Een dagje amsterdam

Al een tijdje terug hadden Jamie en ik het over snoekbaars vangen. Ik had er nog nooit één gevangen en hij vind het gewoon mooie sport. Vandaag was het dan zo ver. We zijn met de trein naar Amsterdam geweest om daar op het Ij te vissen. Jamie had een dagkaart van de Hema, deze was pas vanaf 09:00 geldig. Daarom hebben we de trein van 09:02 gepakt.

Wanneer je op Amsterdam centraal aankomt, verlaat je het station aan de ij-zijde en kun je vrijwel meteen ingooien. Dit is precies wat we gedaan hebben. Vanaf het station zijn we al vissend de rechterkant op gegaan. Na een tijdje kwamen we op een punt dat we heel ver door moesten lopen voordat we weer konden vissen. Daarom besloten we om terug te gaan en aan de andere kant van het station te proberen. Toen we bijna bij het station waren wees Jamie en plekje aan onder een rand "hier kan je mooi peuteren". Hij laat zijn shadje zakken en wiebelt een paar keer net boven de bodem. Een paar seconden later riep hij "Ja, Hangen!" Een korte drill later komt de vis boven. Ik schepte hem. Het was een snoekbaars van een centimeter of 45. Na een foto ging hij weer terug. 'Nu ik nog!' dacht ik. We liepen door, vanaf dat moment probeerden we vooral alleen nog langs de kant en langs palen. Na een heel stuk lopen kwamen we bij een hek. Net voor het hek zit nog wel een mooie hoek, die waarschijnlijk dieper is omdat de pond hier stopt.

We visten hier langs de palen en langs het vlonder. Eerst raakte mijn shad vast in de bodem, die was ik kwijt. Ik deed er een nieuwe aan en viste verder. Net voor mijn neus dacht ik weer vast te zitten, maar opeens voelde ik gespartel. Al snel zei Jamie "snoekbaars!" Niet veel later schepte hij hem voor me. Yes, toch nog gelukt! Toen ik beet kreeg dacht ik wel dat hij een stukje groter zou zijn. Maar dat beloofd alleen betere sport voor een volgende keer. Na mijn vangst besluiten we om een rondje door de stad te lopen en daarna weer naar huis te gaan. Eindelijk die snoekbaars binnen!

Goud!

Vanaf waar ik woon is het ongeveer vijf minuten lopen tot het kanaal. Een water waar best wel wat mooie vissen op zitten. Zelf kom ik er eigenlijk alleen als ik weinig tijd heb en toch iets wil vangen. Tot begin deze week.

Maandagmiddag belde Jamie me op, hij was op het kanaal aan het vissen en had een mooie goudwinde gezien. Ik heb mijn spullen gepakt, maïs en brood gehaald en ben er heen gewandeld. Nog geen kwartier nadat ik er ben vangt Jamie de goudwinde die hij al had zien zwemmen. Dit was al de tweede keer dat hij hem ving, vorige keer was de foto blijkbaar niet goed. Na een paar foto's mag hij weer zwemmen en lopen wij een stuk door.

Eerst komen we een heel stel paaiende zeelten tegen, die geen oog hebben voor iets anders als elkaar. Niet veel later zwemt er een school ruisvoorns. Ik gooi wat brood, ze happen met best veel maar toch weet ik er maar één te vangen. Kort daarna komt er een koikarper aanzwemmen, deze hebben we allebei vaker gezien, maar nog nooit gevangen. Ik gooi wat brood zijn kant op en hij begint er voorzichtig van te eten. De eerste keer dat hij op mijn brood afkomt zwemt hij voorbij, maar de tweede keer pakt ie wel! Binnen een seconde of tien schiet de karper los.. Ik haal verder binnen en kom er achter dat mijn haak doorgebroken is.

Zeelt

Na nog eens twintig minuten moet Jamie gaan. Hij is nog geen 50 meter van me af, wanneer ik recht voor mijn neus een flinke zeelt zie zwemmen. Ik laat mijn haakje zakken met twee korrels maïs er aan, voordat ze de bodem raken heeft de zeelt ze al gepakt. Ik roep Jamie terug en hij maakt een foto voor me. Deze is net iets groter dan mijn vorige record.

Wanneer ik hem terug zet moet Jamie er echt vandoor. Als hij goed en wel weg is komt de koikarper weer aanzwemmen, daarom gooi ik meteen weer wat stukjes brood en maak ik mijn haak klaar. De eerste keer dat ik ingooi komt hij meteen op mijn brood af. Hij pakt, ik sla aan en de vis racet meteen de planten in. Op dat moment komen er twee voorbijgangers kijken wat ik aan het vangen ben. Ik voel nog wel wat gespartel, maar na een tijdje lijkt hij weg te zijn. Ik probeer hem los te trekken zonder de lijn te breken, maar er zit geen beweging in. Ik besluit om de vis wat lijn te geven, om te kijken of hij er nog aan zit, even later komt hij aan de andere kant van de planten op eens tevoorschijn! Door een paar keer trekken gaat de lijn losser en strakker staan en komen de meeste planten los. Ik draai binnen en schep hem in het net. Wat een mooie vis. Een van de voorbijgangers maakt een foto en dan mag hij weer zwemmen. Na deze vis hou ik er mee op, omdat mijn doel geslaagd is.

Koikarper

Goudwinde

Omdat de drill van de zeelt me goed bevallen was, ben ik gisteren nog eens een poging gaan wagen. Het was niet zo'n mooi weer als de vorige keer. Eerst zag ik de school ruisvoorns weer, maar het waaide veel te hard om drijvend te vissen. Na een tijdje zoeken kom ik een groepje zeelten tegen, ik denk drie of vier. Even wat maïs gooien, afwachten en even later krijg ik beet. Een zeelt van 42cm. Kort daarna krijg ik weer beet, een zeelt van 39cm. Daarna blijft het lang stil op mijn plekje. Na anderhalf uur komt er een grote zeelt op mijn stek kijken. Wanneer de dobber ondergaat sla ik aan, na een paar seconde schiet de vis los en zit er een schubje op mijn haak geprikt. Die was niet goed gehaakt. Ik besluit om nog even rond te lopen op zoek naar andere vissen. Wanneer ik bijna op het einde ben zie ik een oranje vlek in het water. Ik gooi vlug een handje brood en maak mijn hengel klaar. Ik knijp het broodje aan zodat het langzaam zinkt en gooi in. De vis cirkelt eerst een paar keer om het broodje heen, maar besluit het toch te pakken. Ik sla aan en de vis geeft bijzonder weinig weerstand, waardoor ik hem al snel op de kant heb. Dit is de goudwinde die Jamie ook al had gevangen, maar liefst 51cm!

Deze vissen tellen officieel niet als nieuwe soorten, maar het zijn wel twee hele mooie vissen. Dit zijn overigens de enige twee goudkleurige vissen die ik ooit op het kanaal gezien heb. Voor wie ze ook wil vangen; geluk/geduld zal je nodig hebben!

Berwijn

Op internet kwam ik een verslag tegen van een visseninventarisatie in de Berwijn, net over de grens bij Eijsden. In dit verslag stond dat er verschillende soorten voorkomen die ik nog niet heb zoals sneep, gestippelde alver en barbeel.

Eergisteren ging ik er heen. Het was mijn bedoeling om heel vroeg te vertrekken, dat ging niet door omdat ik heel slecht in slaap kon komen. Toen ik uit bed kwam wilde ik eigenlijk niet meer gaan, maar toen mijn koffie op was heb ik toch de trein gepakt richting Maastricht en Eijsden. Ik nam mijn skateboard mee omdat het vier kilometer lopen is vanaf het station.

In Eijsden aangekomen rijd ik naar de beek toe. Wanneer ik bij de beek ben, zie ik meteen kleine visjes zwemmen. Ik ga er vanuit dat het elrits is en loop door, de volgende vissen die ik zie zijn kopvoorns. Ze zitten in 20cm diep water. Ik besluit ze met rust te laten en verder te zoeken naar een rustige plek. Deze kom ik stroomafwaarts niet tegen, daarom besluit ik verder stroomopwaarts te gaan kijken. Het lijkt alsof er hier ook niet echt geschikte stekken zijn. Na een tijdje maakt de beek een bocht het bos in en kan je er niet meer langs af lopen. Deze bocht is een stuk dieper dan de rest van de beek. Ik besluit om hier in de schaduw te gaan zitten. Eerst gooi ik in bij een schooltje kleine visjes, net wat ik al dacht, elrits. Deze is 1 cm groter

Elrits

als mijn vorige record. Nu besluit ik om mijn aasje eens in het diepste stuk te laten zakken. Nog geen minuut later krijg ik drie flinke tikken achter elkaar op mijn reishengeltje! Ik dacht aan een kopvoorn, omdat ik geen andere grotere vissen had zien zwemmen. Na een korte drill komt de vis boven, ik til hem uit het water en zie meteen dat het een barbeel is! Yes, die is binnen! Mijn 56ste vissoort tot nu toe. Ik neem vlug een foto en zet hem weer terug.

Barbeel

Na een tijdje verder vissen komt er een man in een zwembroek naar me toe. Hij spreekt Duits, dat kan ik wel verstaan maar niet spreken. Gelukkig verstaat hij wel Engels. Hij vist hier ook vaak en vertelt me dat ik in de schaduw moet vissen, omdat de vis schuwer is in de zon. Ik gooi in in de schaduw en krijg al snel beet, helaas zit de vis er niet aan en is mijn aas weg. Ik gooi nog een keer in en krijg bijna meteen weer beet. Dit is weer een barbeeltje, een stuk kleiner als de vorige. Nadat ik hem teruggezet heb, zegt de man dat hij zijn hengel gaat halen en dat hij zo terug is. Toen ik weer alleen zat kreeg ik een keiharde aanbeet. De vis trekt zonder problemen lijn van mijn molen af . Ik probeer hem in de bovenste water laag te krijgen, zodat hij minder profijt heeft van de stroming. Maar voordat ik de vis te zien krijg breekt mijn haakje af. 

Wanneer de man terug komt vissen we samen verder. Na ongeveer een kwartier krijg ik weer een flinke beet, dit is een iets minder sterke vis als net maar nog steeds een mooie drill. Zo gauw de vis in de buurt komt roept de man "Forel!". Dit is mijn derde pr van de dag. Een beekforel van 34 cm. Ik neem een foto en zet hem vlug terug, gelukkig racet hij meteen weer aan zo gauw hij het water raakt. 

Beekforel 

De man vertelt me dat aan de andere kant van de weg veel meer grote vis zit. Ik probeer hem uit te leggen dat ik vrij weinig om de grootte van de vis geef en liever een nieuwe soort vang dan een grote. Na een half uurtje niks meer vangen besluiten we toch om daar te gaan kijken. Hij wijst me meteen op grote kopvoorns en begint met maïs te vissen. Ik voel er weinig voor om hetzelfde te doen, met pieren kun je namelijk veel meer verschillende soorten vangen dan met maïs. De man loopt wat heen en weer langs de beek en gooit hier en daar een handje maïs. Wanneer hij klaar is met voeren, gaat hij ongeveer 100 meter verderop zitten. Ondertussen krijg ik vijf of zes keer beet, maar ik weet niets te haken. Na een tijdje roept de man dat hij beet heeft. Ik ren er heen en zie dat hij een joekel van een kopvoorn aan het drillen is. Hij is zeker 40 cm groot, dat is het dubbele van mijn pr! Nadat hij terug gezet is loop ik terug naar mijn spullen. Het is ondertussen half negen en ik moet nog naar huis toe, ik besluit om nog een half uurtje verder te vissen voordat ik terug naar Eijsden skate.

In de beek hangen een paar takken, ik probeer mijn piertje zo dicht mogelijk langs de takken aan te bieden. Dit levert best snel beten op, maar door de harde stroming valt het tegen iets te haken. Na een paar mislukte pogingen haak ik toch een mooie kopvoorn. Zoveel geweld heb ik nog niet eerder gehad op mijn kleine schuifhengeltje. Omdat het water best ondiep is duurt het toch niet erg lang voordat ik de vis op de kant heb. Weer een persoonlijk record! Na mijn vangst pak ik in en rijd ik weer naar Eijsden, vanuit daar ga ik met de trein terug naar Eindhoven.

Wat een geweldige dag was dit, vier persoonlijke records, waaronder een nieuwe soort. Een avondje waarop echt alles goed ging.

Kopvoorn - 36cm

Neeltje jans

Gisteren ben ik om 5:31 met de trein vertrokken naar deltapark Neetlje Jans. Mijn doel was om eerst met laag water stenen te keren en daarna met hoog water langs de kadewanden te vissen, in de hoop een botervis te vangen. Om half 10 kom ik aan (bedankt NS), om kwart over 11 is het laag water. Dus ik heb niet erg lang om met het handlijntje te vissen.

Tijdens het stenen keren kom ik alleen krabben, garnalen en zeesterren tegen. Niet één visje! Wanneer de golven bijna over de eerste stenen heen komen besluit ik naar het kadewandje te lopen. Ik heb nog wat kleine mestpiertjes en een zakje maden bij. Ik vis met een paternoster met 2 haakjes 14 er aan, één beaasd met pieren en de ander met maden. Al snel komen er zwarte grondels boven water. Na twee uurtjes heb ik er ongeveer 20 gevangen. Daarna valt het stil, ik krijg nog wel af en toe beet maar vang niets meer. Er zijn ondertussen heel veel kleine visjes recht voor mijn neus aan het scholen. Ik probeer ze een haakje 28 met een stukje pier eraan aan te bieden, maar ik krijg ze niet gevangen. Misschien toch maar ergens anders proberen.

Eerst loop ik naar het strand, daar merk ik al gauw dat dit met mijn reishengeltje niets op gaat leveren. Dan maar bij de steenstort proberen aan de overkant van het eerste kadewandje. Ik begin over de stenen te klauteren en zie al snel dat er hier ook heel veel kleine visjes zwemmen. Twee soorten door elkaar, grijsachtige visjes en iets langgerektere blauwige visjes. In één hoek van de stenen zit ik uit de wind, hierdoor is het een stuk makkelijk om met het minihaakje te vissen. De visjes zitten vrij hoog in het water en ze happen zo te zien

Je zou haast vergeten dat je in Nederland bent

naar kleine dingetjes die in het water vallen. Daarom haal ik mijn lood eraf en zet ik alleen één klein knijploodje net boven de onderlijn. Zo probeer ik te 'vliegvissen'. Zo gauw mijn aasje te ver zinkt gooi ik het opnieuw in. Eerst reageren de blauwe slanke visjes, ze willen wel, maar het haakje is veel te groot voor deze microvissen. Na een tijdje zuigt eentje zich vast aan het piertje, zonder hem te haken trek ik hem naar me toe. Maar voordat ik hem uit het water heb valt hij er vanaf. Daarom haal ik mijn aquarium-netje tevoorschijn, wat ik eigenlijk bij had voor tijdens het stenen keren. Na een hele tijd proberen komen de grijze visjes wat dichterbij. Na nog eens twintig minuten krijg ik er één gehaakt! Ik haal binnen en leg hem in het netje. Ik onthaak hem, knip een foto en kijk even naar zijn bek en vinnen. Het visje spartelt als een malle, waardoor hij veel schubben verliest. Ik twijfelde over de soort, toen ik het visje zag dacht ik aan sprot. Maar de sprot die ik laatst ving verloor geen schubben en was ook lang niet zo wild. Verder had dit visje een roze glans in het zonlicht, dat had die sprot ook niet. Daarom raadpleeg ik de vissengids app. Dit is de eerste keer dat ik er voor determinatie gebruik van maak en dat werkt prima! Plaatjes vergelijken is een stuk makkelijker dan kenmerken zoeken. In de app kom ik er achter dat het een kleine haring is!

Mini haring

Mijn 55ste vissoort! Niet waar ik voor ging, maar toch ben ik er heel blij mee.

Op deze manier vis ik verder. Na een tijdje vang ik nog een harinkje, deze is een centimeter groter dan de vorige. Helaas weet deze met zijn gespartel vrij te komen voordat ik er een foto van kan maken. Wanneer het water weer begint te zakken trekken de kleine visjes verder de diepte in. Daarom ben ik nog even langs de kadewand gaan proberen. Hier heb ik nog een paar zwarte grondels gevangen. Om half negen ben ik gestopt met vissen en aan de reis naar huis begonnen.