paar keer wordt de pilker gepakt, maar haak ik de vis niet. Nu zie ik wel af en toe een fint springen. Niet veel later blijft er weer één hangen, ik draai heel snel binnen en hoewel de vis springt komt hij nu niet los! Recht voor de kant, wanneer ik hem wil scheppen, maakt hij nog een sprong waardoor hij alsnog weg komt. Argh! Ik begin langzaam een hekel aan deze beesten te krijgen! Na ongeveer een uur zonder beten wissel ik van pilker, ik kies voor een kleinere met een enkele haak. Na een paar worpen krijg ik weer een beet, deze wordt niet gehaakt, maar ze zitten er dus nog! Zo blijft het spelletje doorgaan en ik begin steeds meer te denken dat dit wel eens net zo slecht af kan lopen als gisteren. Het is ondertussen al half zes en ik heb nog steeds geen fint op de kant gehad. De beten blijven nu wel redelijk snel komen, maar steeds als ik er één haak komt hij los. Wanneer het water weer langzaam begint te stijgen ga ik terug in de hoek staan. Rond kwart over zeven wordt het minder met de aanbeten. Ik begin steeds haastiger te vissen, de laatste twintig meter draai ik zo snel binnen als ik kan. Dit doe ik omdat ik dan sneller mijn pilker weer verder weg aan kan bieden. De vijfde of zesde keer dat ik

Alsnog dan toch - Fint

deze versnelling inzet gaat mijn hengel op eens krom! Maar een meter of vijftien uit de kant. Deze is van mij, denk ik hardop. Ik draai heel vlug binnen, nog geen halve meter voor de kant maakt hij een sprong en komt de pilker los. Door de spanning op de lijn vliegt hij toch op de kant, recht voor mijn voeten! Ik hou vlug mijn hand erop zodat hij niet terug het water in spartelt. Yes! Door gewoon koppig door te vissen heb ik dan toch mijn eerste fint gevangen! Wat een moeite zeg! Ik meet de vis en kom er achter dat hij maar liefst 42 centimeter is. Daarna gooi ik hem terug. Hoppa, vissoort 88 is binnen! Nu de druk om er een te vangen weg is vind ik het niet meer zo erg dat ze vaak los komen. Rustig vis ik verder. In ongeveer een half uur tijd krijg ik nog drie keer beet, maar ik krijg ze weer niet op de kant. Ik ga even zitten om een broodje te eten, het is ondertussen al bijna donker en ik wil zo naar huis toe gaan. Wanneer mijn broodje op is, gooi ik nog een paar keer in, omdat ik anders toch te vroeg ben voor de trein. Dan krijg ik weer een aanbeet, deze wordt wel op de goede manier gevangen. Hij heeft de pilker redelijk ver weggewerkt, waardoor ik hem met een tangetje moet onthaken. Dit duurt even en omdat ik niet wil dat hij dood gaat, besluit ik geen foto te maken. Nadat deze vis weer zwemt is het tijd om te vertrekken.

Op de terugweg bedenk ik me dat het nog nooit zo lang geduurd heeft om een vis te vangen die gewoon bijt. Een heel weekend pilkers verzuipen voor twee finten.. De moeite waard? Ja. Zeker.

Gestippelde alver en een verrassing

Een tijd terug ving ik een paar barbelen, mooie beekforellen en een flinke kopvoorn op de Berwijn. De beek stroomt net over de grens bij Eijsden, daar stapte ik dan uit en de laatste paar kilometer ging ik te voet. Vismaat Jamie Steer heeft nog nooit een barbeel gevangen en wilde een paar weken geleden graag een poging gaan wagen. Om hem een handje te helpen heb ik hem de locatie en de methode die ik daar gebruikte doorgegeven. Hij kwam die dag terug en stuurde mij een foto van een mooie kopvoorn en een gestippelde alver. Verdorie! Die gestippelde alver is de reden waarom ik daar al vier keer eerder geweest ben! Daarom moest ik natuurlijk terug.

Vandaag was het zo ver, omdat ik deze week avonddiensten heb gehad was ik niet zo vroeg wakker. Hierdoor en samen met mijn eeuwige getwijfel vertrek ik pas rond half twaalf. Rond één uur kom ik bij de beek. Ik besluit om eerst driftend te vissen met een made. Jamie ving zijn alver met een stuk dauwpier, maar een kleine vis belaag ik liever met klein aas. Na een aantal worpen zie ik af en toe een visje aan de oppervlakte happen. Zouden ze dat zijn? Ik gooi op die plek een paar keer in. Ze pakken de made wel, maar tuffen deze net zo vlug weer uit. Na ongeveer tien worpen besluit ik om mijn dobber wat langer mee te laten voeren door de stroming, onder een struik door. Als mijn pennetje te ver weg drijft, trek hem een paar meter naar me toe en laat ik hem weer afdrijven. Bij de derde keer naar me toe te halen krijg ik een zachte aanbeet. Ik haal mijn draad binnen en zie de gestippelde alver waar ik op hoopte! Yes! Hoe kan ik deze vis over het hoofd gezien hebben? Ze zaten hier waarschijnlijk altijd al! Ik til hem uit het water en probeer een goede foto te maken, maar door de grauwe lucht en de schaduw valt dit nogal tegen. Het duurt een beetje te lang naar mijn zin, daarom giet ik wat water uit een flesje over het visje zodat hij niet dood gaat. Na een paar minuten klungelen heb ik dan toch een redelijke foto, niet helemaal scherp, maar toch. Vissoort nummer 86 is binnen!

Gestippelde alver - jammer van de foto

Na mijn vangst vis ik nog even zo verder, hopend dat ik er nog eentje vang voor een betere foto. Na ongeveer een half uurtje met het pennetje te gooien en te slepen geef ik het op. Ik wil nog wel een andere mooie vis vangen, of een barbeel, om Jamie mee te kunnen plagen. Deze keer kies ik voor een schuifloodje van 28 gram, maar laat mijn pen zitten. Op deze manier kan de draad slapper staan waardoor de vis minder snel weerstand voelt. Ik gebruik ongeveer 80cm onderlijn, omdat de stroming de lijn al voor een groot deel strak trekt. Zo zou de vis iets meer tijd moeten hebben om het aas te pakken. Als aas gebruik ik een halve dauwworm. Ik gooi in en ga rustig onder een boom zitten wachten. Al snel krijg ik beet, een baarsje van ongeveer twintig centimeter. Wanneer ik weer op dezelfde plek gooi krijg ik meteen weer beet, weer een baarsje.. Hier kom ik niet voor! De volgende worp is een paar meter dichterbij, in de hardere stroming. Wanneer ik een broodje zit te eten krijg ik beet, hardere tikken als van de baarsjes, dus dat is alvast goed! Ik begin de vis binnen te draaien en ik merk al snel dat dit geen baars is. Forel en barbeel zijn duidelijk te herkennen in het water en dat is deze vis allebei niet! Hij komt dichterbij, ik zie dat hij lang, slank en zilverachtig is. Wat heb ik er nu weer aan hangen? Nog dichterbij de kant gekomen, zie ik een wel heel grote rugvin! Mijn hart begint sneller te kloppen, ik voel me net weer dat kleine kind dat zijn eerste vis aan de haak heeft. Hier doe je het als soortenjager voor, dat gevoel wanneer je weet dat er een langverwachte soort aan de haak hangt. De vis komt boven en dan weet ik het zeker, Een vlagzalm! YES!! Op deze vis durfde ik eigenlijk al bijna niet meer te hopen in dit beekje. Alleen dan moet ik hem nog scheppen, ik heb alleen mijn pan-netje zonder de steel bij me, want de steel past niet in mijn rugzak. Na de meest stressvolle schepsessie van mijn leven, zit de vis in het net. Mijn camera is nog steeds niet helemaal oké, daarom hang ik het netje even in het water en ondertussen poets ik mijn lens schoon. Ik knip vlug een paar foto's, helaas met flits. Dankzij de flitser krijg ik van deze nieuwe soort wel een paar scherpe foto's. Wanneer ik de vlagzalm in het water leg zwemt hij niet weg. Verdorie! Ik heb hem zo goed behandeld! Ik begin de vis te reanimeren door hem op en neer te bewegen in het water. Gelukkig begint hij steeds meer tegen te stribbelen en schiet hij na een tijdje weer de diepte in. Wat een dag! Na deze vis gooi ik nog een paar keer uit, maar na drie kwartier besluit ik dat het mooi geweest is. Ik pak mijn spullen en wandel weer naar het station in Eijsden. Ongeveer anderhalf uur later ben ik weer thuis.

Vlagzalm

Tien dagen op Kreta

Ik zat er al maanden naar uit te kijken. Na zeven jaar eindelijk weer een keer op vakantie. Samen met Juul, mijn vriendin, zou ik voor tien dagen naar Kreta gaan. Op 22 Juli was het dan zo ver. Om 02:00 stond de wekker, van de zenuwen kon ik niet in slaap komen. Uiteindelijk heb ik niet geslapen en Juul een uurtje of anderhalf. Rond drie uur werden we door haar ouders naar Schiphol gebracht. Rond zeven uur vertrok het vliegtuig.

Vrijdag 23 Juli rond half één zijn we met een tussenstop in Heraklion aangekomen. Vanaf daar moeten we nog een uurtje met de bus voordat we bij ons appartementencomplex in Coutouloufari zijn. Toen we er eenmaal waren hebben we eerst boodschappen gedaan en daarna gingen we de boel verkennen. Chersonissos en de zee liggen ongeveer 900m van ons vandaan. De zus van Juul en een vriendin van haar zijn ook op het eiland, maar hun vakantie zat er al bijna op. Zij waren op star beach, daarom lopen we langs de zee af daarheen. Net voor mijn vakantie heb ik een polaroid zonnebril met donkere glazen gekocht.  Voordat we er zijn heb ik al visjes gezien die aan de oppervlakte aan het azen zijn. Bij star beach hebben we met zijn vieren een drankje besteld, na daar een tijdje te zitten zijn we weer opgesplitst. We krijgen de tip om een stuk terug te lopen en daar ergens uit eten te gaan, dus dat doen we. We zitten hier een paar meter hoger dan de zee, dus hebben we een prachtig uitzicht. Een ocotopus, een visje, een bord pasta en een paar glazen wijn later pakken we een taxi terug naar het appartement en zijn we vrijwel meteen gaan slapen.

De volgende dag werden we al vroeg wakker, na twee bakken koffie besluiten we om naar het strand te gaan. Na kort overleggen stop ik mijn hengel, mijn visdoos en een half brood in mijn rugzak. Bij de zee zien we pas hoe druk het overal wel niet is. We besluiten daarom om door te lopen totdat we een rustiger stuk tegenkomen. Na ongeveer een kilometer wandelen komen we op een stuk rotsstrand, daar is het veel minder druk. Waarschijnlijk om dat de stenen niet zo lekker liggen, maar er staan wel strandbedjes. We huren twee bedjes en een parasol dicht bij het water. Hier kan ik gewoon vanuit mijn strandbedje vissen! Omdat we hier toch gezellig bij elkaar zitten vis ik bijna de hele dag.

Ik gooi wat brood in het water en niet veel later komt er een school hardertjes van een centimeter of tien van eten. Met de pen probeer ik ze te vangen, maar dit valt behoorlijk tegen. Na een tijdje proberen besluit ik om met een vast loodje te vissen, in de hoop dat ze zichzelf haken. Na een paar keer een leeggegeten haak binnenhalen krijg ik een beetje. De vis zit vrijwel meteen vast achter een steen, daarom ga ik het water in om hem los te maken. Na wat geklungel til ik de eerste vis van de 

Reuzengrondel

vakantie uit het water. Een reuzengrondel! Niet wat ik verwacht had, maar de eerste binnen! Daarna blijft het een tijdje stil, de hardertjes eten mijn haak wel leeg maar ik vang er geen één. De pen wordt weer bevestigd, deze keer wikkel ik de draad een paar keer om het brood zodat het beter blijft zitten. Na een paar pogingen haak ik een visje, na een korte dril heb ik hem op de kant. Is dit een dunlipharder? Ik knip een foto en laat hem weer vrij. Dan zie ik dat het weggedreven brood veel sneller op is dan het brood wat dichterbij ligt. De volgende worp gooi ik zover als ik kan. Voordat mijn montage goed en wel in het water ligt schiet de dobber al weg. Ik sla aan en merk meteen dat deze vis een paar maatjes groter is. Na een korte dril komt er een vis boven die ik niet 1-2-3 herken. Al drie soorten! Op dezelfde manier vang ik al snel nog twee van deze vissen. Na de derde vangst bijten ze niet meer. De hardertjes eten nog wel en niet veel later vang ik er weer één.

Boxlip mullet

Oostatlantische gaffelmakreel

Na de tweede harder besluiten we dat het tijd voor pauze en een drankje is. We worden bij onze bedjes bediend door een aardige man die af en toe een praatje met ons maakt. Na iets meer dan een half uur besluit ik om eens wat eenkleppige schelpjes van de stenen te steken en als aas te

Pauwlipvis

gebruiken. Hiervoor gebruik ik weer een vast loodje. De top van mijn hengel beweegt steeds op en neer, maar ik vang niets. Daarom verwissel ik mijn twee haakjes maat 8 voor haakmaat 12. Dit heeft succes! Al snel vang ik een pauwlipvis. Weer een nieuwe soort erbij! Het water wordt langzaam rustiger en de beten worden minder. Wanneer we samen van een biertje zitten te genieten roept Juul 'Ja! Sjors, ja! Snel!' Ik zie dat ik vlug moet worden, omdat mijn hengel al bijna in het water ligt. Dit is de sterkste vis tot nu toe. Na een korte dril komt er een andere soort lipvis boven, wat zou dit zijn? Ik neem een paar foto's en laat hem weer vrij. Ongeveer twintig minuten later besluiten we in te pakken, omdat we vanavond met zijn vieren uit eten gaan, moeten we wel op tijd terug zijn. Ik draai mijn hengel binnen maar bedenk me dan dat het slim is om deze als laatste op te ruimen. Mijn montage laat ik recht voor de kant langs een steen zakken. Tijdens het opruimen krijg ik een wel heel wilde aanbeet! Omdat mijn draad nog geen meter uit de kant ligt, til ik de vis zo uit het water. Een soort baars, helemaal zwart met kleine gele vlekjes en een gele rand op zijn staartvin. Wat zou dit zijn? Wanneer deze vis weer zwemt en alles opgeruimd is gaan we naar de taxi en ons appartement. 'S avonds hebben we heerlijk gegeten in Coutouloufari dichtbij ons appartement.

Papegaaivis

Bruine tandbaars

Zondag word ik al om acht uur wakker. Juul wil nog een uurtje slapen, daarom ga ik met mijn skateboard een stukje verkennen. Na een gevaarlijke maar snelle afdaling kom ik bij de zee. Daar zie ik meteen een paar mooie rotsen waarlangs het water een stuk dieper lijkt. Ik had geen hengel bij me, maar wist dat ik daar nog een keer moest proberen. Na ongeveer een half uur rondrijden en kijken ga ik terug de berg op. Wanneer Juul ook goed en wel uit bed is gaan we wat boodschappen doen bij ons in de buurt. We delen een pizza als middageten en gaan daarna weer naar het strand. Dit keer lopen we bij de zee de andere kant op. Een eind verderop is een leuk strandje met kleine kiezels, hier kan je goed in de schaduw zitten. Wat fijn is voor ons, want ik ben een beetje verbrand en Juul al helemaal. Hier is de zee heel ruw, door alle stenen in het water en de rechte kant. Toch ga ik twee keer een half uurtje proberen. Ik verzamel weer wat schelpjes en vang al snel reuzengrondels. Eén keer zelfs twee tegelijk, beide boven de twintig centimeter. Na een iets verdere worp krijg ik een hele harde aanbeet. Niel veel later komt de zevende nieuwe 

Bandzeebrasem

soort van de vakantie boven! Een zeebrasem! Ik weet niet welke soort het is maar ik ben heel blij met deze vis. Na deze vangst ga ik even terug in mijn bedje zitten. We drinken samen een cocktail en na ongeveer drie kwartier ga ik toch nog even proberen om een visje te vangen. Na een stel reuzengrondels te vangen krijg ik weer beet. Dit is een schorpioenvis! Ik weet weer niet welke, maar toch alweer een nieuwe soort! Na deze vis ga ik terug naar Juul en gaan we een soort van kroegentochtje maken. Op het einde van de avond eten we bij een restaurantje op het strand. Wanneer we weer terug bij het appartement komen zijn we allebei zo moe dat we meteen gaan slapen.

Zwarte schorpioenvis

Maandag gaan we weer terug naar het rotsstrandje. De schelpen zijn tot nu toe zo succesvol dat ik er meteen maar een paar ga verzamelen. Het vissen staat vandaag op een lager pitje. Ik leg mijn hengel wel af en toe ergens anders neer maar ik vang het eerste uur niks. Wanneer mijn zin om te wachten op is, loop ik dropshottend langs de kant, al snel krijg ik beet. Ik til de vis uit het water en denk dat het een zwarte grondel is. Maar nadat ik hem aan Juul heb laten zien, zie ik het oranje randje op de voorste rugvin. Yes! Een paganelgrondel! In het uur daarna vang ik nog twee pauwlipvissen. We hadden de dag van te voren al een snorktel gekocht en we besluiten om deze

Paganelgrondel

eens uit te proberen. Juul ziet het niet zo zitten dus even later is de snorkel voor mij. Ik zie veel vissen die ik nog niet heb en besluit met mijn reishengeltje het water in te gaan. Ik kom er al snel achter dat de schelpjes erg geliefd zijn, maar dat de meeste vissen het niet in hun bek krijgen en hun interesse verliezen. Daarom vis ik daarna verder met een haakje maat 22 en een klein stukje van de schelpdiertjes. Dit levert iedere worp een vis op, maar het zijn alleen maar bandzeebrasems en pauwlipvissen. We lopen later in de middag terug naar de boulevard om wat te eten. Het is nog licht en we besluiten om naar de haven, een eind verderop, te wandelen. Daar zie ik al snel weer harders en niet veel later een schooltje gepen. Ik bevestig een kleine pilker aan mijn lijn. Bij de eerste worp gooi ik mijn molen leeg en vliegt de pilker inclusief mijn hele draad het water in. Deze molen heb ik tweedehands van mijn pa gekregen en niet gecontroleerd voor ons vertrek, pech voor mij! Ik heb wel een reservespoel bij met dikkere draad maar hier zit hooguit zes meter op. Voor de rest van de dag is het dus gedaan met vissen! We vissen nog wel even met een dobber, Juul weet nog een schorpioenvis en een pauwlipvisje te vangen. ´S avonds ligt de haven vol met boten waar je voor 25 tot 40 euro een dagje mee kunt varen. We hebben daar een paar foldertjes gekregen en besluiten dat we zeker een keer met één van de boten mee gaan.

Pauwlipvis

Dinsdag zijn we voor de verandering op een drukker strand gaan liggen. Na hier een paar uur te zwemmen en te zonnen ben ik eventjes op en neer gelopen naar een viswinkeltje. Daar koop ik nieuwe draad voor op mijn molen, een dobber, wat loodjes en ze verkopen zelfs zagers, waarvan ik ook een bakje mee neem. 'S middags rond half vijf lopen we weer naar de haven. Daar zou de boot waar we mee mee willen binnen een uur aankomen. In de tussentijd probeer ik om een geep te scoren. Ik krijg twee keer beet, maar ze blijven beide niet hangen. Niet veel later ziet Juul een zeenaald, die ik met een haakje 22 en een mini stukje zager niet gevangen krijg. We vangen nog wel een paar lipvisjes en een paar kleine bandzeebrasempjes. Ongeveer een half uur later komt de boot binnen, we gaan aan boord en betalen voor de volgende dag. We worden de volgende dag opgehaald en weggebracht, er zit zelfs een BBQ bij! Nadat we betaald hebben gaan we lekker uit eten en weer terug naar het appartement, daar leren we Elise kennen die in hetzelfde appartementencomplex als ons verblijft.

Woensdag ontbijten we bij het restaurantje dat bij de appartementen hoort. Rond half twaalf worden we opgehaald en rond kwart over twaalf varen we aan. De boot vaart eerst maar een kort stukje, naar een plek waar we kunnen zwemmen. Kort daarna is de BBQ en dan begint het

lange stuk varen, naar de haven Sissi. Onderweg zien we af en toe vliegende vissen springen. Eenmaal aangekomen zien we dat dit echt een hele mooie haven is. Met aan één kant palmen tot aan het kraakheldere water. We hebben hier maar een uurtje en hoewel het stikt van de harders vis ik hier niet. Op de terugweg wordt er muziek gedraaid en door veel mensen volop bier gedronken en gedanst. Wanneer we terug in de haven van Chersonissos zijn worden we met hetzelfde busje terug naar ons appartement gebracht. Juul is zo moe dat ze een uurtje wil gaan slapen. Dit is voor mij een kans om de stek, die ik al eerder gezien had, uit te testen. Op mijn skateboard ga ik de berg weer af, deze keer zonder te remmen! Bij de stek aangekomen klauter ik over de stenen en begin snel te vissen. Al snel vang ik een schorpioenvis, het beestje

weet mij te steken en het voelt net als een wespensteek. Gelukkig trekt de pijn snel weg. De volgende worp gooi ik een stukje verder in en heb al snel weer beet! Een hardertje! Wanneer ik hem vast pak voor de foto zie ik een geel vlekje op de kieuwdeksel, dit is een goudharder! Langs één steen krijg ik bij iedere worp vrijwel meteen beet. Vaak zijn het

Goudharder

grondels of pauwlipvissen maar de volgende worp vang ik een lipvis die ik nog niet eerder gezien heb, yes! Al twee nieuwe erbij! Wanneer het bijna tijd is om terug te gaan besluit ik om nog even vanaf een andere rots te vissen. Eerst vang ik twee reuzengrondels, maar de volgende vis is weer een nieuwe soort! Een soort slijmvis, maar welke? Deze vis wil echt niet op de foto, na mij te bijten en een hoop gespartel lukt het me dan toch om een goede foto te maken. Wanneer deze vis weer in de zee zit ga ik terug naar boven. Voordat ik naar het appartement ga koop ik wijn en een kaasje, die dezelfde avond nog op gaan.

Regenbooglipvis

Roodgevlekte slijmvis

Donderdagochtend besluiten we om een dagje rustig aan te doen en ons zo weinig mogelijk in te spannen. We ontbijten weer in het restaurantje en nemen daarna een taxi naar de boulevard. Waar we eerst de vissen spa binnen lopen. Hier ben ik voor de verandering zelf een keer het aas. Na een relaxt half uurtje maken we een wandeling. Voorbij de haven is een stuk strand wat we nog niet eerder gezien hebben, helaas is het ook hier heel druk. We besluiten om daar bij een tentje vast te lunchen. Na het eten spelen we nog een potje dammen en daarna lopen we naar het strandje waar ik voor het eerst een zeebrasem ving. We hebben ondertussen vrienden gemaakt met de 'beachboy' daar. Hij komt, als hij tijd heeft, vaak bij ons zitten om een praatje te

Mannetje van de regenbooglipvis

maken. Tegen het einde van de middag besluit ik om toch nog even op een rots te gaan staan met mijn hengel. Heel de vakantie heb ik dichtbij gevist, om mijn materiaal te sparen. Na een stel pauwlipvissen en reuzengrondels begin ik te twijfelen. Nieuwe soorten vang ik voor de kant vrijwel niet meer, dus ik besluit om de rest van de vakantie verder te gooien. Binnendraaien zonder het lood te verliezen is nogal lastig met het korte hengeltje. Ondanks het wilde takelen en snelle draaien, vang ik al snel regenbooglipvissen. Deze keer zitten er mannetjes bij. Deze zien er heel anders uit dan de vrouwtjes. Lipvissen hebben een vreemde manier van leven, ze worden allemaal geboren als vrouwtje. Naarmate ze groter en dominanter in de groep worden veranderen ze in een mannetje. Zoals je ziet veranderen ze helemaal van kleur. Na een aantal lipvissen krijg ik een doublet van twee zeebrasems, ze lijken helemaal niet op elkaar! Die ene heb ik al veel vaker gevangen, maar welke soort is die tweede dan? Na deze vis wil ik niet langer ongezellig doen en loop ik terug naar Juul. 'S avonds gaan we in Coutouloufari uit en eten en daarna drinken we thuis nog een flesje wijn.

Vuurzeebrasem

Vrijdag worden we wakker, onze planning is om naar Heraklion te gaan. Na een ontbijtje lopen we naar beneden en pakken we de bus. Ongeveer een uur later zijn we in Heraklion. Hier hebben we een wandeling door het centrum gemaakt en wat souvenirs gekocht. De stad en de kust zijn hier

wel een stuk meer vervuild dan in Chersonissos. Na onze wandeling voelen we er weinig voor om hier aan de kust te gaan liggen, daarom pakken we de bus terug en gaan we naar ons favoriete rotsstrandje. Ook hier ga ik verder gooien dan de andere keren. Al snel komen er een paar pauwlipvissen boven. Na vijf dezelfde lipvissen valt het stil. Wanneer Juul net met haar ouders aan het bellen is krijg ik weer een beetje. Het visje komt bij de kant en zo gauw ik hem kan zien ga ik helemaal uit mijn dak! Het is een mul! Een echte mul! Dit is voor mij het mooiste visje van de vakantie. Na een paar foto's gaat hij weer terug. Één worp later vang ik een zeebrasem, weer een soort die ik nog niet heb. Ik vraag me ondertussen af
hoe ik al deze soorten op naam ga brengen. Bij deze vis zitten twee hele grote parasieten op zijn flank, het lijken wel pissebedden, maar dan met slagtanden. Ik zet de vis even in een poeltje op de rotsen en peuter de bloedzuigende beestjes er van af. De vis mag weer zwemmen, maar de parasieten worden geplet. Na deze vis zijn mijn zagers op en probeer ik het nog even met wat schelpdiertjes. Helaas zonder succes. We pakken in en nemen een taxi naar Coutouloufari, waar we weer bij een ander tentje uit eten gaan, zoals iedere avond. 'S avonds rond half twaalf zijn we beide zo moe dat we vroeg terug naar het appartement gaan en na een douche gaan slapen.

Mul

Marmer zeebrasem

Zaterdagochtend worden we weer vroeg wakker. We moeten morgen alweer terug, daarom besluiten we om naar het strandje van 'onze maat' te gaan. Skatend gaan we naar beneden, we lopen nog langs wat winkeltjes, inclusief het viswinkeltje. Daar haal ik nog wat loodjes en een bakje zagers bij. Op het strandje drinken we eerst een paar biertjes en later op de dag schakelen we over op cocktails. Natuurlijk wil ik de laatste kansen op nieuwe soorten niet laten liggen. De steen waar ik vorige keer op stond is hier de favoriete plek geworden. Toch vis ik steeds maar eventjes, omdat ik niet ongezellig wil doen. Vandaag vang ik alleen maar zeebrasems en lipvissen die ik al eerder gevangen heb. Op het einde van de middag, wanneer ik weer een pauwlipvisje binnendraai zie ik opeens een schim op mijn visje afschieten. Wat is dit?! Het is een langwerpige gevlekte donkerblauwe vis, volgens mij een barracuda. Ik geef de vis wat lijn en begin het water in te lopen. Wanneer ik mijn lijn strak draai zie ik dat de rover alweer weg is. Er hangt alleen nog een gehavende lipvis vol gaten aan mijn haakje. Ik sla het arme beestje dood en maak een onderlijn met twee dreggen. Daar hang ik het lipvisje aan. Helaas gebeurd er niets en wanneer ik een uur later mijn montage ga controleren is mijn aasvis weg. Een nieuwe vis vangen om dood te maken zie ik niet zitten. Daarom pak ik mijn hengel maar weer in. Tegen de avond vragen we aan onze vriend waar we het beste lekker kunnen eten, hij zegt dat het restaurant waar het strandje van is recht hierboven is. Hij zegt erbij dat hij geen reclame wil maken voor zijn baas. Hij had zeker geen ongelijk! We hebben die avond het lekkerste eten van onze vakantie gegeten. Wanneer we 's avonds terug zijn bij ons appartement komen we Elise weer tegen. Ze is die dag bij het reptielenopvangcentrum geweest, waar ze ook veel aquaria hebben staan. We drinken en eten met zijn drieën tot een uur of een twee.


Zondag, de laatste dag, besluiten we om ook naar de reptielen en aquaria te gaan kijken. Eerst lopen we een rondje langs alle vissen, we bekijken alles kort. Ze hadden een paar gemengde bakken met veel vissen die ik ook heb gevangen, maar in andere in aparte bakken zaten murene's, pietermannen, congers, roggen en ze hebben zelfs een alligatorsnoek. Buiten in de tuin hadden ze veel verschillende reptielen. Ze hebben er verschillende grote pythons, een paar leguanen, een zeeschildpad, een grote landschildpad en nog veel meer kleinere reptielen zitten. Je kunt ze bijna allemaal vasthouden en/of voeren. Nadat we met de meeste op de foto zijn geweest ga ik terug naar binnen om de aquaria beter te bekijken. Overal hangen bordjes bij met de namen

van de vissen die er in zwemmen. De latijnse namen sla ik op in mijn telefoon, zodat ik ze via soortenjagers.nl op kan zoeken. Toch blijft het lastig om sommige vissen op deze manier te determineren. Na een gesprek met een enthousisaste man, heb ik al mijn nieuwe soorten op naam gebracht. Een paar soorten had ik al laten determineren op soortenjagers.nl maar de rest van de namen wist ik nu ook. Na drie uur vissen en reptielen bewonderen gaan we toch nog een paar uurtjes naar het strand. Juul heeft nog steeds niet gesnorkeld, maar vandaag gaat ze het doen. Wanneer we het water in gaan is het wel even lastig om op de goede plek te komen. We moeten over een grote

stenen plaat heen waar het water nogal hard overheen golft. Maar eenmaal voorbij de plaat is het water bijna drie meter diep en stikt het van de vissen. We hebben maar één snorkel, Juul begint meteen vissen aan te wijzen zo gauw ze naar beneden kijkt. Nadat zij uitgekeken is pak ik de snorkel over. Wow! Ik zie meteen lipvissen, grote zeebrasems, grote bokvissen, zeekarpers en ook nog wat vissen die ik zo niet bij naam kan noemen. Als je lang in het water ligt is het toch best koud, vandaar dat we even terug naar de kant gaan. Ik besluit om een stuk draad om een flesje te wikkelen en er een loodje en haak aan te bevestigen. Het lege flesje blijft drijven, waardoor ik het niet kwijt kan raken als er een vis aan komt. Een paar zagers stop ik in een plastic zakje in mijn broekzak. Ik hoeft niet lang te zoeken voordat ik nieuwe soorten zie. Ik laat het zagertje zakken, maar de lipvissen en kleine zeebrasempjes vallen meteen aan. Nu begrijp ik waarom ik die zoveel ving! Ze zijn veel gulziger als de andere vissen. Na een tijdje proberen haak ik een zeekarper van ongeveer twintig centimeter. Wanneer ik terug naar de kant aan het zwemmen ben komt deze helaas los. Bah! Balen, zeg! Die had ik heel graag op de foto gehad! Ik zwem weer terug naar de rand van de stenen plaat en begin weer verder te vissen. In een scheur zie ik wat beweging van wat grotere vissen, ik laat mijn zager er in zakken en krijg al snel weer beet! Ik takel de vis omhoog en begin weer aan de terugweg. Deze blijft wel mooi

Oostatlantische pauwlipvis

hangen! Is dit een zwartooglipvis? Ik dacht het zeker te weten, maar Pieter Beelen vertelde mij op soortenjagers.nl dat dit niet zo is. Theo Modder vertelde me een paar dagen later dat het een Oost atlantische pauwlipvis is! Na deze vis besluit ik om niet meer te snorkelen, ik zit te rillen van de kou en voel er maar weinig voor om terug het water in te gaan. Na een broodje te eten en nog even van de zon te genieten zien we dat we over drie kwartier alweer de taxi terug moeten hebben. Juul vraagt waarom ik niet even naar de haven loop, om die ene lange vis nog te vangen. Dat vind ik een goed idee. Na vijf minuten wandelen kom ik in de haven, ik zie de gepen wel zwemmen, maar ze hebben geen interesse in een stuk zager. Even later zie ik kleine zwarte visjes, vlak voor de kant. Ik bied ze het stukje zager aan, ze willen wel, maar de pauwlipvissen zijn gretiger. Dus trek ik het stukje zager steeds weg als ik weer zo'n vreetzak aan zie komen zwemmen. Wanneer ik even op mijn telefoon kijk voor de tijd, krijg ik beet. Het visje is zo uit het water, wat is dit? Nou, ja maakt niet uit, een nieuwe soort, maar als ik die zwarte nog wil vangen moet ik vlug worden. Ik knip snel een foto en gooi hem terug, ik maak zo snel als ik kan een nieuw stukje zager aan mijn haak en gooi weer in. Na een paar mislukte pogingen vang ik er dan toch één! Yes! Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik alweer aan moet lopen. Vlug terug naar Juul en samen naar de taxi. Terug bij het appartement kleden we ons om en drinken we nog één biertje voordat we naar de reisbus moeten die ons naar het vliegveld brengt.

Bokvis

Monniksvis

Onderweg bekijk ik al mijn foto's en kom ik er achter dat ik maar liefst achttien nieuwe soorten heb gevangen! Wat een vakantie zeg! We hebben samen erg genoten van het eten, het weer, de zee, de aardige mensen en daarbij heb ik ook nog eens zoveel nieuwe soorten gevangen! Met zijn tweeën op vakantie gaan is zeker voor herhaling vatbaar!

Drie weken later, wanneer ik mijn vakantiefoto's weer eens doorblader, zie ik dat één zeebrasem toch niet helemaal op de rest lijkt. Via fishbase kom ik er achter dat het waarschijnlijk een goudstreep zeebrasem is. Deze foto gaat als zwoenzel op soortenjagers en een dag later bevestigd Ton Nientied dat ik inderdaad gelijk had! Dat zet de teller van de vakantie op negentien nieuwe soorten!

Goudstreep zeebrasem