Sprot

Na de laatste keer vissen in Ijmuiden vroeg Marcel de Vries mij hoe en waar ik de gehoornde slijmvis had gevangen. Ik heb hem verteld over mijn montage, aas en de plek waar ik deze ving. Niet veel later kwam er op soortenjagers.nl een kliplipvis langs, op die stek gevangen door Marcel! Verder kon ik die kleine visjes vorige keer ook niet gevangen krijgen. Daarom ben ik afgelopen dinsdag terug naar Ijmuiden gegaan.

Wanneer ik aan kom bij de stapel stenen merk ik dat het windstille hoekje van vorige keer nu juist de wind aantrekt. Het water is veel wilder en er zijn geen kleine visjes die vlak langs de stenen scholen. De harde stroming en wind zorgen er voor dat ik veel sneller vast kom te zitten als de vorige keer. Daarom besluit ik, na drie kwartier proberen, om aan de andere kant van de stapel te gaan zitten. In de hoop dat het daar minder hard waait.

Aan de andere kant van de stapel is het een stuk aangenamer. Alleen hier zijn niet van diezelfde spleten tussen de stenen. hier loopt een stalen wand langs de kant, waardoor de poeltjes tussen de stenen echt afgesloten zijn van het water. Ik gooi een mestpiertje uit over de wand en al snel hangt er een zeester aan.

Er gebeurd eigenlijk niks op het hengeltje, iedere keer als ik binnenhaal hangt er een zeester aan. Dan maar wat verderop proberen. Tijdens het klimmen zie ik een grotere poel tussen de stenen, met een schooltje visjes er in! Uit mijn tas haal ik een haakje 28 en hier rijg ik een heel dun stukje mestpier op. Met een klein stukje kneeddobber zorg ik ervoor dat ik het aas stil aan kan bieden. De visjes willen het wel opeten, maar het duurt nogal lang voordat ik er één weet te haken. Na een tijd proberen vang ik er dan toch één. Een sprotje! Mijn 54ste vissoort tot nu toe.

Sprot

Omdat ik hier verder niks gevangen kreeg ben ik weer terug naar de andere kant gegaan. Daar heb ik nog 2 slijmvissen en 2 groene zeedonderpadden gevangen. Maar na een tijdje was het opkomende water zo ruig dat ik daar niet meer verder kon vissen.

Toen ben ik naar de Marina zelf gelopen, vanaf de kadewand zag ik een gigantische staart onder het vlonder verdwijnen. Zag ik dit wel goed? Ik blijf even staan en zie eerst twee flinke harders, maar daaronder zwemmen zeker nog vier of vijf kleinere. Ik loop vlug om en begin wat brood in deze hoek te gooien. Helaas zie ik geen één vis meer en krijg ik ook geen beten. Na een uurtje proberen is het brood en mijn zin om te vissen op. Daarom ben ik naar de bus gewandeld en naar huis gegaan.

Ongeleid projectiel

Een paar weken geleden wilde ik eigenlijk al achter de haring aan gaan. Mijn eerste plan was de Brouwersdam. Omdat dit heel slecht te bereiken is met het openbaar vervoer, zou ik samen met mijn pa gaan. Doordat de weersvoorspellingen niet echt goed waren ging dit vandaag voor de tweede keer niet door.

Vanochtend zat ik te twijfelen waar ik dan heen zou gaan, het weer leek heel erg mee te vallen. Onderweg naar het station loop ik nog steeds te twijfelen. Een weekje terug heb ik wat info gekregen van Theo Modder (van soortenjagers) over haring en spiering in Ijmuiden. Ondanks dat dit ook slecht bereikbaar is, koos ik er toch voor om bij de Marina haven te gaan vissen. Ongeveer 3 uur later stap ik uit de bus, ik wandel richting het dichtstbijzijnde havenhoofd. Het waait zo hard dat ik niet verder als een meter of 40 kom met het lichtere loodje. Er zijn de hele tijd meeuwen net buiten mijn bereik aan het duiken en ze vangen vis! Ik probeer het met een zwaarder loodje maar dat gaat te snel naar de bodem toe. Na een half uur proberen raakt mijn vertrouwen een beetje op, daarbij was het ook nog fris door de wind. Ik besluit om naar de volgende stek te lopen, aan de overkant van het strandje.

Deze pier/uitloper is eigenlijk een grote stapel stenen. Omdat het lastig is om er overheen te klimmen laat ik mijn spullen even liggen. Na een paar meter zie ik een hele grote school kleine visjes. Ik denk dat het sprotjes of jonge haringen waren, maar ze waren zo klein dat ik ze niet gevangen kreeg. Tussen de rotsen zag ik een mooie diepe spleet waar het stof uit omhoog kwam door de stroming. Daar heb ik het haakje van mijn korte hengeltje in laten zakken met een mestpiertje er aan. Ik verwachte er vrij weinig van, maar kreeg al snel beet! Het visje komt boven, zeker een donderpad, maar valt van de haak af. Dit stekje heeft me de rest van de dag bezig gehouden. Al snel vang ik een groene zeedonderpad. Kort daarna een gehoornde slijmvis. Daarna weer een groene zeedonderpad, dan nog een slijmvis. Ik besluit te blijven proberen totdat ik een (normale) zeedonderpad vang.

De grootste groene zeedonderpad

Slijmvis

Gehoornde slijmvis

Na een tijdje valt het stil. Ik vang een paar krabben en gooi ze tien meter verderop terug, zodat ze weg zijn van mijn plekje. Vier krabben later beginnen de visjes weer te bijten. Eerst een zwartbekgrondel, daarna twee groene zeedonderpadden en nog een zwartbekgrondel. Het volgende visje is de vis waar ik op hoopte, een zeedonderpad. Yes, nog geen haring of spiering gezien maar wel een nieuwe soort binnen. De volgende worp vang ik nog een zeedonderpad, deze wist de haak uit te spugen en voor ik een foto kon maken spartelde hij zich alweer vrij. Daarna heb ik nog een tijdje met de paternosters geprobeerd te vissen maar er gebeurde helaas niets meer. Tot het donker blijven zitten voor spiering is ook geen optie, want dan kan ik niet meer naar huis met het openbaar vervoer. Die moet ik toch ergens anders zien te strikken..

Zeedonderpad